fc3

3

เรื่องที่ แฟนคลับอยากเห็น2

โดย: p,kung IP: 75.40.48.126 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:45:30 น.

มาเสนอพรอตละครที่อยากให้ดริวเล่น ใครเคยดูหนังเรื่อง tear of the sun บ้างคะ ประมาณว่าพระเอกของเรื่องเป็นนายทหารถูกส่งตัวกับพวกให้มารับนางเอกออกจาก ประเทศที่กําลังมีสงครามภายในอย่างรุนแรง ส่วนนางเอกเป็นคุณหมอปฎิบัติ์งานอยู่ในพื้นที่แห่งนั้น ซึ่งคําสั่งนั้นให้เอาแต่นางเอกกลับเท่านั้น แต่ด้วยความที่เป็นหมอไม่สามารถทิ้งชาวบ้านไปได้ ทั้งคู่ต้องปะทะคารมกันสุดฤิทธ์ สุดท้ายพระเอกยอมให้ชาวบ้านตามมาด้วย แต่พระเอกของเราโกหกค่ะ พอถึงที่หมายกับให้นางเอกขึ้นเครื่องไปคนเดียว นางเอกโกธรมากกกกกก ซีนนี้นางเอกทั้งตบ ด่าสารพัด แถมถุยนํ้าลายใส่หน้าด้วยค่ะ ส่วนชาวบ้านจะร้องเรียกนางเอก ดูแล้วร้องไห้ค่ะ พอเครื่องขับผ่านไปสักพัก ก็จะเห็นสภาพที่หมู่บ้านโดนเผา คนถูกฆ่าตายเกลื่อน โดยเฉพาะเด็กๆอย่างทารุน พระเอกของเราเลยต้องเปลี่ยนใจบินกลับไปที่เก่า ได้ใจนางเอกไปนิดหนึง

แต่เครื่องไม่สามารถ เลยเอาแต่เด็กๆไป ส่วนที่เหลือรวมทั้งคุณหมอต้องเดินป่าจนกว่าจะถึงเขตติดต่อชายแดน ในระหว่างเดินทางก็จะเกิดเหตุการณ์ต่างๆทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า ประมานนี้ค่ะ มีบางตอนที่ดูก็คิดถึงเรื่อง เสลาดารัน ผสมๆกับ โสมส่องแสงหนะ ก็อยากให้แอนดริวเล่นละครที่พระเอกมีหน้าที่ต้องปฎิบัติมีสถานะการณ์ที่ต้อง ตัดสินใจ และความรัก ซึ่งในเรื่องจะมีทั้งรักระหว่างหญิงชาย รักเพื่อนร่วมงานและที่ดีที่สุดคือรักในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ก็แค่อยากให้มีละครที่ทําให้เราเห็นค่าของการเสียสละในหน้าที่ ทั้งหมอพยาบาลและทหาร โดยเฉพราะทางใต้ของเรา โอ้ยเศร้าค่ะ




0000000000000000000000000000000000000000000


โดย: aum901 DR Blue IP: 125.24.186.182 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:45:04 น.

อ่านจบอีกรอบสนุกดี แต่ว่าภาพพระเอกที่บรรยาไว้ตอนเมนท์ข้างบน พออ่านๆไปไม่ตรงกับบอสตรงที่เค้าผิดเข้มอ่ะ แต่ว่าไม่เป็นไรเนอะ อิอิ เราเปลี่ยนเป็นขาวก็ได้คิดว่าไม่ใช่จุด
สำคัญของเรื่อง
เรื่องย่อยาวหน่อยนะ ไม่รู้จะอ่านกันรู้เรื่องหรือป่าว แล้วนี่ก็ย่อได้สั้นสุดเท่านี้อ่ะ 555

ข้างล่างนี้พล็อตเรื่องจากสำนักพิมพ์จ้า

วาวพลอย
ผู้เขียน : ปิยะพร ศักดิ์เกษม
สำนักพิมพ์ : สำนักพิมพ์อรุณ
ประเภท : นวนิยาย

เรื่องราวความรักที่แตกต่างของมนุษย์ที่ก่อให้เกิดช่องว่างที่นำไปสู่ความ ขัดแย้ง ความไม่เข้าใจ และการไม่ยอมรับในกันและกัน อันทำให้ผู้ที่มีความแตกต่างจากการยอมรับของสังคมและคนรอบข้างต้องแก้ปัญหา ด้วยการปกปิดและสร้างเปลือกขึ้นห่อหุ้มเพื่อสร้างภาพลวงตา

ความแปลก แยกนี้เสนอผ่านตัวละครสองตัวคือพี่สาวนางเอกและน้องชายพระเอก ในสายตาของคนทั่วไปแม้แต่คนใกล้ชิด ทั้งสองคือหญิงและชายที่มีความสมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ เป็นคู่รักหนุ่มสาวที่เพียบพร้อมคู่ควรที่สุด เพราะฝ่ายหญิงนอกจากจะสวย รวย และเก่งแล้ว ยังเป็นผู้ที่มีภาพลักษณ์ต่อสังคมดีเลิศ พูดจาอ่อนหวานไพเราะ รู้กาละเทศะ ไม่เคยแสดงอารมณ์ด้านลบให้ใครได้เห็นเลย ส่วนฝ่ายชายก็เช่นกัน นอกจากหล่อ รวย และเก่งมากแล้ว ยังอ่อนโยนเสมอกับทุกคน ทุกคนจึงเข้าใจตรงกันว่า บุคลิกลักษณะที่ดีเลิศเหล่านั้นคือตัวตนของทั้งสองคนนั้นจริงๆ ไม่มีใครแม้สักคนจะรู้ลึกลงไปว่า เบื้องลึกของสิ่งดีๆเหล่านั้นคือความเก็บกด กดดัน ที่มาจากความคาดหวังของผู้เป็นที่รักและรักตน และมันได้สำแดงผลออกมาแล้ว ทว่าทั้งสองก็ได้แต่ร่วมมือกันปกปิด

ในขณะที่พระเอกและนางเอกเป็นคนธรรมดา มีนิสัยที่เป็นทั้งบวกและลบในสายตาของคนทั่วไป และไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นคนที่ “ดีเลิศสูงส่ง” ในสายตาคนอื่น
ความ จริงคงไม่เผยตัวออกมาก่อนเวลาอันควรถ้าเหตุการณ์ร้ายแรงเหตุการณ์หนึ่งจะไม่ เกิดขึ้น ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องล้วนตั้งคำถามกับตัวเองว่าเพราะอะไร และทำไม

ปัณณ์และปรีดิ์ สองพี่น้องที่พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ปัณณ์อายุ 11 ขวบ ปรีดิ์ อายุ 7 ขวบ ทั้งสองคนถูกแยกกันโดยปัณณ์ไปอยู่กับพ่อ ซึ่งหลังจากเลิกกับแม่ของปัณณ์ก็ย้ายรกรากจากกรุงเทพ ไปอยู่บ้านปู่ย่าที่เชียงใหม่เพื่อสืบทอดกิจการเหมืองแมงกานีส และทำไร่ พ่อของปัณณ์เปลี่ยนจากคนที่เงียบขรึมเคร่งเครียด มาเป็นคนที่มีความสุขและเป็นตัวของตัวเองต่างจากตอนที่อยู่กับแม่ของเขา และเลี้ยงดูปัณณ์อย่างมีความสุข มีอิสระเหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป จนอายุ 18 ปี ได้ไปเรียนต่อที่อเมริกา 5 ปี จึงกลับมาดูแลกิจการของครอบครัว

ส่วน ปรีดิ์ ถูกเลี้ยงดูจากแม่ที่เจ้าระเบียบเข้มงวด และต้องการให้ลูกเป็นคนที่เพียบพร้อมทุกอย่าง เขาถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำที่ประเทศอังกฤษ ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ปรีดิ์จึงโตมาอย่างชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่างทั้งรูปสมบัติ ฐานะ การศึกษา และได้ทำงานวิเคราะห์ตลาดระหว่างประเทศที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง และไม่คิดกลับมากรุงเทพฯจนกระทั่งได้พบกับก่องเพชร

ก่องเพชร (หนึ่ง) และเก็จไพลิน (เก็จ)ป เป็นลูกสาวของคุณเกริกและคุณนวลพรรณ ทั้งสองมีพี่ชายอีกสี่คน สองพี่น้องต้องถูกแยกกันตั้งแต่เด็กเนื่องจาก คุณนันทาหรือที่เก็จเรียกว่าคุณยายเล็ก ซึ่งเคยเลีี้ยงดูแม่ของสองสาวมาตั้งแต่เด็ก ได้ขอลูกของนวลพรรณไปเลี้ยงเพราะไม่มีลูก ด้วยความกตัญญูและไม่อาจปฏิเสธได้ จึงได้ยกก่องเพชรให้กับคุณนันทา

ก่อง เพชร ได้รับการเลี้ยงดูจากคุณนันทาอย่างเข้มงวด คาดหวังให้หลานดีที่สุด และเติบโตมาอย่างหญิงสาวที่่เพียบพร้อม ทั้งหน้าตา กิริยามารยาท การศึกษา และหน้าที่การงานเช่นเดียวกับปรีิดิ์
ในขณะที่เก็จไพลิน อยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น ได้รับการดูแลและตามใจจากพี่ชายทั้งสี่คน เก็จไพลินรู้สึกผิดต่อก่องเพชรมาตลอดที่ตัวเองได้รับการเลี้ยงดุอย่างอบอุ่น แต่ก่องเพชรต้องถูกแยกไปเลี้่ยงกับคุณยายเล็ก ทำให้เธอต้องคอยปกปิดความสัมพันธ์ลับของก่องเพชรกับธนิก เพื่อนชายทีครอบตัวไม่ยอมรับ เพราะเป็นคนจับจด ไม่เป็นโล้เป็นพาย ทั้งๆที่ก่องเพชรมีคู่หมั่นที่เหมาะสมกันอยู่แล้วคือปรีดิ์

เก็จ ไพลินได้พบกับปัณณ์ครั้งแรกที่สนามบินแม่ฮ่องสอน ขณะที่ไปส่งญาติกลับกรุงทพฯและรอรับเกื้อคุณ พี่ชายที่เดินทางมาสมทบเพื่อเป็นเพื่อนเที่ยวกับน้องสาว ตอนที่เจอกันปัณณ์อยู่ที่รถกระบะขนแครอทและแต่งตัวใส่หมวกเหมือนชาวเขาา ทำให้ก็จไพลินที่มองอยู่นึกขำ ส่วนปัณณ์มองเห็นเก็จไพลินตั้งแต่แรกเห็นเธอโอบกอดแต่พวกผู้ชายซึ่งปัณณ์ไม่ รู้ว่าที่จริงเป็นญาติ และเมื่อเกื้อคุณมาถึงเก็จไพลินก็เข้าไปกอด ทำให้ปัณณ์เข้าใจว่าเก็จแก้วเป็นสาวเปรี้ยวและเจ้าชู้มีผู้ชายไม่ซ้ำหน้า จึงทำให้เกิดความหมั่นไส้

เกื้อคุณและเก็จไพลิน ได้พบกับปัณณ์อีกครั้งในขณะที่ไปเดินเที่ยวในเมือง ปัณณ์อยู่ในกลุ่มของคนต่างชาติและพูดภาษาอังกฤษ ทำให้ทั้งสองคนคิดว่าปัณณ์เป็นคนต่างชาติและเป็นเกย์ และต่อมาทั้งคู่ก็พบกว่าต้องมาร่วมทริปเดินทางไปล่องแก่งที่ปายด้วยกัน เมื่อเดินทางไปด้วยกันเก็จจึงรู้ว่าปัณณ์เป็นคนไทยและเข้าใจว่าเขาเป็นคนนำ เที่ยวเพราะปัณณ์เป็นคนคัดหัวเรือ ปัณณ์ก็เข้าใจว่าเก็จและเกื้อเป็นแฟนกัน เพราะเกื้อไม่อยากให้ใครมายุ่งน้องสาวจึงปล่อยให้คนเข้าใจผิด ความไม่ถูกชะตากันทำให้เก็จแกล้งปัณณ์และปะทะคารมกับปัณณ์

ขณะท่องเที่ยวสองพี่น้องมีเรื่องด่วนต้องเดินทางกลับก่อน แต่เก็จต้องบอกให้เกื้อกลับคนเดี๋ยว เพราะเธอเจอก่องเพชร แอบมาเท่ียวกับธนิก และก่องเพชรต้องการให้เธออยู่ด้วยเพื่อปิดบังความสัมพันธ์ต่อหน้าคนอื่น ปัณณ์เห็นเก็จไพลินอยู่กับธนิกโดยไม่เห็นก่องเพชร ก็เข้าใจผิดว่าเก็จพลินนัดเจอกับผู้ชายคนใหม่อีก

เก็จไพลิน และปัณณ์ ได้เจอกันอีกครั้งที่งานเลี้ยงที่กรุงเทพ ซึ่งก่องเพชรนัดไปเจอกับปรีิิดิ์ และให้เก็จไพลินไปเป็นเพื่อน แต่เก็จไพลินจำปัณณ์ไม่ได้เพราะเขาโกนหนวดเคราที่ปิดบังหน้าตาออกและแต่งตัว ต่างจากที่ได้พบกัน ปัณณ์พบว่าเก็จไพลินเป็นคนสวย สดใส ร่าเริง ตรงไปตรงมา จึงเกิดความสนใจ ที่งานเลี้ยงเก็จไพลินเห็นธนิกแอบมาพบกับก่องเพชร จึงตามไปขัดขวางและห้ามไม่ให้ทั้งสองพบกันอีก และปัณณ์ที่แอบเดินตามเก็จไพลินมาเห็นตอนเธออยู่กับธนิกสองคน ได้ยินจึงเข้าใจว่าเธอกำลังบอกเลิกกับธนิก หลังเลิกงานปัณณ์ขับรถตามเก็จไพลินไปที่บ้าน เก็จไพลินเห็นเข้า จึงได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน จึงเกิดความคุ้นเคย และทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกันในเวลาต่อมา

เก็จไพลินต้องคอยขัด ขวางความสัมพันธ์ลับของก่องเพชรและธนิก มาโดยตลอด จนครั้งหนึ่่งเธอไปพบธนิกที่คอนโด เพื่อบอกให้เลิกยุ่งกับก่องเพชรที่กำลังจะแต่งงาน เมื่อไปถึงเธอพบกับก่องเพชรที่แอบมาพบกับธนิก ขณะที่หมดกำลังโต้เถียงกัน ปัณณ์ซึ่งมาทำธุระที่คอนโดเห็นเก็จไพลินตั้งแต่แรก และตามขึ้นมาพบทั้งสามคนพอดี ก่องเพชรแก้สถานการณ์ของตัวเองโดยบอกว่าเก็จไพลินเป็นแฟนของธนิก รักๆเลิกๆกันมาหลายครั้งโดยทุกครั้งก่องเพชรก็ต้องคอยมาช่วยไกล่เกลี่ยด้วย ซึ่งเพราะไม่อยากให้เรื่องเปิดเผยทำให้เก็จไพลินจำใจต้องรับตามที่ก่องเพชร อ้าง ทำให้ปัณณ์เข้าใจผิด และออกห่างไป

ก่อนวันแต่งงานของก่องเพชร ปัณณ์มาพบกับเก็จไพลิน และถามว่าที่เก็จไพลินบอกเลิกธนิกครั้งนี้จะเป็นการบอกเลิกครั้งสุดท้ายหรือ ไม่ เก็จไพลินตอบว่าใช่ จึงทำให้ทั้งสองเข้าใจกันดีตามเดิม

หลังแต่ง งานเก็จไพลินพบว่าก่องเพชรยังแอบพบกับธนิกอยู่อีก ธนิกซึ่งไม่ทำงานเรื่องเป็นราว คอยแต่ให้ก่องเพชรอุดหนุนเงินทอง ธนิกเกิดความโลภอยากได้เงินมากกว่าที่ได้จากก่องเพชร จึงคิดจะไปข่มขู่เอาจากปรีดิ์ที่เขาและก่องเพชรกำความลับบางอย่างอยู่

ต่อ มามีคนพบศพของปรีดิ์ที่ริมถนนต่างจังหวัด จากที่เกิดเหตุที่เบาะรถของปรีดิ์ มีภาพก่องเพชรและธนิกมีความสัมพันธ์กัน และถูกฉีกขาดวางอยู่ สภาพศพดูเหมือนปรีดิ์ฆ่าตัวตายโดยต่อท่อไอเสียเข้ามาในรถ เมื่อทราบเรื่องปัณณ์โกรธมากและเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดว่าเก็จไพลินคอยปกปิด ให้ก่องเพชร และหลอกลวงครอบครัวเขามาตลอด ทำให้ปัณณ์พูดจาก้าวร้าวกับเก็จไพลิน ซึ่งเธอและครอบครัวก็เข้าใจปัณณ์ว่าใครโดนแบบนี้ก็ต้องโกรธแบบปัณณ์

ก่องเพชร ถูกคุณนันทาที่เลี้ยงดูมาและคาดหวังแต่ความเพียบพร้อมจากก่องเพชรไล่ออกจาก บ้าน เพราะสร้างความอับอายให้ ทำให้ก่องเพชรเสียใจมาก แต่คุณเกริกและคุณนวลพรรณ ซึ่งเป็นพ่อแม่แท้ๆ ให้ก่องเพชรกลับมาอยู่ที่บ้าน ทั้งคู่ยอมรับในความผิดพลาดของก่องเพชร และช่วยกันหาทางแก้ปัญหาให้

ตำรวจพบเบาะแสว่าปรีดิ์เสียชิวิต จากการฆาตกรรม ก่องเพชรรู้ว่าธนิกเป็นผู้ต้องสงสัย จึงแอบออกจากบ้านไปพบธนิก ธนิกถูกจับขณะที่อยู่ด้วยกัน ก่องเพชรตามไปอยู่กับธนิกและไม่ยอมกลับบ้าน ทำให้ทางบ้านของก่องเพชร จำใจต้องประกันตัวธนิกเพื่อให้ก่องเพชรยอมแยกจากธนิก โดยให้คนคอยเฝ้าติดตามธนิกไว้ตลอด

ต่อมามีเด็กหนุ่มหน้าตาดีนำนาฬิกา ของปรีดิ์ซึ่งราคาเป็นล้านไปขาย เข้าของร้านสงสัยเรียกตำรวจมาจับ ทำให้โยงไปถึงชายอีกคนซึ่งเป็นญาติของเด็กหนุ่มคนนั้น ผู้ต้องหาทั้งสองคนให้การว่าปรีิด์ล้มฟาดกับรถเอง แต่ทั้งสองไม่อยากยุ่งยากสร้างสถานการณ์อำพราง ระหว่างให้การ เอียนซึ่งเป็นฝรั่งเพื่อนของปรีดิ์มาที่สถานตำรวจและต่อว่าผู้้ต้องหาทั้ง สองคน ทำให้เรื่องคลี่คลายออกมาว่า เอียนและปรีิดิ์เป็นคู่เกย์กัน เอียนเกิดรักสนุกไปยุ่งกับเด็กหนุ่มที่เป็นผู้ต้องหาซึ่งยังเป็นผู้เยาว์ จึงถูกญาติของเด็กหนุ่มข่มขู่เอาเงินมาโดยตลอดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อปรีิด์ิรู้เรื่องจึงจะช่วยเอียน จึงนัดพบกับสองผู้ต้องหา แต่เกิดโต้เถียงกัน และปรีดิ์ล้มหัวฟาดเสียชีวิต เรื่องจึงคลี่คลายออกมาว่า ก่องเพชรและปรีิดิ์ รู้เบื้องหลังของกันและกัน และตกลงแต่งงานกันเพื่อปกปิดเรื่องราวจากคนอื่น

ป้าของก่องเพชรช่วย แก้ปัญหาให้ก่องเพชรและธนิกที่ไม่ยอมแยกจากกัน ไปจากเมืองไทยให้พ้นจากข่าวคาว จึงให้ทั้งสองคนไปดูแลธุรกิจของครอบตัวที่เมืองจีน โดยทุกคนในครอบครัวคอยให้กำลังใจก่องเพชร จนเติมเต็มความรู้ที่เหมือนถูกทอดทิ้งให้ไปอยู่กับคนอื่นตั้งแต่เด็ก ธนิกไปอยู่ที่นันไม่ช่วยทำงานทำการ และไม่มีสัมพันธ์กับผู้หญิงมากมาย ทำให้ก่องเพชร ที่รักธนิกมาโดยตลอด (เพราะเมื่ออยู่กับคุณนันทาได้รับการกดดัน ไม่มีความสุข แต่เมื่ออยู่กับธนิกได้รับแต่ความสุข) เห็นพฤติกรรมที่แท้จริง จึงขอเลิกกับธนิกและตั้งใจทำงานของครอบครัวต่อไป ส่วนธนิกถูกญาติของผู้หญิงที่ไปมีสัมพันธ์ด้วยแล้วทิ้งฆ่าตาย

ปัณณ์ เมื่อรุู้เรื่องทั้งหมด ก็ไม่กล้าไปพบเก็จไพลิน ได้แต่จอดรถอยู่นอกบ้าน เก็จไพลินมาพบและให้กำลังใจปัณณ์ว่าเธอไม่โกรธและเข้าใจเขา ทำให้ปัณณ์โล่งใจ แต่ช่วงแรกเก็จไพลินไม่ได้รับการยอมรับจากแม่ของปัณณ์เพราะยังทำใจไม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปทั้งหมดก็เข้าใจกันในที่สุด...................จบ happy ending ค่ะ


ที่นี้ก็มาถึงนางเอกว่าใครดี ในเรื่องนางเอกจะเป็นสาวหมวยตาเฉี่ยว สวย เปรี้ยว สดใส ร่าเริง
ตอน นี้นักแสดงท่ี่หมวยๆ ของแท้ ก็นึกได้แต่คริส หอวัง กับอีกคนที่เล่นรักเกิดในตลาดสดกับบอสด้วย ใช่่ชื่อสุกัญญา ไรวินท์หรือป่าว .ในจินตนาการต้องหมวยขนาดนั้นเลยแหละ แต่คนที่ระดับนางเอกคนอื่นๆ ยังนึกไมออกเลย ขอติดไว้ก่อนแล้วกันนะ


ooooooooooooooooooooooooooooooooo


โดย: Bicky IP: 203.144.144.164 วันที่: 11 มีนาคม 2553 เวลา:0:35:07 น.


ขอเสนอนิยายที่ชอบมากที่สุดของกิ่งฉัตรนะคะ "เสราดารัล"
ชอบนักเขียนคนนี้เป็นการส่วนตัว อ่านทุกเรื่อง เรื่องนี้อ่านตั้งแต่สมัยมัธยม
ตอนที่ยังไม่รู้จักดริวเลย เป็นนิยายที่หยิบมาอ่านบ่อยที่สุด
และก็คิดว่าเหมาะกับดริวที่สุดเหมือนกัน พระเอกเป็นคนที่เข้มแข็งดุดัน
แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน มักจะมีรอยยิ้มให้นางเอกเสมอ พูดน้อย
ใช้สายตาในการสื่อสารมาก ส่วนนางเอกมีบุคลิคเข้มแข็ง
รักความถูกต้องและยุติธรรม มีเหตุผล อยากให้แอฟเล่นคู่กับดริว

ปาลี-นาคิมผู้ยึดมั่นในรัก รักแรก รักเดียว ไม่มีวันแปรเป็นอื่นจนกว่าความตายจะมาพราก

เปญอัคนิน...ไฟ แห่งชีวิต
ความงดงามแห่งหมู่สนแดง
และค่ำคืนที่มีดวงดาวเต็มฟากฟ้า
ความ สนุกสนานที่แสนอ่อนหวานของเสราดารัล
อันมีลูกสนแดงเป็นสัญลักษณ์ของน้ำ มิตร
ความมีโชคและเป็นสุขร้อยด้วยแก่นของเสราดารัล
ซึ้งถือว่า ....เป็นไม้แห่งความงามและความผูกพัน
ดั่งเสมือนประกาศให้ทุกคนรู้ว่า
คุณ ผูกพันกับเรา....ตราบสิ้นการเวลา

คือรักแห่ง..... เสราดารัล

"นา คิม" ผู้นำการกู้ชาติ ได้ลักพาตัวลูกสาวท่านฑูตไทย “พันไมล์”
เหยื่อผู้บริสุทธิ์จากโลกเสรี เพื่อแลกกับนักโทษการเมือง แต่บังเอิญความรักที่ดู
เหมือนจะเกิดผิดทาง ค่อยๆ ฟักตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ทว่าลึกซึ้ง
ในท่ามกลางสงครามร้อนระอุของสงคราม นาคิม ผู้นำกลุ่มกองกำลังกู้ชาติ
กับ พันไมล์ หญิงสาวลูกสาวทูตไทย ที่ถูกใช้มาเป็นเครื่องต่อรองทางการเมือง

ความรักเกิดที่นั่น พร้อมกับข้อต่อรองที่ต้องทำ

ดอกเสรา ยังคงบาน รอคอยเธอ..เสมอ

พัน ไมล์ สาวสวยที่เพิ่งเรียนจบแพทย์มาจากอังกฤษได้รับจดหมายจากพ่อแล
ะแม่ซึ่งเป็นทูต ไทยประจำเมืองสิคาล ขอให้เดินทางไปเยี่ยม และอยู่ช่วยงานเลี้ยงของสถานทูต
พันไมล์จึงร่ำลาคุณยายและเดินทางเมื่อถึงสนามบินสิคาล พันไมล์ก็ต้องแปลกใจ
เมื่อมีคนมารับถึงบันใดเครื่องแต่ก็ยอมไปเพราะผู้มารับอ้างว่าท่านทูตให้มา รับ
กว่าจะรู้ตัวก็ถูกหลอกออกมานอกเมืองไกลมาก และต้องขึ้นขี่ม้า
โดยถูกผูกตาซ้อนท้ายชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อนาคิม

เมื่อ ถึงหมู่บ้านขลา พันไมล์ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ อยู่ในบ้านคล้ายกระท่อม
(ของนาคิม)กับคนใช้สาวชื่อกาหลี หลายวันที่ต้องอยู่อย่างมืดมนไม่มี
ใครอธิบายอะไรทั้งสิ้น จนกระทั่งผู้นำขลาได้นำนายทหารชั้นผู้ใหญ่หลายคน
มาประชุมที่บ้านนาคิม เธอจึงรู้ว่าชายหนุ่มคนไหนคือนาคิม ทุกคนอธิบายว่า
จับตัวเธอมาเป็นตัวประกัน เพื่อจะแลกกับบุคคลที่สำคัญที่สุดของรัฐขลา
ที่ถูกนายพลบินยาจับไป โดยสืบเรื่องของพันไมล์มาโดยละเอียดแลัว
พันไมล์โกรธมาก และไม่ยอมญาติดี กับนาคิมเลย

แต่เมื่อได้ไปเยี่ยมชาวบ้านนอกเขตหวงห้าม พันไมล์ได้รับอนุญาติให้แกะผ้าออก
และได้พบกับชาวบ้านชนเผ่าที่ยากไร้ ดูผอมโซเด็กเล็กก็ผอมหัวโต
ผิวหนังเห็นเป็นผื่น ปาลีนาคิม บอกอย่างปวดร้าวว่า ที่นี่เคยมีชีวิตชีวา
แต่ที่เห็นทุกวันนี้เป็นฝีมืออันชั่วร้ายของนายพลบินยา ถ้าไม่จ้างพวกเผ่าเดมินมาปล้นฆ่า
ก็จะให้เฮลิคอปเตอร์ มาโปรยสารเคมีในแหล่งน้ำ และดิน จนไม่สามารถเพราะปลูก
อะไรได้ พันไมล์จึงเริ่มมองนาคิมด้วยความเป็นมิตรมากขึ้น

ฝ่ายท่านทูตและ ภรรยา เมื่อได้ทราบข่าวขอแลกตัวประกัน โดยนาคิมได้ส่งรูปลูกสาว
ในชุดพื้นเมืองมายืนยัน จึงขอร้องนายพลบินยา แต่นายพลเจ้าเล่ห์ เพราะตัวประกันผู้นำ
ของขลานั้นมีทรัพย์สินมากมายซึ่งปู่หรือพ่อชาวอังกฤษ ทิ้งไว้เป็นมรดก จึงฆ่าผู้หญิง
และอำพรางศพ จนดูไม่รู้ว่าใครในชุดพื้นเมือง มาหลอกท่านทูตว่าลูกสาวตายแล้ว
แต่เมื่อคุณแพรวไปดูศพจึงแน่ใจว่าไม่ใช่ลูกสาว เพราะศพใส่ตุ้มหูข้างเดียว
ซึ่งลูกสาวของนางไม่ได้เจาะหู ท่านทูตรู้แกวว่านายพลไม่ยอมช่วย จึงไปขอร้อง
เพื่อนชาวอเมริกัน ซึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้ตรวจการณ์จัดงบประมาณช่วยเหลือ
ปะเทศที่กำลังพัฒนาของ ยู.เอ็น.บีบบังคับนายพลทำให้นายพลโกรธมาก จึงคิดหาทางฆ่าพันไมล์

นา คิมสัญญากับพันไมล์ว่าจะพาไปเที่ยว พันไมล์งอนเล็กน้อยอย่างมีฟอร์ม
ก่อนจะตกลงยอมไปโดยไม่ต้องมีผ้าปิดตาอีก นาคิมพาพันไมล์ไปที่ทะเลสาบโสนหวง
ที่แวดล้อมไปด้วยดอกไม้นานาพรรณ พันไมล์สังเกตว่ามีกระท่อมหินเล็กๆ
ดูแปลกตาอยู่บริเวณนั้น นาคิมเล่าเรื่องตำนานความรักของพญานาคที่รักหญิงสาวคนหนึ่ง
จนมีลูกด้วยกัน แต่เมื่อพบอุปสรรคจึงยอมตายเพื่อความรัก พันไมล์ซาบซึ้งมาก
นาคิมพาพันไมล์ไปดูกระท่อมหิน พันไมล์ไม่กล้ากลัวเจ้าของจะว่า นาคิมบอกไม่เป็นไรผมอนุญาติ
จึงรู้ว่าตำนานนั้นเป็นต้นตระหนูลขอลนาคิม

แม่ ของนาคิมชอบทำการฝีมือในกระท่อมนี้ แต่เมื่อนาคิมอายุ 17 ปี พ่อถูกกล่าวหาว่า
ก่อความไม่สงบนายพลบินยาสั่งให้มีการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ พ่อและแม่ถูกจับตัวไปทั้งตระหนูล
ทาสผู้ภักดียอมมอบลูกชายตัวเองไปตายแทน เพื่อแลกกับตัวนาคิม นาคิมต้องทนดู
ครอบครัวตัวเองถูกฆ่าอย่างโหดร้าย เขาจึงฝังใจเจ็บมาจนบัดนี้

นาคิมพยายามจะบอกรักพันไมล์ เขาบอกว่าผู้หญิงที่เขารักอยู่ใกล้ แต่เหมือนไ
กลเกินเอื้อม ทำให้พันไมล์เข้าใจว่าเขารักเจ้าหญิงสิกกา ภายหลังจากนางอิจฉา
มาโกหกว่านาคิมกับนางรักกัน หมั้นหมายกันไว้ จึงทำให้พันไมล์ ซึ่งคิดว่าตัวเอง
กำลังตกหลุมรักของนาคิม พยายามตีตัวออกห่าง

พวกเผ่าเดมิน ได้รับคำสั่งให้มาฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เปญอัคนิน นาคิมกับพันไมล์
และพรรคพวกกำลัง ออกตรวจงานได้รับข่าวร้ายจึงรีบไปที่หมู่บ้านเปญอัคนิน
พันไมล์ขอไปด้วยเพราะเป็นหมอ จะไปช่วยคนเจ็บ ทำให้ราชิดซึ่งไม่ค่อยชอบหน้า
กลับซึ้งน้ำใจในครั้งนี้ พอตกค่ำ พันไมล์ได้วิ่งไปในความมืด นาคิมวิ่งไล่ตามทัน
และนาคิมขอให้พันไมล์สัญญาว่าจะไม่หนีอีก พันไมล์ไม่ยอมจึงถูกจับกดน้ำ
นาคิมบอกว่าทันทีที่พวกเดมินและทุกคนในเมืองเห็น เธอจะถูกฆ่าทันทีตาม
คำสั่งของนายพล ทำให้พันไมล์เสียใจที่เป็นต้นเหตุให้ชาวบ้านเปญอัคนินต้องตาย

นา คิมสารภาพว่าเขารักพันไมล์ ตั้งแต่แรกเห็นแม้เพียงในรูปที่สายสืบเอามาให้
พันไมล์จึงรู้ความจริงว่าถูกเจ้านางสิกกาหลอก และยอมรับรักของนาคิมด้วยความเต็มใจ
ในที่สุดนาคิมก็ต้องยอมรับอย่างชื่นมื่น ว่าวันที่จะต้องแลกตัวประกันคืนใกล้มาถึงเขาเฝ้าแต่มองพันไมล์ไม่ให้คลาดสาย ตาด้วยความอาวรณ์ ก่อนจากกัน นาคิมมอบแหวนนาคนิ้วก้อยที่เขาใส่ประจำตัวให้พันไมล์
และสัญญาว่าเมื่อเขาหนู้รัฐชลาคืนจากสิคาลได้สำเร็จเขาจะไปรับพันไมล์ มาอยู่ด้วยกัน
ณ ที่แห่งหนึ่งในขลา ขอให้รอจนกว่าจะถึงวันนั้น ส่วนเจ้านางบินไปรับยุลทีที่ประเทศอังกฤษ
ในฐานะคู่หมั้น พันไมล์บอกพ่อและแม่ว่าอภูตแห่งราตรีนั้นเป็นคนดี และเป็นคนที่เธอรักมากที่สุด

000000000000000000000000000000000

โดย: DrewLover IP: 119.46.72.254 วันที่: 12 มีนาคม 2553 เวลา:13:12:20 น.


ขอส่งเรื่อง "ค่าของคน" ของ โรสลาเรน เข้าชิงออสการ์แล้วกัน
เป็นนิยายที่อ่านแล้วประทับใจ (ตั้งแต่สมัยเด็ก)



เรื่อง "ค่าของคน" ของ โรสลาเรน


เรื่องราวสะท้อนคุณค่าของชีวิตความงามของความรัก
และ อานุภาพแห่งคุณความดี ซึ่งถูกถ่ายทอดผ่านสองตัวละครเอกในเรื่อง
"ลักษณ์ และรจเรข"

“ค่าของคน” คือบทหนึ่งที่ชี้ให้เห็น…คือความคิดดุจกระจกเงา
ที่ส่องสะท้าน “ความจริงบางอย่าง” และความจริงนั้นยังคงอมตะเข้มข้น
อยู่ในตัวคน…
“คน” ที่คงให้ค่าของเงินมากกว่าค่าของคน
“คน” ที่ยังไม่ยอมวางมือจากความโลภ
“คน” ที่ถืออำนาจเงินดั่งมหาอำนาจถือว่ามันเป็นอำนาจสูงสุด!
“คุณจะตีราคาความพอใจในการวางมือครั้งนี้เท่าใด?”

"ลักษณ์" เป็นผู้ชายที่มองว่าทุกสิ่ง ทุกอย่าง บนโลกใบนี้
มีราคา ถูกตีค่าด้วยเงิน ในขณะที่ "รจเรข" เชื่อมั่นในความดี
มากกว่าอำนาจเงิน

อยาก เห็นดริวในบท "คุณลักษณ์" ผู้ชายที่นิสัยน่าหมั่นไส้
ปากร้าย ขี้โมโห ขี้หึง ชอบเอาชนะ แต่สุดท้ายเมื่อมาเจอกับ "รจเรข"
คนที่ "ลักษณ์" พยายามซื้อด้วยเงิน แต่กลับถูก "รจเรข" สอนบทเรียน
ไปทุกครั้ง บทพระเอก เป็นตัวละครที่หน้าหมั่นไส้ แต่ก็ทำให้เรา
เกลียดไม่ลง

ชอบ ประโยคที่ "รจเรข" เคยสั่งสอน "ลักษณ์" เอาไว้ว่า

“คุณซื้อ “คน” ได้ แต่คุณจะซื้อ “วิญญาณ” เขาไม่ได้
คุณจำไว้ คุณซื้อได้แต่คน! ถ้าผู้ใดซื้อวิญญาณใครไว้ได้
ร่างเขาจะไม่มีวันหนีไปไหน แต่ถ้าได้ไว้แต่ร่าง
วันหนึ่ง “ร่าง” นั้น ก็จะเดินไปรวมกับวิญญาณที่เขาฝากไว้
ที่ใดที่หนึ่งจนได้ คราวนั้นแหละ คุณจะรู้ว่า
การซื้อนั้นไม่ให้ประโยชน์อะไรแก่คุณเลย!”

000000000000000000000


โดย: Wind flower IP: 203.144.144.165 วันที่: 14 มีนาคม 2553 เวลา:11:21:49 น.


ต้องยอมรับว่าตัวเองไม่ได้อ่านนิยายมานานมาก
มงงกุฏแสง จันทร์เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านในเวลา
หลายสิบปี แล้วจะเอา plot เรื่องอะไรมาส่งการบ้าน
คุณแสงล่ะคะ เห็นมีคนพูดถึงเรื่องฝาแฝด เอาเรื่องนี้
แล้วกัน

เรื่องนี้อ่านนานมากแล้ว ชื่อเรื่องยังจำไม่ได้เลย
แต่ plot เรื่องประมาณนี้ค่ะ
พระเอกเป็น เด็กกำพร้า อาศัยอยู่กับลุง ซึ่งเป็น
ชาวบ้านธรรมดา ตอนเริ่มเรื่องพระเอกน่าจะอายุ
ประมาณ 15-16 ยังเรียนมัธยมอยู่เลย และแล้วเหตุ
การที่ทำให้ชีวิตเขาต้องพลิกผันก็เกิดขึ้น ในคืนเดือนมืด
ที่ กว๊านพะเยา เขาบังเอิญไปพบเด็กหนุ่มคนหนึ่งถูกแทง
บาดเจ็บสาหัสอยู่ใน เรือริมกว๊านพะเยา เขาจึงลงไปช่วย
ปรากฏว่าเด็กหนุ่มคนนั้นหน้าเหมือน เขายังกับแกะ แม้จะเห็นเพียงเลาๆ
ในแสงสลัว เด็กคนนั้นเล่าว่ามาเที่ยวกับเพื่อน
แล้วบังเอิญไปมีเรื่องกับแก็งอัน ทพาลเจ้าถิ่น ต่างคนต่างหนีเอาตัวรอด
ส่วนตัวเขาถูกแทงอาการสาหัส ก่อนตายก็
มอบแหวนไว้ให้ 1 วง พร้อมกับบอกชื่อบ้านให้เขาไปหา
ที่ กรุงเทพ จึงได้มีการสลับตัวกัน หลังเสร็จงานศพเขาก็

หลังเสร็จงานศพเขาก็เดินทางเข้ากรุงเทพ เพื่อหาบ้านหลังนั้น
เมื่อไปถึงก็พบว่าเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่โต เมื่อเข้าไปเขาก็ถูก
รุมซักไซ้ไล่เรียงโดยพี่ป้าน้าอาของทายาทตัวจริงผู้ หวังส่วนแบ่งในกองมรดก
จนเขาต้องวิ่งหนีออกมาและได้มาเจอกับคุณย่าผู้ที่ได้ช่วยชีวิตเขาใว้
เขาได้ใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์หลังงาม โดยทำตัวเป็นเด็กดี ตั้งใจเล่าเรียนหนังสือผิด
กับทายาทตัวจริงที่เป็นเด็กเกเร หนีเรียนเป็นประจำ เนื่องจากถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ
เพราะพ่อแม่ตายจากอุบัติเหตุตั้งแต่ยังเล็ก
ทุกคนสงสัยในพฤติกรรมที่ เปลี่ยนไปของเขา แต่ก็ไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้
มีเพียงคุณย่าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นทายาทตัวปลอม เพราะหลานชายตัวจริงนั้น
มีปานแดงรูปจันทร์เสี้ยวที่ใต้ไรผม เรื่องราวก็เป็นการชิงไหวชิงพริบระหว่าง
พระเอกกับญาติๆผู้หวังสมบัติทั้ง หลาย โดยมีคุณย่าและทนายประจำตระกูล
เป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือเขา หลังจากที่เรียนจบเขาได้ขอใช้เงินจากกองมรดก
เพื่อไปเรียนต่อเมืองนอก ซึ่งเขาก็สามารถเรียนจบ
กลับมาช่วยบริหารกิจการของตระกูลจนรุ่งเรือง

เอ.....แล้วนางเอกของเรื่องล่ะ
นาง เอกเป็นสาวบ้านป่า มีผิวสีน้ำผึ้ง ผมสีน้ำตาลเหลือบๆ
ริมฝีปากอิ่มเต็ม เป็นหลานอีกคนหนึ่งของลุงที่เลี้ยงพระเอกมาน่าจะอ่อน
กว่าพระเอกหลายปีอยู่ ซึ่งหลังจาดที่ได้มาอยู่ในบ้านนี้พักใหญ่ๆ
เขาก็ได้ขอให้ลุงหลานเข้ามาอาศัยอยู่ด้วยโดยอ้างว่าเคยช่วยเหลือเขาตอนไป เที่ยวที่พะเยา

ภายหลังพระเอกสำนึกผิดที่ได้หลอกลวงสวมรอยเข้ามา เป็นทายาทของตระกูล
ก็เลยขอไปบวชโดยมีคุณย่าเป็นโยมอุปถาก เรื่องจบตรงนี้ ให้คนอ่านเดาเอาเอง
ว่าพระเอกจะสึกออกมาครอบครองมรดกและแต่งงานกับนางเอกหรือ ไม่

Plot เรื่องโบราณมาก และเรื่องราวอยู่ในช่วงตั้งแต่วัยรุ่นไปจนถึงวัยทำงาน
ไม่รู้ว่าแอนดริวจะเล่นไหวไม๊ แต่ plot เรื่อง
แปลกดี ไม่ซ้ำกับนิยายสมัยนี้ ส่วนนางเอกคิดถึงเทย่านะ
แต่เธอจะเล่นเป็นสาว บ้านป่าได้หรือเปล่าไม่ทราบ

000000000000000000000000000000

โดย: ป้าน IP: 203.155.28.2 วันที่: 18 มีนาคม 2553 เวลา:11:29:58 น.

สำหรับนิยายที่อยากให้แอนดริวเล่น

คิด ว่าด้วยความสามารถของเขา อยากให้เล่นบทที่พระเอกโดดเด่นมากๆ
แบบเรื่อง Forrest Gump หรือ Cast away
แต่ถ้า production ไม่ถึงจะเป็นสารคดีเกินไป

บรรยากาศแบบนี้ ขอนำเสนอเรื่องเบาๆ น่ารัก เรื่อง แรงรัก ของ กนกเลขา คะ

พระเอก นายอาทิตย์ ได้แต่งงานแบบจำใจ กับ ยายหนูดี(นุดี)
แต่ได้เลิกไป เพราะอยากกลับไปหาแฟนเก่า โดนไม่รู้ว่านางเอกตั้งท้อง(นายลูกหมู)

"เรา...แต่งงานกัน...โดยที่ ต่างคนต่างไม่เต็มใจ ถ้าแม่ต่อแม่ไม่พูดกันไว้
หรือท่านไม่รักษาคำพูดจนเกินไป เราก็คงไม่ยุ่งยังงี้"ชายหนุ่มกระแทกเสียงเล็กน้อย
.........................................................................

"ลูก หมู!"
อาทิตย์รู้สึกเหมือนว่า คำเรียกขานนั้นสะท้อนก้องจากหัวใจทั้งหมด
หากสำเนียงที่เปล่งออกมากลับแหบแห้ง เพราะก้อนแข้งๆซึ่งวิ่งขึ้นมาขวางลำคอ
ริม ฝีปากแดง ห้อยย้อย เจรจาแจ้วๆ
"ไหนลูกฟุตบอลล์ลูกหมู?"
"แม่หนูดีมา แล้ว"
"แม่หนูดีจ๋า....แม่หนูดีจ๋า...."

ชายหนุ่มชะเง้อมองออกไป สุดตัว แต่แล้วก็หลบวูบเข้ามาโดยเร็ว...
.ผู้หญิงคนนั้นถ้าจะคิดไป บัดนี้เธอมีสภาพเป็นเพียง
"คนอื่น"ที่เขามิบังควรจะเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเป็นอันขาด
.......................................................................

"แม่ เขาสอนลูกเขาไว้ว่า....พ่อตายไปแล้ว...."

"เขาปิดโอกาสผมหมด และก้เริ่มปิดหูปิดตา ตาลูกหมูนับตั้งแต่วันที่แกเกิดเลยทีเดียว
เป็นอันว่าแกไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำไปว่า พ่อชื่ออะไร"

*********
โรแมติก-ดราม่า แนวนี้ แอนดริว กินกล้วยสบายมาก

....ร้อย เอยร้อยชั่ง เจ้าจงฟังแม่จะกล่อม
สายสวาทเจ้าจงนอน อย่าอ้อนเลยนะพ่อคุณ......

นานมาแล้ว...ผู้เป็นมารดาเคยกล่อมเขาด้วย เพลงนี้ และเป็นครั้งแรกที่อาทิตย์
เข้าใจซึ้งถึงคำว่า "สายสวาท"อันเป็นบ่วงดวงใจอย่างแน่นหนา.....

"เอาเถิด....จะเสียอะไร อีกไม่ว่าแต่....จะเอาลูกคืนมาให้ได้"

'แม่...'
"ลูกหมู หมุอ้วนๆ"
ภาพที่แขนกระจ้อยร่อย โอบกอดผู้เป็นมารดาให้โน้มต่ำ เพื่อซุกหน้าไว้แนบอก ทำให้อาทิตย์นิ่ง
ปลาบไปทั้งหัวใจ...ช่องว่างระหว่างความรักความผูกพัน ที่เห็นอยู่ตรงหน้าดูจะปิดสนิท
ไม่มีทางให้'คนอื่น'อย่างเขาเข้าไปแทรกแซงแม้แต่น้อย
..........................................................................
เขา บอกตัวเองอย่างหงุดหงิด ขณะที่ได้โอกาสกระแทกเท้าหลังจากที่ลงบันไดมาถึงเทอเรซชั้นล่าง
"พ่อจะ เฮี้ยวให้สะบัดเชียว....คอยดู.....ชะคำสั่งศาลไปให้โง่...เรามันแพ้เขาทุก ประตูแหละ"

โอ้รินรินกลิ่นนวลยังหวนหอม
เคยถนอมแนบทรวงดวงสมร
ยัง รื่นรื่นชื่นใจอาลัยวอน
สะอื้นอ้อนอารมณ์ระทมทวี

"ไม่มีอะไร เหมือนพ่อบ้างเลนหรือ"
อาทิตย์ถามแปร่งๆ แม่จวนรีบรับปลอบอย่างเอาใจว่า
"มี ซิคะ ลูกตาเจ้าชู้เหมือนคุณไงล่ะ เวลายิ้มงี้ตาเยิ้มเหมือนคุณไม่มีผิด"
"ไอ้ ที่ดีๆละไม่เหมือน"
***********

บทผู้ชายเรียกร้อง เอาแต่ใจ เฮี้ยวสะบัด อบอุ่น เหมาะกับแอนดริวมาก
เคยมีลูกสาวใน ไม้เมือง แล้ว อยากให้เล่นกับเด็กผู้ชายฉอเลาะ แสนซน บ้าง

นางเอก ที่มองไว้ แอน แอ็ฟ อ้อม เชอรี่แต่ที่คิดว่าลงตัวที่สุด คือ นุ่น วรนุช

จะผัดผ่อน ก็ห่อนบรรเทาเศร้า
ทุกข์เท่าเขาโค่นทับระทมถม
แสนสุดโศกด้วยวิโยคนิยม ชม
เจ็บระบมเจียนจิตทำลายวาย....

มาอีกแล้ว...เสียงแจ่มใสที่เคย อ่านกลอนแจ้วๆอยู่ณที่นี้ ระเบียงนี่
ดวงตาของชายหนุ่มพร่า-เลือนราวกับจะเห็นภาพของ "ผู้หญิงคนนั้น"
ที่นั่งก้มก้มตาอยู่ข้างเก้าอี้นอนของมารดาได้ถนัด...หากบัดนี้มีแต่
เด็กชายป้อม กลม ที่กำลังแหงนเงยมองอย่างแจ่มแจ๋ว

"ฮัลโหล ...นุดีพูดค่ะ"
"ผมเอง" เขาทำเสียงห้วนๆ
อีกฝ่ายหนึ่งเงียบไปชั่ครู่ อาทิตย์จึงสำทับว่า
"ผมพูดเองแหละ"
"เดี๋ยวค่ะ"เสียงที่ตอบด้านกระ ด้านขึ้นเช่นกัน
"ขอโทษ ใครพูดคะ ดิฉันยังไม่ทราบ?"
ชายหนุ่มตัวชาวาบ ....ถูกแล้วเมื่อเขาเป็น "คนแปลกหน้า"สำหรับเธอ
แล้วทำไมเขาจะคิดว่า เธอควรจะจำเสียงเขาได้ ผิดกับเขา...ดูเถอะ...
ให้ยังไงๆเขาก็จำผู้หญิงคนนั้นได้ อย่าว่าแต่เสียงแม้เพียงกลิ่นเนื้อที่
เจืดจางห่างไปด้วยกาลเวลา เขาก็ยังจำได้สนิทใจ!
"ผม...อาทิตย์..."
"อ้อ...."
คำอุทานไม่ได้ แสดงว่าประหลาดใจ หรือตื่นเต้น หากดูราวกับจะรับรู้เฉกเช่น
เขาเป้นคนติดต่อกับบริษัทคนหนึ่งเท่านั้น
"ผมคิดว่าเราควรจะได้พบพูดกัน ดีๆสักครั้ง"
ไม่มีเสียงตอบเช่นเคย จนยากที่จะรุว่าอีกฝ่ายฟังด้วยความรู้สึกอย่างไร
"คุณคิดว่ายังไง"
เขา ถามกลับ ทว่าคำตอบที่สวนกลับมาเยือกเย็น
"ดิฉันเคยบอกแล้วว่า เรื่องที่เราพูดกันควรจบสิ้นแล้ว และตลอดเวลาดิฉันก็คิดว่า
ดิฉันไม่เคยพูดร้ายกับใคร ทุกเรื่องดิฉันพูดดีเสมอ"
"แต่เราไม่เคยพูดกัน เรื่องลูกหมู"
อาทิตย์รีบตอบโดยเร็ว ก่อนที่อีกฝ่ายจะวางหูโทรศัพย์ลงเสีย

0000000000000000000000000000000000000000

โดย: lamai IP: 203.144.144.164 วันที่: 21 มีนาคม 2553 เวลา:0:54:18 น.

ขอเสนอเรื่อง "ฟ้าจรดทราย" ของโสภาค สุวรรณ (copy มาแปะนะคะ)
มิเชลล์ หญิงสาวลูกครึ่งกำพร้าพ่อแม่เติบโตมาในคอนแวนต์จนเรียนจบและติดตามแคชฟียา
เพื่อนสนิทของเธอมาเป็นครูสอนหนังสือที่เมืองฮิลฟารา
อาณาจักรกลางทะเลทรายอันไกลโพ้น เมื่อทั้งคู่มาถึง แคชฟียาถูกกำหนดให้เข้าวัง
ไปเป็นสนมขององค์อาเหม็ด กษัตริย์แห่งฮิลราฟา เพราะโหรหลวงทำนายว่าหญิงสาว
ที่จะให้กำเนิดรัชทายาทแห่งองค์อาเหม็ดได้เดิน ทางมาถึงแล้ว
แต่แคชฟียามีคนรักแล้วและกำลังเข้าใจผิดว่ามิเชลล์จะแย่งโรแบร์
คนรักชาวฝรั่งเศสของเธอไป เธอจึงคิดกำจัดมิเชลล์โดยวางแผนส่งมิเชลล์
เข้าไปเป็นสนมแห่งองค์อาเหม็ดแทน ตน โดยมีชาริฟราชองค์รักษ์คนสนิท
ขององค์อาเหม็ดเป็นผู้มารับตัวไปตามราชประเพณี

คืน วันส่งตัวมิเชลล์ โอมานญาติผู้น้องของกษัตริย์อาเหม็ดได้ก่อกบฎ
และสังหารกษัตริย์อาเหม็ดจน สิ้นพระชนม์ต่อหน้าชาริฟ ชาริฟเสียใจมาก
เขาต่อสู้กับทหารกบฎและพามิเชลล์หลบหนีเข้า ทะเลทรายไปด้วยกัน
ในท้องทะเลทรายอันเวิ้งว้าง สองหนุ่มสาวต้องเผชิญกับภูมิประเทศที่กันดาร
โหดร้ายแสงแดดร้อนแรงและทหารที่ คอยตามล่าเอาชีวิต ความยากลำบาก
และอุปสรรคต่างๆทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันจนเกิดเป็นความเห็นอก เห็นใจและ
กลายเป็นความรักในที่สุด แต่ความรักของเขาและเธอยังมิอาจสมหวังได้เพราะ
อุปสรรคที่สำคัญที่สุดของทั้ง คู่คือภารกิจหน้าที่ของชาริฟที่จะต้องกอบกู้บัลลังก์
แห่งฮิลฟาราให้กลับสู่ ความร่มเย็นดังเดิม เมื่อความรักอันยิ่งใหญ่ต้องพบกั
บบททดสอบสำคัญที่สุดและอันตรายที่สุดชะตา กรรมของเธอและเขาจะลงเอยอย่างไร...

ดารานำแสดง แอนดริว เกร้กสัน อุรัสยา เสปอร์บันด์(ญาญ่า)

อยากเห็นแอนดริวแสดงอยู่ สองเรื่อง "โสมส่องแสง" คู่น้องแต้ว
กับ "ฟ้าจรดทราย"นี่แหละค่ะ
ถึงจะไม่เคยอ่าน แต่ทั้งสองเรื่อง เป็นนิยายสุดคลาสสิคของผู้ประพันธ์
คาดว่าถ้าแอนดริวได้สวมบทบาทโลดแล่นอยู่หน้าจอทีวี ตัวละครคงมีเสน่ห์ล้นเหลือ


00000000000000000000000000000





โดย: กิฟ เกร้กสัน (Sanhachutha ) วันที่: 21 มีนาคม 2553 เวลา:20:38:50 น.

ขอบอกก่อนว่าจขบ.เป็นคนไม่อ่านนิยาย ไม่อ่านหนังสือ (ถ้าไม่จำเป็น) อิอิ
ได้รับมอบหมายจากกลุ่มเพื่อน Andrew Fanclub ให้แต่งนิยายหรือละคร
เพื่อให้แอนดริวได้พิจารณาเล่น (คิดกันเล่นๆค่ะ ) ในหัวข้อ "มองนิยาย...ให้ดริวเล่น"
อาจจะเป็นนิยายที่เคยมีคนเขียนมาแล้วหรือแต่งเองก็ได้ เอามาร่วมสนุกกันในกลุ่ม
นิยายเรื่องนี้จขบ.แต่งเองสดๆค่ะ นึกอะไรได้ก็บรรยายออกมา
อาจจะไม่มีสาระหรือคติเตือนใจหรือสอนใจอะไร เพราะไม่ได้เป็นมืออาชีพค่ะ
แต่งไปสนุกๆ มั่วๆ อ่านไปอาจจะวนไปวนมา อย่าถือสากันนะคะ
อยากให้แอนดริวเล่นละครแนวขำๆฮาๆ โรแมนติก อีก ไม่อยากให้ซีเรียสค่ะ

ชื่อเรื่อง ................. รักเธอ ........................(เพิ่งคิดได้เมื่อกี๊เอง จดลิขสิทธิ์เรียบร้อยแล้วด้วย อิอิ)

อังกฤษ :: หนุ่มหล่อลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เจ้าของโรงแรงระดับห้าดาวหลายสาขา
ทั้งในไทยและอังกฤษ นิสัยเจ้าชู้ ขี้เล่น แต่ถ้ารักใครก็รักจริง แสดงโดย แอนดริว เกร้กสัน
มิ นณดา :: สาวสวยอ่อนหวานน่ารัก ขี้งอน ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่โก๊ะๆ ป้ำๆเป๋อๆ
แสดง โดย :: อารยา เอ ฮาเกต

บทประพันธ์ (เป็นเรื่องเป็นราวซะไม่มี) กิฟ เกร้กสัน

อังกฤษหนุ่มหล่อลูกครึ่งไทยอังกฤษ เติบโตที่อังกฤษจนอายุได้ 17 ปี
Daddy และแม่ของอังกฤษมีธุรกิจโรงแรมมากมาย แต่แม่อยากกลับมาอยู่ที่ประเทศไทย
จึงตัดสินใจกลับเพื่อมาดำเนินธุรกิจโรงแรมระดับห้าดาวซึ่งเป็นสาขาใหญ่ใน
ประเทศไทย ส่วนสาขาที่อังกฤษก็ฝากให้น้องชายของ Daddy ดำเนินการแทน
แต่ Daddy ก็ยังคงไปๆมาๆอยุ่ตลอด
หลังจากที่อังกฤษเรียนจบปริญญาโทได้ไม่นาน Daddy เลยอยาก
ให้อังกฤษมาดำเนินธุรกิจต่อ แต่อังกฤษยังอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากเที่ยว
อยากสนุก เพราะเครียดกับการเรียนมานาน เลยขอ Daddyและแม่ 1 ปี
ก่อนจะกลับมาทำงานต่อ ช่วงเวลา 1 ปี อังกฤษใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน เที่ยวเตร่
อยู่กับเพื่อนฝูง บรรดาเพื่อนสนิทส่วนใหญ่จะเป็นลูกคนมีฐานะ มีชื่อเสียงตระกูลดังๆ
ในวงสังคม Hiso อังกฤษมีหญิงสาวมาพัวพันมากมาย เพราะอังกฤษมีหน้าตาดี
อัธยาศัยดี และฐานะดี อังกฤษเคยผิดหวังเรื่องความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง
อังกฤษจึงยังไม่คิดที่จะมีใครมาเคียงข้างใช้ชีวิตคู่กับตัวเอง และแล้วอังกฤษ
ได้แอบหลงเสน่ห์หญิงสาวคนหนึ่ง (ภูษิตา หรือ ษิตา) โดยที่เค้าไม่เคยรู้จักหญิงสาวคนนี้
มาก่อนเลยว่าเป็นใคร มาจากไหน อังกฤษได้เจอษิตาที่โรงแรมของเขาเอง
เขาพยายามสืบว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใคร โดยแอบขับรถสะกดรอยตาม
แต่ก็คลาดกันทุกครั้ง Daddy และแม่ ได้ทวงคำสัญญาของอังกฤษที่ให้ไว้ว่า
เขาจะกลับมาดำเนินธุรกิจโรงแรมต่อ แต่อังกฤษบอกกลับไปว่ายังเหลือเวลาอีก Daddy
และแม่จึงยอมให้อังกฤษเที่ยวเล่นใช้ชีวิตให้เต็มที่ต่อไป

หลังจากนั้นอังกฤษก็พยายามตามหาหญิงสาวคนนั้นต่อไปอีก
จนกระทั่งวันหนึ่งหญิงสาวคนนั้นได้เข้ามาที่โรงแรมของอังกฤษอีกครั้ง
อังกฤษรู้สึกดีใจมากและรีบเข้าไปหาษิตาทันที ษิตาตกใจมาก แต่ก็แอบตลึง
ในความหล่อของอังกฤษ ษิตารีบวิ่งหนีออกไป อังกฤษรีบวิ่งตามไปจนษิตาหกล้ม
แต่อังกฤษคว้าไว้ทัน อังกฤษเลยชวนษิตาไปนั่งพักที่ร้านอาหารของโรงแรม
และได้พูดคุยกันตั้งแต่นั้นมา

เวลาผ่านไปทั้งอังกฤษและษิตา ได้คุยกันเกือบทุกวัน
ทั้งสองเริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่ษิตารู้สึกบางอย่างว่า เขาจะบอกความจริงกับ
อังกฤษดีหรือไม่ แต่ตนก็เริ่มรักอังกฤษเข้าแล้ว จึงปล่อยให้ความรักดำเนินต่อไป
และอังกฤษเองก็ลืมไปว่าเขาเองต้องตามสืบผู้หญิงคนนี้ว่าเป็นใครมาจากไหน
เพื่อจะได้รู้ว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของเขา ไม่ได้มาหลอกลวง เขาอยาก
ได้คนที่จริงใจและไม่โกหก ส่วนเรื่องฐานะไม่มีความสำคัญกับเขาเลย
เขาคิดเสมอว่าเขาสามารถดูแลคนรักของเขาได้ และอังกฤษก็มั่นใจว่าษิตา
คือผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด และคิดที่จะแต่งงานใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
เหลือ เวลาอีกเพียง 1 เดือนเท่านั้นที่อังกฤษจะต้องกลับ
ไปดำเนินกิจการโรงแรมต่อ อังกฤษตัดสินใจพาษิตาเข้ามาพบ Daddy และแม่
เพื่อทำความรู้จัก แต่ษิตาปฏิเสธที่จะไปพบ Daddy และ แม่ ษิตาหนีหน้าอังกฤษไป
อังกฤษรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก พยายามโทรศัพท์ติดต่อษิตาแต่ก็ไม่เป็นผล
เขาพยายามตามหาษิตาอยู่หลายวัน อังกฤษเพิ่งคิดได้ว่า เขาไม่เคยรู้เลยว่าษิตาเป็นใคร
บ้านอยู่ที่ไหน มีอาชีพอะไร อังกฤษก็ยิ่งอยากรู้เหตุผลที่ษิตาหนีหน้าไป
และแล้วก็ถึงเวลาที่อังกฤษต้องกลับไปทำหน้าที่ผู้บริหารโรงแรมคนใหม่
แต่ในใจของอังกฤษยังคงคิดถึงษิตาตลอด จึงจ้างให้บริษัทนักสืบไปตามสืบษิตาให้เจอ
อังกฤษส่งรูปที่เคยถ่ายไว้กับษิตาให้นักสืบไป จนกระทั่งวันหนึ่งนักสืบได้ไปพบ
หญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาเหมือนษิตาในรูปมากๆ นักสืบก็พยายามตามสืบจนพบที่
อยู่ของษิตาจนได้ นักสืบเข้ามาแจ้งข่าวของษิตาให้อังกฤษฟัง เขารีบขับรถออก
ไปหาษิตาทันที แต่เมื่อไปถึงบ้านของษิตา อังกฤษได้แอบซุ่มดูอยู่ห่างๆ
อังกฤษเห็นษิตาควงกับภาคิน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิมของเขาเอง อังกฤษแค้นใจมาก
แต่ยังไม่สามารถทำอะไรได้ และเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจ หวังว่าจะได้พบกับษิตา
เพื่อยืนยันความสัมพันธ์ของเขาและษิตา ทั้งๆที่ในใจก็ยังกระวนกระวายใจอยู่

วันรุ่งขึ้นอังกฤษตัดสินใจทิ้งงานและไปดักรอษิตาที่หน้าบ้าน
ษิตาออกมาจากบ้านเห็นอังกฤษแล้วตกใจเป็นอย่างมากรีบวิ่งกลับเข้าบ้าน
แต่อังกฤษรีบคว้ามือษิตาไว้ ภาคินเดินเข้ามาพอดีเห็นษิตาถูกดึงมืออยู่เลย
จะชกหน้าอังกฤษ แต่พออังกฤษหันกลับมา ภาคินก็ต้องถอนมือออก
เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท อังกฤษเลยขอเข้าไปคุยกับษิตา แต่ษิตากลับบอกว่า
ให้เข้าไปคุยกันทั้งหมด อังกฤษได้รู้ความจริงแล้ว ษิตาเป็นสาวประเภทสอง
อังกฤษรับไม่ได้ ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ รู้สึกเสียใจที่ษิตาไม่บอกความจริง
กับเขาตั้งแต่แรก แต่ก็พยายามทำใจว่าที่ผ่านมาถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
เขาได้รักกับเพื่อนที่แสนดีคนหนึ่ง และเห็นว่าษิตามีภาคินเพื่อนสนิทคอยดูแลษิตาแล้ว
ส่วนภาคินยอมรับในตัว ษิตาได้ แต่ษิตาก็เสียใจที่ไม่เคยบอกความจริงกับอังกฤษ
แต่ในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นแล้ว
ษิตาอยากจะขอโทษในสิ่งที่ทำไปต่ออังกฤษ เลยจะแนะนำน้องสาวของษิตาเองให้อังกฤษรู้จัก
แต่รอให้น้องสาวเรียนจบก่อน แต่ก็ยังไม่ทันได้แนะนำเพราะษิตาไปต่างประเทศเสียก่อน

อังกฤษผู้ที่ผิดหวังในเรื่องความรัก ใช้ชีวิตทำแต่งาน ไม่เคยสนใจเรื่อง
ผู้หญิงหรือเรื่องเที่ยวอีกเลย อังกฤษกลัวเรื่องความรักมาก กลัวจะเสียใจอีกเหมือน
คราวที่รักษิตา แต่อังกฤษไม่เคยลืมษิตาได้เลย ได้ข่าวเพียงแค่ว่า
ษิตาไปอยู่ที่ต่างประเทศกับภาคิน อังกฤษก็รู้สึกยินดีกับษิตาและภาคินที่
ความ รักของคนทั้งสองถึงแม้จะต่างขั้วกันแต่ก็ยังสามารถรักกันได้
2 เดือนต่อมาอังกฤษกำลังเดินลงมาเพื่อจะมาร้านอาหารของโรงแรม
เขาต้องตกตะลึงเพราะสายตาของเขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินถือแฟ้มเอกสาร
เข้ามาที่โรงแรมเพื่อมาสมัครงาน หญิงสาวคนนั้นหน้าตาเหมือนษิตามาก
แต่ท่าทางเรียบร้อยใสแว่นตาหนาเตอะ กระโปรงยาวเลยเข่าลงมาเกือบถึงตาตุ่ม
ต่างกับษิตาที่แต่งตัวเปรี้ยวทันสมัย อังกฤษเดินเข้าไปทัก แต่มินณด
า (หรือ ณดา) ไม่รู้จักเลยรีบเดินหนี กระโปรงของเธอเป็นอุปสรรคมาก
ณดารีบเดินปนวิ่งขาของเธอติดกระโปรงเลยล้ม แว่นตาหลุด แฟ้มเอกสารหล่น
เอกสารปลิวกระจายว่อน อังกฤษเดินตามจนทันเห็นณดาล้มอยุ่ เลยเข้าไปช่วย
เก็บเอกสาร และส่งแว่นตาให้ณดาใส่ พอณดาลุกขึ้นมา ณดาโมโหและต่อว่าอังกฤษ
ทั้งๆที่เธอไม่เคยต่อว่าใคร แต่คำต่อว่าของเธอ สุภาพมาก “เอ่อ ....คุณคะ
คุณเป็นใคร คุณเป็นโรคจิตรึป่าว คุณจะตามมาทำไมคะ เราไม่เคยรู้จักกันเลยนะคะ”
อังกฤษไม่ยอมถอยยังตามตื๊อณดาจนเริ่มใจอ่อนยอมคุยด้วย อังกฤษรู้ภายหลังว่า
ณดาเป็นน้องสาวษิตานั่นเอง อังกฤษรู้สึกชอบณดามาก แต่ในใจยังแอบคิดว่าณดา
เป็นเหมือนพี่สาวหรือไม่ ตนพยายามติดต่อกับณดามาโดยตลอดจนณดาก็เริ่มชอบ
อังกฤษด้วย ณดาได้ทำงานที่โรงแรมของอังกฤษในตำแหน่งผู้ช่วยประชาสัมพันธ์โรงแรม
ช่วงพักเที่ยงอังกฤษและณดานัดเจอกันเพื่อทานอาหารกลางวันแทบทุกวัน
หากวันไหนณดาหยุดงาน อังกฤษก็จะพาณดาไปเที่ยวดูหนังฟังเพลง
ทั้งสองก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น

กิฟซี่สาวสวยเซ็กซี่ลูกสาวเพื่อนสนิทของ Daddy อดีตกิ๊กของอังกฤษ
สมัยเรียน High School พูดไทยคำอังกฤษคำ เพิ่งกลับมาจากอังกฤษ หนีสามีมา
เที่ยวเมืองไทยและได้แวะมาหาอังกฤษที่โรงแรม กิฟซี่เจอหน้าประชาสัมพันธ์สาว
และได้ต่อว่าพนักงานของโรงแรมแต่งตัวเชยไม่มีClass ทำให้ณดารู้สึกอาย
ก้มมองตัวเอง แต่ก็ต้องทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าไปก่อน กิฟซี่ถามหาอังกฤษ ณด
าจำใจบอกให้ขึ้นไปที่ห้องทำงาน ทำให้กิฟซี่ได้เจอกับอังกฤษ และหวังจะกลับมาคืนดี
กับอังกฤษอีกครั้ง เพราะตอนนี้ครอบครัวของกิฟซี่ล้มละลาย แต่อังกฤษเองก็
ไม่อยากกลับไปหากิฟซี่อีก เพราะกิฟซี่คบชายหนุ่มมากหน้าหลายตา
แต่มาหลอกอังกฤษว่ารักเขาคนเดียว

ณดาถูกต่อว่ามากมายหลายครั้งจนทนไม่ไหว และรู้สึกหวงอังกฤษขึ้นมาด้วย
เพราะเห็นกิฟซี่ไปไหนมาไหนกับอังกฤษแทบทุกวัน ณดาเองไม่เคยรู้เลยว่าตอนนี้
อังกฤษรักเธอมาก แต่อังกฤษไม่สามารถปฏิเสธกิฟซี่ได้เพราะความเป็นสุภาพบุรุษ
จำเป็นต้องต้อนรับกิฟซี่ในฐานะเพื่อนและฐานะลูกค้าของโรงแรม พากิฟซี่
ไปไหนมาไหนเป็นประจำ ณดาคิดว่าตอนนี้อังกฤษคงลืมณดาแล้ว ษิตากลับมา
จากต่างประเทศมาเยี่ยมบ้านพร้อมภาคิน ณดาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ษิตาฟัง และเริ่มรู้สึกว่า
ณดาก็หลงรักอังกฤษ เข้าแล้ว จึงอยากช่วยน้องสาวอย่างเต็มที่ ณดาปรึกษากับษิตาว่า
จะทำอย่างไรดี ษิตาแนะนำให้ณดาเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียใหม่ ทำผมใหม่ ใส่เสื้อผ้าใหม่
กลายเป็นสาวเปรี้ยวขึ้นมาทันที เมื่ออังกฤษเห็นณดา อังกฤษกลับไม่ชอบ
อยากให้ณดาเป็นเหมือนที่เป็น อยากให้ณดาเป็นตัวของตัวเอง ทำให้ทั้งสองคนโกรธกัน
ณดาพยายามหนีหน้าอังกฤษ อังกฤษเองก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมณดาถึงได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
ภาพที่เห็น ทำให้อังกฤษคิดว่าณดาเป็นษิตา อังกฤษรู้สึกสับสนเลยไปเที่ยวกับกิฟซี่
กิฟซี่รู้ว่าอังกฤษหลงรักณดา จึงพยายามแยกทั้งสองออกจากกัน กิฟซี่วางแผนจะจับ
อังกฤษโดยจัดฉากว่ามีอะไรกับอังกฤษแล้ว ณดารู้ข่าวเลยเสียใจมาก ลาออกจากโรงแรม
และหนีไปอยู่ต่างจังหวัด
อังกฤษรู้สึกแย่มาก พยายามติดต่อณดาก็ติดต่อไม่ได้ ษิตาเองก็ไม่รู้
ว่าณดาไปอยู่ที่ไหน แพทริคสามีของกิฟซี่ตามกิฟซี่มาที่เมืองไทยและเปิดเผยเรื่องราว
ของกิฟซี่ให้ อังกฤษรู้ กิฟซี่รู้สึกผิดต่ออังกฤษมากเลยพยายามช่วยตามหาณดา
กิฟซี่จ้างนักสืบตามหาณดา จนกระทั่งรู้ว่าณดาอยู่ที่ไหน กิฟซี่ตามมาหาณดาและ
ขอโทษณดากับเรื่องราวที่ผ่านมา และบอกกับณดาว่า อังกฤษรักและเป็นห่วงณดามาก
แต่ณดาไม่ยอมกลับไปหาอังกฤษ เพราะณดารู้สึกเสียใจที่อังกฤษไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง
ของตัวเองที่ทำเพื่อ เขา และบอกกับกิฟซี่ว่าห้ามบอกที่อยู่ให้อังกฤษรู้โดยเด็ดขาด
2 เดือนผ่านไป อังกฤษรู้สึกคิดถึงและเป็นห่วงณดามาก
งานที่โรงแรมก็ไม่ใส่ใจ ปล่อยเนื้อปล่อยตัว กิฟซี่ทนเห็นอังกฤษซึมเศร้า
ไม่ได้เลยยอมบอกที่อยู่ของณดาให้กับอังกฤษ ษิตา ภาคิน และกิฟซี่ได้วางแผนกัน
ทั้งหมดได้ขับรถไปหาณดา โดยที่ณดาไม่รู้ตัว ณดากำลังต้อนรับแขกที่โรงแรมริมหาด
แห่งหนึ่ง ณดาต้องตกตลึงเมื่อได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินตรงมาหาเขา
ณดาก็รู้สึกแปลกใจมาก เมื่อผู้หญิงคนนี้หน้าตาละม้ายคล้ายอังกฤษมากๆ
แต่ภาพที่เห็น ผู้หญิงคนนี้ แต่งตัวสวยมาก ผมยาวหยิกสีทองเป็นลอน
ณดาอึ้งจนพูดไม่ถูก แต่ต้องตั้งสติเอาไว้ ณดากำลังเอาพวงมาลัยดอกไม้สีขาว
คล้องคอผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนนี้จับที่มือของณดาทั้งสองข้าง และพูดว่า
“ถ้าผมเปลี่ยนไปแบบนี้ คุณยังจะรักผมไหม” ณดาอึ้งไป และตอบกลับมาว่า
“ ฉันไม่รักคุณที่เป็นแบบนี้ แต่ฉันรักคุณที่เป็นคุณค่ะ”






ขอบคุณเพื่อนๆนะคะที่แวะเข้ามาอ่านกัน

ใครมีไอเดียหรือติชมได้เลยนะคะ

ที่http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=gift-sanhachutha&month=21-03-2010&group=4&gblog=9

ถ้าแอนดริวสนใจนิยายเรื่องนี้ เดี๋ยวจะขายให้ค่ะ 5555


000000000000000000000000000

โดย: Mekisy IP: 203.144.144.164 วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:22:50:25 น.

นิยายที่อยากให้ แอนดริว เล่น ด้วยความที่ไม่ค่อยได้อ่านนิยาย
หมุยขอแต่งขึ้นมาเองเลยล่ะกัน ลองอ่านดูนะคะ

เรื่อง "ซาร่า"
แต่ง โดย: Mekisy



พระเอก แอนดริว ชื่อตามท้องเรื่อง "ณัฐ"
นางเอก พอลล่า เทเล่อร์ ชื่อตามท้องเรื่อง "ซาร่า"

ณัฐ เป็นลูกคนรวย แต่พ่อและแม่เป็นคนยากจนมาก่อน ร่วมกันก่อร่างสร้างตัวมาด้วยกัน
ด้วยความที่ต้องการมีฐานะที่ดีขึ้น พ่อของณัฐเอาแต่ทำงาน จนไม่มีเวลาดูแลแม่และณัฐ
ทำให้แม่ของณัฐน้อยใจอยู่เสมอ อยู่มาวันหนึ่ง แม่ของณัฐป่วยจนเสียชีวิต ทิ้งมรดกให้
พระเอกมากมาย ด้วยใจรักในการเป็นช่างภาพ และเกลียดพ่อที่ไม่เอาใจใส่ดูแลแม่และตัวเค้า
ณัฐจึงออกจากบ้าน ไปดำเนินชีวิตคนเดียว ด้วยนิสัยที่มีโลกส่วนตัวสูง หยิ่งทะนง ปากเสีย
ถึงแม้จะเป็นช่างภาพอิสระมือ1 ของเมืองไทย แต่ก็ไม่มีใครอยากจะร่วมงานด้วยมากนัก

ซาร่า ลูกครึ่งสาวเป็นซุปเปอร์สตาร์มาแรง ที่เย่อหยิ่ง และเรื่องมาก จนเป็นที่รู้กันทั้งวงการ
วันนึงณัฐและซาร่าก็โคจรมาร่วมงานกันจนได้ เจอกันครั้งแรก ณัฐไม่พอใจในความเรื่อง
มากของซาร่า ถึงขั้นประกาศว่าจะไม่มีทางถ่ายภาพเซ็ทนี้ให้แน่นอน ถ้านางแบบยังเป็นซาร่า
ส่วนซาร่าก็วีนไม่ยอมร่วมงานกับณัฐ ทำให้บรรณาธิการแฟชั่นต้องออกโรงมา
เกลี่ยกล่อมให้งานผ่านไปได้

เมื่อแฟชั่นของซาร่าออกสู่แผงหนังสือ กลับได้รับการต้อนรับจากแฟนหนังสือมาก
ทำให้มีคนต้องการติดต่อให้ ณัฐ และ ซาร่า ร่วมงานกันอีก แต่ทั้งสองกลับไม่ยอมร่วมงานกันอีก
งานเทศกาลบอลลูนระดับโลกมาจัดที่ประเทศไทย ผู้จัดงานต้องการให้นางแบบ ซาร่า
ขึ้นไปถ่ายแบบบนบอลลูน โดยให้ ณัฐ เป็นช่างภาพให้ บรรณาธิการคนเดิม
ใช้อุบายพยายามหลอกล่อให้ ณัฐ และ ซาร่า มาร่วมงานกันอีกจนได้
แต่โชคร้ายบอลลูนที่ ณัฐและซาร่าขึ้นไปถ่ายแบบ มีเหตุให้หลุดออกจากทิศทางและตกลงในป่าลึก

ณัฐและซาร่าติดอยู่ในป่าลึกด้วยกันเพียง 2 คน การใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน 2 อาทิตย์เต็มๆ
ณัฐและซาร่าต้องพยายามปรับตัวเข้าหากัน เมื่อจำเป็นต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ทำให้ทั้งสองเห็นความดีของกันและกัน จนมีเจ้าหน้าที่ป่าไม้เข้ามาค้นหาณัฐและซาร่าจนพบ
ทั้ง 2 กลับไปใช้ชีวิตของแต่ละคน ด้วยลึกๆ ในใจยังคิดถึงกัน และมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน
ณัฐพยายามเข้าหาซาร่า แต่กลับพบว่าซาร่าเป็นที่หมายปองของ แมน น้องชายต่างแม่ของ
เค้านั่นเอง (พ่อณัฐแต่งงานใหม่) ณัฐ พยามยามตัดใจจากซาร่า เพราะไม่อยากขัดใจกับ
แมน ณัฐเดินทางขึ้นเหนือไปถ่ายภาพธรรมชาติ เพื่อหวังตัดใจจากซาร่า ซาร่าพยายามไปพบณัฐ
แต่ณัฐกลับแสดงออกว่าไม่ได้คิดอะไรกลับซาร่าเป็นพิเศษ และลืมความรู้สึกดีๆ
ที่เคยมีแล้ว ซาร่าเสียใจหนีกลับกรุงเทพฯ

พ่อ ของณัฐประสบอุบัติเหตุต้องเสียเลือดมาก แต่ไม่มีใครมีเลือกกรุ๊ปเดียวกันนอกจากณัฐ
ซาร่าและแมนไปตามณัฐให้มาบริจาคเลือดให้พ่อ ซาร่าบอกกับแมนว่าไม่ได้คิดอะไรกับ
แมนนอกจากความเป็นเพื่อน แมนเข้าใจและตั้งใจจะช่วยให้ซาร่าและณัฐได้เข้าใจกัน
พ่อของณัฐฟื้นจากการผ่าตัด ขอบคุณที่ณัฐให้เลือด ณัฐตอบอย่างไม่แยแสว่า
เขาไม่ใจร้ายพอที่จะเห็นพ่อตายไปต่อหน้าต่อตา เหมือนที่พ่อใจร้ายกับแม่
(ตรงนี้ขอซีนอารมณ์ให้แอนดริวเล่นเต็มที่ ขอเห็นน้ำตาแอนดริวหน่อย)

ซา ร่าและแมนพยายามช่วยเป็นกาวใจให้ ณัฐ และ พ่อ เข้าใจกัน พ่อของณัฐยังรัก
แม่ของณัฐอยู่เสมอ ตั้งแต่แม่ของณัฐจากไป พ่อของณัฐยังเก็บทุกสิ่งอย่างที่เป็น
ของแม่ณัฐไว้เป็นอย่างดี และแมนเรียกแม่ของเค้าว่าแม่ใหญ่ ทุกวันแมนจะรู้สึกคุ้นเคย
กับการที่พ่อพูดคุยกับรูปของแม่ณัฐ และแมนเองก็รู้สึกผูกผันกับรูปของแม่ณัฐ
แมนจะเข้าไปพูดคุย เล่าทุกเรื่องทั้งทุกข์และสุขให้รูปของแม่ณัฐได้ฟัง
เหมือนว่าแม่ของณัฐเป็นแม่อีกคนของเค้าจริงๆ

ณัฐเข้าใจพ่อของเค้า และสมหวังกับซาร่าในที่สุด จบแล้วจ้า


ข้อ2 เรื่องนี้เหมาะกับดริวยังงัย
อยากเห็นดริวเล่นบท ยียวนนางเอกตอนแรกที่ไม่ถูกกัน และบทที่เริ่มรัก
เริ่มสวีทกับพอลล่า คู่นี้คงน่ารักดี มีเรื่องความไม่ถูกกันกับพ่อด้วย
จะได้เห็นดริวเล่นบทอารมณ์แรงๆ มีปมนิดหน่อย

ข้อ3 นางเอกเป็นใครที่ไม่เคยเล่นกันมาก่อน
อยากเห็นดริวเล่นกับพอลล่า มีความรู้สึกว่า 2 คนนี้ยิ้มพร้อมกันโลกคงสดใสมั่กมาก



00000000000000000000000000000000000


โดย: อ้อ IP: 203.144.144.164 วันที่: 26 มีนาคม 2553 เวลา:3:34:57 น.

แต่ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่านิยายที่เอามาส่งน่ะไม่ใช่นิยาย ของนักเขียนคนดังค่ะ
แต่เป็นนิยายของนักเขียนวัยใส จากสำนักพิมพ์แจ่มใสค่ะ ซึ่งส่วนใหญ่ที่อ่านจะเน้นแต่แนวโรแมนติค น้ำเน่านิดๆ55555 เพราะฉะนั้นแล้ววันนี้จริงขอหยิบนิยายวัยใสเรื่องนี้มาส่งการบ้านละกันนะคะ
เพราะ เป็นนิยายที่อ่านแล้วอ่านอีก หยิบมาอ่านทุกครั้งที่หัวใจว้าวุ่นค่ะ อิอิ

........ เรื่อง......รักด้วยเล่ห์ ร้อยด้วยกล.....ของ.....คีตภา ค่ะ......
พระเอก....ธีรภัท ร์ ผู้ชายอายุ 30 หล่อ รวย หน้าที่การงานดี แถมโสด เป็นที่หมายปองของสาวๆ
แต่ เค้าก็ไม่คิดจะเลือกใครมาเป็นคู่ชีวิต เพราะคิดว่ายังหาผู้หญิงที่ดีพร้อมที่จะมาเป็นแม่ของลูกเค้าไม่ได้
ก็เลย ต้องหามาจนอายุขึ้นเลข 3
นางเอก.. พิสินี หรือ เพิร์ล สาวน้อยเพิ่งก้าวพ้นรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ กำลังวิจัยฝุ่น
แต่ยังมีงาน อดิเรกทำโดยการรับแปลหนังสือทุกภาษา ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้เก่งอะไรเลยแต่อาศัยความพยายามสูง แถมยังเปิ่นด้วยสิ..555
บทนำ........ เมื่อ ธีรภัทร ชายหนุ่มผู้รักษาความโสดเป็นอย่างดีจนคนรอบข้างพากันเป็นห่วง ทั้งที่มีสาวๆ
พร้อมจะปูพรมโรยกลีบกุหลาบให้เดินเข้าไปหามากมาย แต่สุดท้ายก็มาสะดุดเข้าอย่างจังกับน้องสาว
ของคู่อริตัวฉกาจ งานนี้นอกจากจะต้องวางแผนหลายซับหลายซ้อนอย่างรัดกุมแล้ว ยังต้องสู้ศึก
“สิงห์เหนือปะทะเสือกรุง” จนเหนื่อยหัวใจ แต่ยังไงก็ไม่มีคำว่าถอย เพราะมีไข่มุกน้อยแสนสูงค่า
เป็นเดิมพัน ที่สำคัญ...คนอย่างเขาน่ะเหรอ ต่อให้ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องขอใช้กลที่ผู้ชายมี จนได้สิ่ง
ที่ต้องการมาอยู่ในมือให้จนได้นั่นแหล่ะ!!!
ที่ชอบเรื่องนี้เพราะพระเอก เป็นหนุ่มที่อบอุ่นและก็เก่งมาก พูดได้หลายภาษา อีกอย่างพี่ภัทร์ในเรื่องต้องพูด
ภาษาเหนือด้วยนี่สิคะ...อิอิ เพราะเคยได้ยินว่า เวลาผู้ชายเหนืออ้อนแม่ให้ไปขอเมียให้นั้นเค้าน่ารักม๊ากกกกก
เรียกว่า น้ำตาลเรียกพี่เลยหรือป่าวคะไม่รู้ต้องถามFCที่เป็นคนเหนือดีกว่า แล้วก็อยากเห็นแอนดริวอู้กำเมือง
ด้วยค่ะนึกภาพลีลาการอ้อนเป็นภาษาเหนือ ผ่านน้ำเสียงแอนดริวแล้ว....โอยใจคงละลายน่าดูเลยค่ะ


ดาราที่นำเสนอ....พระเอก แน่นอนต้องเป็นแอนดริว
ส่วน นางเอก อืมใครก็ได้ค่ะแต่ขอที่ สดใส น่ารักๆ ตาสวยๆ ก็พอค่ะ

………………………………………………

ขอเสนออีกเรื่องนะคะ

เรื่องนี้เป็นแนว การแก้แค้นแต่แอบโรแมนติคด้วยนะคะ อิอิ
ชื่อเรื่อง หนี้แค้น เขียนโดย Tina Gabrielle แปลโดย รุ้งตะวัน
จากสำนักพิมพ์ อินเลิฟ
พระเอก เบลค มัลโลรี เสนอ แอนดริว ชาลี เกร้กสัน
นางเอก วิคตอเรีย แอชตัน(วิกกี้) เสนอ อ้อม พิยดา

เรื่องย่อ : ครอบครัวมัลโลรีกับครอบครัวแอชตัน ทั้งสองครอบครัวนี้
เป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจร่วมกัน
เลยทำให้เบลคกับวิคตอเรีย สนิทสนม และเป็นเพื่อนเล่นกันมาตลอด
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆพ่อเบลคต้องปลิดชีพตัวเองด้วยการ
ยิงตัวตาย ทำให้ครอบครัวมัลโลรีต้องประสบปัญหาเนื่องจากผู้นำครอบครัวไม่อยู่
ความหวังเดียวที่จะพึ่งได้ก็คือ ครอบครัวแอชตัน แต่แล้วความหวังเดียว
ของพวกเขาก็ต้องสูญสิ้น เมื่อครอบครัวแอชตันปฏิเสธให้การช่วยเหลือ
แถมยังหุบเอาบริษัทที่ก่อตั้งขึ้น มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของพ่อเบลคเป็น
ของเค้าแต่เพียงผู้เดียว สุดท้าย เบลค แม่ และพี่สาวต้องไปอยู่ในสถานสงเคราะห์
ซึ่งก็เป็นที่รู้กันดีว่าสถานสงเคราะห์คือที่สำหรับคนยากจน ต้องทำงานวันละ18ชั่วโมง
เพื่อแลกกับมันฝรั่ง3หัว แล้วก็ต้องทนแรงกดขี่ข่มเหงจากหัวหน้าคนงานที่แสน
จะโหดร้าย เบลค มัลโลรีภาวนาให้ทุกคืนที่เขาหลับตาขอให้เขาได้ออก
ไปจากสถานที่อันโหดร้ายนี้ เร็วๆด้วยเถอะ
10 ปี ผ่านไป เบลค มัลโลรี กลับมาลอนดอนอีกครั้ง เขากลับมาพร้อม
กับตำแหน่ง ลอร์ดแห่ง
เรเวนสเปียร์ แน่นอนสิ่งแรกที่เขาจะทำก็คือการแก้แค้น ชาร์ล แอชตัน
ชึ่งเป็นชื่อเดียวที่ฝังอยู่ในหัวและในใจของเบลคมาตลอด และตอนนี้ความแค้น
ของเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัวเมื่อเขาได้สูญเสีย แม่กับพี่สาวไปอีก
ซึ่งสาเหตุก็มาจาก ชาร์ล แอชตัน เช่นเดียวกัน
เบลค สืบรู้มาว่า ชาร์ล มีหน้าที่การงานที่ใหญ่โตขึ้น อีกทั้งธุรกิจที่เคยเป็น
ของพ่อก็กำลังไปได้สวย แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังแท้จริงแล้ว ชาร์ลกำลัง
ประสบปัญหาด้านการเงินอย่างหนัก ดังนั้นการแก้แค้นของเขาจึงได้เริ่มต้นขึ้น
โดยการเข้าไปให้ความช่วยเหลือกับชาร์ล นั่นเอง
แต่การแก้แค้นของเขาก็ไม่ได้ง่ายเลย เมื่อเขาได้เจอสาวน้อยที่เป็นเคยเพื่อนเล่น
และคอยช่วยเหลือเขาในสมัยเด็ก บัดนี้เธอได้โตและสวยหวานสมวัยจริง ๆ
แต่เขาก็ต้องท่องให้ขึ้นใจว่าเธอคือลูกสาวของศัตรู แต่ในใจลึกๆแล้วเบลค
ก็อยากครอบครองเธอแล้วล่ะ ดังนั้น เขาจึงมีทางออกที่คิดว่าดีและเป็นโอกาสที่
เขาจะได้แก้แค้น ชาร์ล และก็ได้อยู่ใกล้ชิดกับวิคตอเรีย นั่นคือการให้วิคตอเรียมา
อยู่กับเขาเป็นเวลา 1ปี แล้วเขาจะลดหนี้ให้ชาร์ลครึ่งหนึ่ง แล้วแผนนี้ของเขาก็สำเร็จ
ไปได้ด้วยดี ถึงแม้จะได้วิคตอเรียมาแบบไม่เต็มใจจากเธอก็ตาม แต่เขาก็คิดว่า
ความรักของเขาที่มีให้กับวิคตอเรียตั้งแต่สมัยเด็กจะช่วยให้เธอแยกแยะออกว่า
ความรักกับการแก้แค้นมันคนละอย่างกัน และเขาก็รู้ว่าวิคตอเรียก็รักเขาไม่น้อยเช่นกัน
ผิดกับวิคตอเรียที่เธอไม่รู้เลยว่าอะไรทำให้เบลค เปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้
เขากำลังทำลายความชื่นชม ความเชื่อใจ และความรักที่เธอมีให้เขามาตลอดเวลา
15 ปี และเธอก็ไม่คิดว่ามันจะลืมกันได้ง่ายๆ แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีความเมตตา
เหลืออยู่บ้างเมื่อเขาให้สัญญากับเธอว่าจะ ไม่แตะต้องเธอ ยกเว้นเธอจะยินยอมเอง
ตลอดเวลาที่อยู่ในคฤหาสน์ของเบลค วิคตอเรียมีความสุขมาก เบลคได้ทำตามที่เขาสัญญาไว้จริงๆ
มีแต่เธอเองที่ นับวันก็ยิ่งหลงรักเบลคมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งคู่เป็นเพื่อนเล่นกันในทุกเรื่อง
ทั้งขี่ม้า เล่นหมากรุก อ่านหนังสือ และมีอีกสิ่งหนึ่งที่เบลคทึ่งในความสามรถของวิคตอเรีย
สาวสวยคนนี้อย่างมากคือ เธอมองสถานการณ์การหุ้นได้เฉียบแหลมจริงๆ
จนทำให้เบลคประสบผลสำเร็จในการลงทุนซื้อหุ้นในแต่ละตัวได้ และเบลคก็พาวิคตอเรีย
ไปตลาดหุ้นด้วย ซึ่งสถานที่แห่งนี้ห้ามผู้หญิงเข้าไป แต่วิคตอเรียก็เข้าไปได้ตามแผนของเบลค
คือปลอมตัวเป็นผู้ชายและเข้าไปในนามญาติผู้น้องของเขา นั่นยิ่งทำให้วิคตอเรียรักเบลคขึ้น
อีกเป็นร้อยเท่าพันเท่า เพราะเขาทำฝันของเธอให้เป็นจริง แต่ก็อย่างว่าความสุขมักอยู่ได้ไม่นาน
เมื่ออยู่ๆ ชาร์ล แอชตัน ได้มาขอร้องให้วิคตอเรียเข้าไปค้นหาความลับของเบลค
ว่าเขาทำธุรกิจอะไรบ้าง จึงได้มีเงินทองมากมายขนาดนั้น เพื่อว่าพ่อจะได้ลงทุนแบบเบลคบ้าง
คำขอร้องของพ่อทำให้วิคตอเรียหนักใจมาก เธอจะทรยศเขาได้เหรอในเมื่อเขาดีกับเธอมาก
แต่สุดท้ายวิคตอเรีย ก็ต้องทำตามคำขอของพ่อ เพราะคำสัญญาที่พ่อให้ไว้ว่าถ้ารู้ความลับ
ของเบลคมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ วิคตอเรีย ไปจากที่นี่ได้เร็วขึ้น
แผนของชาร์ล แอชตัน ที่หลอกวิคตอเรียประสบความสำเร็จ จนทำให้เบลคต้องสูญเงิน
ไปเป็นจำนวนมาก อีกทั้งโกดังเก็บของที่เป็นสินค้าส่งออกสำคัญยังถูกไฟไหม้หมด
เบลคแค้นใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่เหลือร่องรอยใดๆให้เอาผิดใครได้
จนเจ้าหน้าที่ได้พบสร้อยมุขเส้นหนึ่ง จึงเป็นหลักฐานให้เบลครู้ความจริงว่า ความรัก
ความเชื่อใจ ที่เขามีให้กับวิคตอเรียนั้นมันไม่ได้ทำให้เธอรักเขาขึ้นมาเลย และเขา
จะทำยังไงดี ในเมื่อทั้งหมดของหัวใจเขามอบให้วิคตอเรียไปหมดแล้ว เขาไม่อยาก
ทำร้ายวิคตอเรีย แต่ในเมื่อเธอเลือกที่จะเข้าข้างพ่อจอมโหดร้ายของเธอก็สมควร
ที่เธอจะได้รับ การลงโทษ
ส่วนวิคตอเรียเธอไม่คิดเลยว่าพ่อจะหักหลังเธอ เพราะพ่อบอกเธอว่า แค่อยากรู้
ข้อมูลเพื่อจะได้นำไปเป็นแบบอย่างในการทำธุรกิจ เธอไม่คิดว่าพ่อจะทำร้าย
เบลคได้มากขนาดนี้ แล้วอย่างนี้เธอจะกล้ามองหน้าเบลคได้ยังไง ในที่สุดเธอ
ก็ต้องเผชิญหน้ากับเบลค และที่ตกใจมากก็คือเขาเอาสร้อยมุขมาคืนเธอ
แปลว่าเขารู้แล้วว่าเธอมีส่วนในการเกิดเหตุครั้งนี้ เธอคงต้องยอมรับผิดในโทษครั้งนี้จริงๆ
ต่อให้เอาความรักที่เธอมีให้เขาขึ้นมาอ้างเพื่อลดโทษให้คงไม่มีใครบ้ายกโทษ ให้หรอก
แต่มันเกิดอะไรขึ้น เบลคไม่ทำอะไรเธอเลยไม่พูดไม่จา เอาแต่กินเหล้า ไม่จับเธอส่งตำรวจด้วยซ้ำ
จนเธออ่อนใจว่าเขาจะทำยังไงกับเธอ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ใหนกัน
จนวันหนึ่งเธอได้รับจดหมายมีข้อความว่า แม่ป่วยหนัก เธอคงไม่ต้องรอให้เบลคอนุญาตหรอก
เพราะตอนนี้เขาก็ไม่สนใจเธอเลยวิคตอเรียจึง ออกจากบ้านไปแต่พอไปถึงบ้านก็
ไม่เจอแม่ป่วยกลับเจอแต่พ่อซึ่งมีสีหน้าเคร่ง เครียด อีกทั้งยังจับเธอมัดไว้กับเตียงนอน
แล้วบอกเธอว่า จะให้เธอมองดูเบลค ตายต่อหน้าต่อตาของเธอเอง นี่พ่อกำลังจะฆ่าเบลคจริงๆหรือ
เธอจะทำยังไงดี แต่เบลคคงไม่มาหรอกเพราะเขาคงเกลียดเธอแล้วล่ะตอนนี้
ในระหว่างที่เธอนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อยู่ๆประตูก็ถูกแรงถีบเพื่อให้เปิดออก
เบลคมาจริงๆ เขามาทำไม เขามาเพื่อตายต่อหน้าเธอหรือไง เขาจะทำร้ายใจเธอ
ไปถึงใหนกัน แต่ระหว่างที่เธอกำลังหาคำตอบให้กับตัวเองนั้น อยู่ๆเบลคก็เข้ามากอด
เธอพร้อมทั้งแก้มัดให้กับเธอ เขากอดแน่นขึ้นอีกเพื่อให้รู้ว่าเธอปลอดภัยเพราะเขาอยู่ตรงนี้แล้ว
เขาถามเธอว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า คนร้ายทำอะไรเธอบ้าง ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบ
พ่อก็เข้ามาพร้อมกับเอาปืนจ่อขมับของเบลค วินาทีนั้นมีทางเดียวที่เธอจะทำได้คือ
อ้อวอนพ่อและขอร้องให้พ่อปล่อยหัวใจของเธอไปเถอะ อย่าให้มันต้องมาตายพร้อมๆ
กับชีวิตของเบลคเลย แต่มีหรือที่พ่อจะยอม เพราะพ่อรอเวลาที่จะแก้แค้นเบลคคืนอยู่แล้ว
พ่อบอกเบลคว่า เบลคโง่แค่ผู้หญิงคนเดียวก็ยอมมาตาย แต่จะบอกให้รู้ไว้ว่า
วิคตอเรียไม่ได้รักเบลคเลยสักนิดเดียวไม่อย่างนั้นเขาคงไม่หลอกเบลคมาให้พ่อ
ฆ่าหรอก วิคตอเรียงงกับคำพูดของพ่อ พ่อเธอนี่ร้ายกาจจริงๆ ใส่ร้ายแม้กระทั่งลูกตัวเอง
วิคตอเรียภาวนาว่าอย่าให้เบลคเชื่อในสิ่งที่พ่อบอกด้วยเถอะเพราะความจริงเธอ
รักเบลคมากต่างหาก แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น จู่ๆ พ่อก็ล้มลง พร้อมกับ
เสียงปืนที่ดังมาจากด้านหลัง พ่อถูกยิง วินาทีนั้นก็เกิดการชุลมุนขึ้นตำรวจมาเต็มห้อง
เธอได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้พ่อเป็นอะไรไปเลย ต่อให้เธอโกรธพ่อมากแค่ใหนที่ใส่ร้ายเธอ
และทำร้ายคนที่เธอรักก็ตาม แต่เขาก็คือพ่อผู้ให้กำเนิด เธอคงจะยอมให้เขาตายไป
ต่อหน้าต่อตาไม่ได้หรอก ระหว่างนั้นเบลคก็เข้ามาปลอบเธอบอกว่าชาร์ลไม่เป็นอะไร
หรอกแค่ถูกยิงที่ขา แต่ดูจากแผลแล้วแค่ถากๆคงไม่เป็นอะไรมาก อีกไม่นานก็ออก
จากโรงพยาบาลมารบกับเขาต่อ แต่ถึงตอนนั้นเขาจะไม่ทำอะไรร้ายแรงกับว่าที่พ่อตา
ของเขาเด็ดขาด คำพูดนี้หลุดออกมาจากปากเบลค ได้ยังไง แสดงว่าเขาต้องการที่จะ
แต่งงานกับเธออย่างเป็นทางการแล้วเหรอถึงได้เรียกพ่อ เธอว่า “ว่าที่พ่อตา”
วิคตอเรียยังงงกับคำพูดของเบลค จนเบลคหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “แต่งงานกันนะที่รัก”
เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปอีกแล้ว เพราะเขารู้แล้วว่าการแก้แค้นไม่ทำให้เป็นสุขใจเลย
และเขาก็รู้ว่าความรักที่วิคตอเรียมีให้เขามาโดยตลอดนั้นมันทำให้เขาลบความ
แค้นที่มีต่อครอบครัวแอชตันไปตั้งนานแล้ว เพียงแต่เหลือเวลาที่เขากำลังทำใจให้
ยอมรับว่าชาร์ลคือพ่อตาของเขา พูดเท่านี้ ทั้งสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
แล้วเขาทั้งสองก็บอกรักกันอีกครั้งเพื่อเป็นการย้ำว่า ทั้งคู่ได้ใจตรงกันจริงๆๆ
……………………………………….the end……………ฮิ้วๆๆๆๆ…………………………………….

ที่นำเสนอเรื่องนี้ก็เพราะว่าอยากให้แอ นดริวเล่นละครแนวตลาดบ้างค่ะ อย่างน้อยๆบทนี้
ก็สามารถยืมคุณไตรภพ ออกมาได้บ้างค่ะ แต่เรื่องนี้จะแก้แค้นหนักกว่าเดิมอีกค่ะเพราะ
ในหัวของเขาจะต้องมีแต่การวาง แผนทั้งที่จะเอาชนะศัตรูแล้วก็หัวใจตัวเอง
อีกอย่างก็คือ อยากเห็นแอนดริวขี่ม้า ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ยียวน กวนประสาท
แล้วก็บทบาทใน การเป็นท่านลอร์ด ที่ใจดี มีเมตตาต่อผู้ที่ต่ำต้อยกว่าด้วยค่ะ
แล้วยังมีการเล่นหุ้นด้วยสิคะเพราะถือว่าเป็นกิจกรรมยามว่างของคนมีอันจะกิน
เค้าทำกัน อยากเห็นมาดเฉียบๆๆของท่านลอร์ด เรเวนสเปียร์ที่2 ค่ะ…….. 5555……………
ถ้าพี่ๆเพื่อนๆน้องๆคนใหนชอบแนวละครตลาดแบบนี้ ก็ส่งแรงเชียร์ให้อ้อได้แต้มด้วยเต๊อะ
เหอะๆๆก๊ากกกๆๆ สาธุ
จากที่ อ้อได้อ่านของพี่ๆเพื่อนๆน้องๆอ้อขอยกคะแนนโหวตให้กับทุกคนนะคะ
เพราะของแต่ ละคนล้วนแต่คัดหัวกะทิมาแล้วทั้งนั้น อิอิ


0000000000000000000000000000000000000


โดย: laila DR Light Blue IP: 124.120.4.160 วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:22:34:17 น.

เรื่องแรกลาไม่ได้อ่านเอง แต่นักอ่านนิยายตัวยงเค้าแนะนำมาว่าสนุกมาก
น่าเอามาทำเป็นละคร ดูจากบทพระเอกแล้วก็เหมาะกะบอสเราที่สุด
พระเอกปากแข็งพูดน้อย เรื่องนี้สองเล่มจบ

ชื่อรื่อง : ภูชิชย์ นริศรา
เลขเรียก :
ผู้ แต่ง : ก.สุรางคนางค์
เรื่องย่อ

ความรักเปรียบเหมือน “สงคราม” เมื่อเกิดความรักและรักนั้นไม่เป็นอย่างใจหวัง
แม้จะไม่เสียเลือดเสียเนื้อ หากความรู้สึกที่สูญเสียก็เจ็บปวดทรมาน
ดังนั้นผู้ที่จะชนะสงครามแห่งรักได้ ต้องเป็นผู้ที่มีจิตใจแข็งแกร่งปานศิลา
จึงจะไม่มีสิ่งใดมาทำลายความรัก ความศรัทธาในใจได้ ดังเช่นเขาและ
เธอ ภูชิชย์-นริศรา กว่าจะเข้าใจกัน กว่าจะตัดสินใจร่วมชีวิตกัน ใช้เวลายาวนาน
“คุณภูเขารักฉันมาก แม้แต่จะแต่งงาน คุณภูก็เลือกผู้หญิงที่มีหน้าตาคล้ายกับฉัน
เขาแต่งงานกับยายนิดคนนั้น เพราะหน้าตายายนิดเหมือนกับฉัน
เจ้าน้อยยังพูดเลย” วาจานั้นออกจากปากของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนริศรารับรู้มา
โดยตลอดว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ภูชิชย์รักและต้องการแต่ง งานด้วย
แต่แล้วก็พลาดกันไป ผู้หญิง ต่อให้เข้มแข็งอย่างไร ก็ย่อมอ่อนไหวด้วยลมปาก
“จริงสิ เขาไม่เคยแม้แต่จะบอกรักสักคำ” นริศราจ่อมจมอยู่กับความคิดของตน
หัวใจที่ตั้งอยู่ในความหวาดระแวง จึงค่อยๆ อ่อนล้า จนในที่สุดท้อถอย…
หากเสี้ยววินาทีสุดท้ายที่ตัดสินใจ ลางบางเหตุบางอย่างก็เหนี่ยวรั้งเธอ
ไว้กับเขาจนได้ คนรักกัน หัวใจเดียวกัน คิดเหมือนกัน และสุดท้ายรักกัน
แม้อุปสรรคจะมีมากขนาดไหน สายใยรักก็ไม่มีวันขาดออกจากกัน

เรามาดูกันว่า ระหว่างผู้หญิงที่พูดน้อย แต่ทำงานหนัก และไม่เคยย่อท้อ
ในหัวใจเธอคิดอย่างไร และผู้ชายที่เคร่งขรึมพูดน้อยเช่นกัน จะกล้าบอกรักกับผู้หญิง
ที่ครองหัวใจเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันได้ไหม ภูชิชย์-นริศรา เขาและเธอจะยอม
โอนอ่อนผ่อนปรนต่อความรู้สึกแน่นเหนียวในหัวใจหรือไม่ และที่สำคัญ
ผู้ชายอย่างภูชิชย์ จะปากแข็งขนาดไหน ในเมื่อภายในอ่อนไหว
ร่ำร้องเรียกหาแต่นริศราไม่เว้นวาย! จาก “รักประกาศิต” ถึง “ภูชิชย์-นริศรา”
บทประพันธ์รักของ ก.สุรางคนางค์ ถ้าหากนับการเดินทาง คงเป็นระยะทางที่
ยาวไกล แต่ ก.สุรางคนางค์ ก็ทำให้ผู้อ่านได้ประทับใจอย่างมิรู้ลืม ภูชิชย์-นริศรา
ดูแล้วอาจเป็นเรื่องของคนสองคน แต่แท้จริงแล้วมิใช่เลย กลับกลายเป็น
เรื่องราวของคนหลายคน ที่มีวิถีชีวิตให้ต้องมาเดินในเส้นทางเดียวกัน
หลายสิ่งหลายอย่างที่สอดแทรกในเนื้อหา ล้วนเป็นข้อเตือนใจในการดำเนินชีวิตทั้งสิ้น หากสิ่งหนึ่งที่ ก.สุรางคนางค์ ตั้งใจบอกกล่าวกับ

ชื่อเรื่อง รักประกาศิต (2 เล่มจบ)

ผู้ แต่ง : ก.สุรางคนางค์

เรื่องย่อ

ผู้หญิง ต่อให้แข็งกร้าว ใจเด็ดปานใด หากหัวใจย่อมอ่อนหวานกับความรัก
กับคนที่รักเสมอ “ยายนิดหนีตามผู้ชาย ไม่บอกกล่าวใคร มีคนเห็นว่าผู้ชายขับรถ
มารับไป” เพียงประโยคเดียวของลัคนาที่พูดออกมาง่ายๆ โดยไร้การยั้งคิด
เป็นผลให้ศักดิ์ศรีของเธอ…นริศรา สุริยรักษ์ มัวหมองตลอดมา ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา
ในวงแวดล้อมของสังคมใหม่ที่ได้ประสบ “นริศรา” ยอมทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ค่า
และศักดิ์ศรีของความเป็นหญิง เธอยอมทำงานหนัก ทั้งๆ ที่มือบอบบางทั้งคู่ไม่เคย
แม้แต่จะหยิบจับงานใดเลย กายเหนื่อยล้า พักก็หาย หากหัวใจเหนื่อยอ่อน
ยากนักจะจางหายได้… ทุกชีวิตในไร่ “สุพัฒนา” รักใคร่ นับถือผู้จัดการคนใหม่
ที่เป็นหญิง หากแกร่งดั่งชายอกสามศอก ทุกคนยอมรับต่อความดี ยอมรับ
ต่อความอดทน มานะ แต่จะมีใครสักกี่คนรู้ ในความรู้สึกลึกๆ นริศราต้องการอะไร
“ทุกอย่างที่ผมสั่ง คุณต้องทำได้ หากไม่พอใจ คุณจะลาออก ผมก็ไม่ว่า”
คำพูดห้าวๆ ห้วนๆ ประโยคนั้น ฝังแน่นลงในหัวใจ เธอเฝ้ากระซิบกับตัวเองเสมอ
“ผู้ชายคนนั้นต้องรับผิดชอบคำพูด และความคิดที่ดูถูกผู้หญิงอย่างเรา”
น้ำกับน้ำมัน ไม่มีวันเข้ากันได้ฉันใด ภูชิชย์-นริศรา ก็ไม่แตกต่าง ภูชิชย์…
เม็ดดินทุกเม็ด ต้นไม้ทุกต้น คือจิตวิญญาณและลมหายใจของเขา ชีวิตเขาคืองาน
เขามองผ่านสตรีมานักต่อนัก หากกับเธอคนนี้ เหตุใดเขาจึงหยุดมองพินิจพิจารณา
นริศรา…งานทุกอย่างทำให้ลืมเรื่องราวแต่หนหลัง งานคือสิ่งที่จะพิสูจน์ศักดิ์ศรี
ของตัวเอง หากกระแสอุ่นๆ ที่รายล้อมเธออยู่ขณะนี้…คืออะไร? รักประกาศิต
บทประพันธ์ของ ก.สุรางคนางค์ เรื่องราวของความรักละเมียดละไม ที่ค่อยๆ
ก่อตัวประสานเข้ากัน จนกลายเป็นความรักที่เหนียวแน่น ผูกรัดคนสองคนไว้อย่าง
สุดที่จะหลีกหนี ในความขัดแย้ง ในการกระทำภายนอก ภูชิชย์-นริศรา
คือคู่กัดที่ฝีมือไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน แต่ใครเลยจะรู้ ลึกลงไปกว่านั้น
ทั้งสองแอบซ่อนสิ่งใดไว้ หัวใจทระนงสองดวงไม่มีวันรู้ว่า “รัก” ได้ประกาศิตเขา
และเธอมาเช่นไร คนที่อยู่บนที่สูงได้ ย่อมเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ และความรักจะ
ยิ่งใหญ่ได้ ต้องเป็นความรักที่ยืนยงตลอดกาล!

รวมเรื่องแฟนคลับ

รวมเรื่องแฟนคลับ

กดรูปเพื่อเปิดหน้าต่างๆๆ

เรื่องที่ แฟนคลับอยากเห็น 1

อาจจะเป็นเพราะแอนดริวเลือกละครยากมาก กว่าจะตกลงใจสักเรื่อง
แฟนคลับรอรอ อยู่นาน ...นาน...นาน
และอยากจะหาวัตถุดิบให้แอนดริว
เป็นทางลัดในการคิดตัดสินใจ รับ หรือ ทำเอง
ก็ให้แอนดริวได้รู้ว่าแฟนๆๆอยากดูอะไร
อยากให้แอนดริวรับบทแบบไหน
นิยายเล่มไหนเรื่องไหนที่เหมาะกับแอนดริว
ในสายตาแฟนคลับมที่เป็นมุมมองของผู้หญิง ซะส่วนใหญ่
เป็นคนนั่งดูตัวจริง



คนแรกที่เข้ามาแนะนำเรื่องคือ


violin IP: 180.183.48.59 วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:2:17:07 น.



คิดว่าอยากเห็นคุณแอนดริวเล่นละครรีเมค เรื่องผู้ชนะสิบทิศ เพราะเห็นว่าคุณแอนดริวเล่นบทเลิฟซีนได้พริ้ว ถ้าจะเล่นบทผู้ชายเจ้าชู้กลุ้มกลิ่มน่าจะเหมาะ ความเห็นส่วนต้วของviolin คิดว่ารูปร่างหน้าตาและกิริยาเป็นคนมีเสน่ห์เหมาะที่จะเล่นบทผู้ชายเจ้าชู้ ผู้หญิงเมืองไหนได้เห็นก็จะรักและหลง และบุคลิกของเขาส่วนนึงมีความเป็นผู้นำน่าเกรงขาม....น่าจะเหมาะกับเรื่อง แนวนี้...ถ้ามีใครทำละครเรื่องใหม่ที่ไม่ใช่เรื่องนี้ก็ลองเอาแนวอย่างนี้ไป พล็อดเป็นเรื่องใหม่ก็ได้ เพราะเห็นเล่นเรื่องมงกุฎแสงจ้นทร์ที่มีเมีย 3 คน ถ้าเรื่องแนวนี้มีเมียเป็น 10 เลยถือซะว่าคุณแอนดริวคืนกำไรให้กับ FC 555 (ล้อเล่นค่ะ)

อีกเรื่องนึงอยากเสนอแต่คิดว่าคุณแอนดริวไม่รับ เล่นหรอกคือเรื่องรักเร่ของโสภาค สุวรรณเป็นผู้แต่ง ในเรื่องอยากให้คุณแอนดริวเป็นนิโคไลด้วยรูปร่างหน้าตาเหมาะมากในเรื่องเป็น ผู้ชายที่เสียสละ อ่อนโยน เป็นคนเก่งแต่ว่าไม่ใช่พระเอกแต่เป็นต้วเด่นของเรื่อง โดยความเห็นส่วนตัวแล้วนิโคไลเหมาะกับคุณแอนดริวมากกว่านักแสดงคนอื่น ๆเนื่องจากหน้าตา บุคลิกตุณแอนดริวเหมาะมาก ๆค่ะ

0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000



โดย: วินนี่ย์หมีพูห์ วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:14:41:58 น.


คยคิดเล่นๆนะ ถ้าตัวเองมีความสามารถขนาดเป็นผู้จัดละครได้ อยากให้พระเอกเป็นแบบไหน แม้หมวยจะชอบละครตบ-จูบ drama อย่าง"ทางผ่านกามเทพ" แต่หมวยก็อยากให้พระเอกในละครมีนิสัยแบบ "พ่อผู้ใหญ่ลี" มากที่สุด ไม่ใช่ว่า ดริวจะต้องเป็นชาวนานะ หรือ ต้องพูดเหน่อนะ มีอาชีพอะไรก็ได้ แต่ อยากให้เป็นพระเอกที่เป็นตัวอย่างที่ดีกับคนดู โดยเฉพาะเด็ก และ เยาวชนได้ นิสัยแบบผุ้ใหญ่ลีดียังไง หมวยว่า ผุ้ใหญ่ลี version ล่าสุด คนเขียนบทเขียนบทได้น่ารักมากๆ หมวยจึงฝันนะ อยากให้พระเอกละคร มีนิสัยแบบนี้ "เป็นสุภาพบุรุษ ให้เกียรติผุ้หญิง รักเดียวใจเดียว ฉลาด เจียมตัว รักความถูกต้อง กล้าหาญ อดทนต่ออุปสรรค กตัญญูและ พอเพียง" จริงๆนะ อยากเห็นพระเอกแบบนี้ในละครเยอะๆ เพราะ ถ้าบทละครดีๆ ละครสนุก พระเอกเรื่องนี้ ก็จะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเยาวชนชายไทยได้เยอะแยะ มีลูกชาย ก็อยากให้ลูกมีนิสัยแบบนี้ เพราะ สมัยนี้ สังคมล่อแหลมมากๆ แม้จะเป้นแค่พระเอกในละคร ก็มีโอกาสได้ช่วยสังคมได้

ดังนั้น หมวยไม่เจาะจง จะเป้นพระเอกละครที่สร้างจากนิยายเรื่องไหนก็ได้ แต่หมวยอยากได้พระเอกที่มีนิสัยอย่างที่ว่าไป

แต่ ถ้าถามว่า ในส่วนนิยาย พระเอกคนไหนที่หมวยชอบที่สุด หมวยชอบคนนี้ที่สุด "คุณเข้ม" แห่ง "ปุลากง" บทประพันธ์ของโสภาค สุวรรณ แต่เดิม หมวยคิดว่า ตัวเองชอบนิยายที่พระเอก นางเอก กุ้กกิ้กกันเยอะๆ แต่พอได้อ่านเรื่องนี้ กลับหลงรักผุ้ชายอย่างคุณเข้มมากๆ หมวยอ่านหลายรอบแล้ว ไม่รู้ซิ ผุ้เขียนเขียนได้ดีมาก แม้พระเอก-นางเอกจะแทบไม่ได้อยู่ด้วยกัน เจอกันน้อยมาก แต่แค่คำบรรยายเวลาที่พระเอกนึกถึงนางเอก นางเอกนึกถึงพระเอก หมวยอ่านแล้วอิน เลยชอบมากเรื่องนี้ อ่านหลายรอบแล้ว แต่ดริวเหมาะมั้ยที่จะเป็นคุณเข้ม อ่านเรื่องนี้แล้ว ไม่เคยนึกถึงดริวเลย กลับนึกถึง "พีท ทองเจือ" ไปซะ

"คุณลักษม์" ใน "ค่าของคน"แม้ว่าจะมีนิสัยที่ต่างจากพระเอกในอุดมคติของหมวยอย่างที่บอกไว้ ข้างต้น แต่คิดๆไป ถ้าดริวได้แสดงเป็น "คุณลักษม์" ก็น่าจะเป็นอีกบทหนึ่งที่ท้าทาย

"หมอรุจ" ใน "เคหาสน์สีแดง" เคยจินตนาการให้ดริวเป็นหมอรุจเมื่ออ่านเคหาสน์สีแดงเมื่อปีที่แล้ว พอรุ้ว่า เป่าจินจงจะสร้าง เลยเคยไปเสนอให้เป่าฯ มอบบท "หมอรุจ" ให้ดริว แต่ตอนนี้ ไม่อยากให้ดริวเล่นแล้ว เพราะ มงกุฎแสงจันทร์ที่เป่าฯสร้าง น่าผิดหวังมากๆ

"พ่ออาทิตย์" ใน "แรงรัก" คนนี้ก็ดูห่างจากนิสัยพระเอกในอุดมคติของหมวย แต่ก็อยากให้ดริวเล่น ดังนั้น ถ้า boardcast เสนอบทนี้ให้ดริว ไม่อยากให้ดริวปฏิเสธเลยจริงๆ

เอา แค่นี้ก่อน เพราะ นึกไม่ออก เนื่องจากนิยายที่หมวยเคยอ่าน ส่วนมากเป้นเรื่องที่ไม่น่าจดจำ เพราะ มันตบ-จูบซะเยอะ เลยนึกออกแค่นี้ ถ้ามีอะไรเพิ่ม จะมาเขียนใหม่

หมวยนะ ชอบคุณเข้มที่สุดเลย


ความเห็น ศรกล

เรื่องปุลากงที่หมวยเคยพูดถึงเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาสมัย
เรียน ม.4 และเป็นนิยายที่ชอบมากที่สุด เพราะไม่
ค่อยอ่านนิยาย มีเรื่องนี้แหละค่ะ ที่อ่านหลายรอบ
มาก ชอบการบรรยายของผู้แต่ง ผู้แต่งบรรยาย
จนเห็นภาพชัดเจนมากและอินเหมือนจะเข้าไปอยู่
ในบรรยากาศของเรื่องเลย ตอนอ่านตอนนั้นไม่ได้
คิดถึงคุณเข้มเป็นแอนดริว เพราะตอนนั้นยังไม่ได้
ชอบแอนดริว




000000000000000000000000000000000000000


โดย: heather IP: 118.173.182.70 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:16:14:51 น.

เรื่องแรก=ปราสาททรายในสายฝน โดย ดวงตะวัน
พระเอก = เจ้าพ่อ นางเอก=นักโบราณคดี
(กรี๊ดมากกกกกกกกกก)

เรื่องย่อ

โอ จาเป็นเมืองคนเถื่อนในสายตาของผู้คนจากแดนอื่น โดยเฉพาะผู้คนจากเมืองศิวิไลซ์อย่างอลากาส แต่ใครจะรู้..ผู้คนแห่งเมืองคนเถื่อนนับถือน้ำมิตรเสียยิ่งกว่าสิ่งใด

ตรี ดามาส - - หญิงสาวที่เกิดในคืนฝนพรำ นักโบราณคดีสาวไฟแรงจากอลากาส เมืองหลวงของธิโมส์ ได้รับคำสั่งด่วนให้เดินทางไปยังเมืองคนเถื่อน โอจาหรืออลันจาในอดีต เพื่อสืบค้นหาร่องรอยของแผ่นศิลาหักที่มีตัวอักษรธิมาส์โบราณสลักเอาไว้ แผ่นหินที่เชื่อกันว่า เป็นสิ่งที่จะนำทางไปสู่ กีระดารา ซึ่งยังคงเป็นปริศนาสำหรับนักโบราณคดีทุกยุคทุกสมัย ตรีดามาสเองก็ปรารถนาที่จะไขความลับนั้นให้กระจ่างแจ้ง...

แบลค - - เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลหนึ่งเดียวแห่งเมืองคนเถื่อนที่มีตำแหน่งเป็นถึง บี... บีแบลค เจ้าของพื้นที่ซึ่งค้นพบแผ่นศิลาหักนั่น แม้ไม่เต็มใจที่จะให้กลุ่มนักโบราณคดีเข้ามาขุดค้นในพื้นที่เพื่อศึกษาและหา ร่องรอยเรื่องราวในประวัติศาสตร์ แต่เขากลับตอบตัวเองไม่ได้ว่าเพราะเหตุใด หรือเพราะสิ่งใดกันแน่ที่ทำให้เขาไม่คัดค้านการทำงานของนักโบราณคดีกลุ่ม นี้...

ยิ่งวันที่กลุ่มนักโบราณคดีก้าวเข้ามาในชีวิตอันสงบสุขของบี แบลค ก็ยิ่งมีเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้น แม้จะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุที่แท้จริงแต่กลับเหมือนทุกเหตุการณ์จะถูกทำให้ เข้าใจว่าเป็นฝีมือของกลุ่มผู้ทรงอิทธิพล "บีแบลค" และไม่มีทางเลยที่คนอย่างเขาจะนิ่งนอนใจ ขอเพียงได้รู้ชัดว่าทุกสิ่งมีที่มาที่ไปอย่างไร เขาจะไม่รอช้าที่จะจัดการให้ลุล่วงด้วยวิธีและวิถีของคนเถื่อน.. ไม่เว้นแม้แต่เรื่องของหัวใจ


+++ เรื่องนี้พระเอกอย่างเท่เลยค่ะ เป็นเจ้าพ่อ มีบู้ และมีแอบหวาน เจ้าเลห์ อบอุ่นและรักนางเอกมากมาย


นางเอกที่เหมาะ คิดว่าน่าจะเป็นชมพู่ อารยา ค่ะ


___________________________***************______________________

อีกเรื่องนะคะ


ดอกไม้และสายลม โดย ดวงตะวัน

เรื่องนี้พระเอกเป็นเจ้าของสวนดอกไม้ค่ะ นางเอกเป็นนางแบบสาวสวยจอมหยิ่ง

เรื่องย่อ


หลัง เหตุการณ์ประลองอำนาจของกลุ่มผลประโยชน์สองกลุ่มคือกลุ่มบันทรีและกลุ่มเคเช รี นางแบบสาวไฮโซอย่างซอร่าซึ่งเป็นลูกครึ่งเคเชรี จำต้องหลบลี้ภัยเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในคาเรนา ดินแดนตอนกลางของธิโมส์

ซอร่าไปพักอยู่ที่บ้านหลังงามกลางสวนดอกไม้ของเรน

สาว ไฮโซผู้เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจตัวเอง ปะทะกับเรน ชายหนุ่มผู้เรียบง่ายติดดิน ไม่เว้นแต่ละวัน ทว่าที่สวนดอกไม้กลางคาเรนานี่เองที่ทำให้ซอร่าได้ค้นพบตัวเอง ว่าที่ผ่านมาเธอมีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่าเพียงใด

ไร้ค่าเพราะหัวใจเธอไร้รัก

หาก แต่สำหรับเรนแล้ว รักของซอร่าจะมีประโยชน์อันใดไม่ว่าหล่อนจะพร่ำพูดสักแค่ไหน และ...เขาเองจะรักหล่อนสักเพียงใด หากว่ารักนั้นทำให้ดินแดนคาเรนาต้องพินาศย่อยยับ เพียงเพราะเล่ห์กลทางการเมืองของกลุ่มผลประโยชน์ซึ่งซอร่านำติดตัวเข้ามา ด้วย

ดอกไม้อย่างเรน...จะต้านทานสายลมรักของซอร่าได้หรือไม่
และถึงที่สุดแล้ว แม่สายลมซอร่าจะปัดเป่าเรื่องราวร้ายๆให้พ้นไปจากสวนดอกไม้ของเรนได้หรือไม่


++++++

นางเอกที่คิดว่าเหมาะ ก็ชมพู่ อารยา อีกแล้วค่ะ 555

ทั้งสองเรื่องที่โมเสนอ เป็นงานเขียนของดวงตะวัน จะเป็นนิยายในเมืองสมมุติ แต่อยู่ในยุคปัจจุบันค่ะ

เนื้อหา ของทั้งสองเรื่องที่โมเสนอมา จะเล่นกับจิตใจของตัวละครค่ะ เป็นนิยายที่ให้ข้อคิดดีๆมากมายค่ะ ทั้งเรื่องมิตรภาพ ความเสียสละ และความรักที่สวยงาม ที่สำคัญหวานมากกกกกกกกกกกกกก 555



ควาเห็นเพิ่มเติมจาก

tewtew

อืม...เรื่องของน้องโมน่าสนใจมากค่ะ

"ปราสาททรายในสายฝน"
พี่ ว่าน้า...ไอ้บทบู้ และมีแอบหวาน เจ้าเลห์ อบอุ่นและรักนางเอกมากมายเนี่ย พี่ดริวเราผ่านฉลุยอยู่แล้วล่ะค่ะ แต่บทเจ้าพ่อผู้เทรงอิทธิพลนี่สิคะ ......ดริว..ไม่ค่อยน่าเกรงขาม และยังไม่สง่าผ่าเผยเท่าไหร่น้า พี่ว่าดริวต้องพัฒนาบุคลิกภาพตรงนี้อีกสักหน่อย...ถึงจะสอบผ่านน่ะค่ะ..แต่ ก็ไม่แน่นะ ดริวยังไม่เคยเล่นบทแบบนี้ อาจจะไปโดนใจพ่อพระเอกเทวดาของเราก็ได้..ใครจะไปรู้เนอะ..
นางเอกเป็นนักโบราณคดี แปลกดีค่ะ ชมพู่ก็โอนะคะดูเป็สาวมั่นดี เจนนี่ก็ได้นะ(ยังอยากจับคู่เค้าอีกซักเรื่องน่ะ)

"ดอกไม้และสายลม"
พระเอก เป็นเจ้าของสวนดอกไม้ อื้อหือ....คงจะคล้ายๆบทพี่อาทิจน่ะนะ เรียบง่าย ติดดิน อย่างนี้พี่ดริวเราถนัดแน่นอน และยังต้องมาปะทะคารมกับนางแบบสาวไฮโซเย่อหยิ่งอีก..ท่าทางก็น่าสนุกอีกนะคะ แต่บทแบบนี้พี่ว่ามันธรรมดาๆ ไปสำหรับดริวน่ะ แต่ก็นั่นแหละค่ะ อาจจะถูกใจหนุ่มดริวเราก็ได้ ใครจะไปรู้....
..สรุปว่านางเอกของดริวนี่ โมยกให้ชมพู่ คนเดียวเลยใช่มั้ยคะ
แต่ก็โอค่ะ อีกคนก็น่าจะเป็นริต้านะ สวย..เริสส..เชิด..หยิ่ง..ริต้าก็ทำได้ดีนะ






000000000000000000000000000000000000000000000000


โดย: auddy IP: 203.144.144.165 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:22:31:18 น.




เรื่องเรือนดอกรัก โดยดวงตะวัน

นางเอก - หยาด

ส้มลิ้ม กิมลั้ง สองศรีพี่น้องแห่งเรือนดอกรัก รวมทั้งพ่อสมบัติ ย่าสมจิตร กำนันจอม และใครต่อใครในชุมชนบางดอกรัก ต่างก็มั่นใจในความเป็นคนไทยของตัวเอง หากก็ไม่รู้สึกภาคภูมิใจอะไรนัก จนกระทั้ง วันที่ “ความเป็นไทยขายได้” ขายได้ อย่างที่เห็นในโฆษณาโทรทัศน์

แม้ จะเบื่อหน่ายบ้านเกิดอย่างเหลือแสน แต่ในเมื่อไม่มีงานทำ สาวส้มลิ้มจึงคิดแปลงสินทรัพย์ของบิดาให้เป็นทุน นั่นคือเปิดเรือนดอกรัก เรือนไทยเก่าแก่แสนงามที่อยู่ริมน้ำให้นักท่องเที่ยวมาพักค้างคืนและร่วมใช้ ชีวิตกับชาวบ้านเป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่เรียกว่าโฮมสเตย์

แต่ ไลฟ์สไตล์ของสมาชิกในเรือนดอกรักน่ะ ห่างไกลจากชีวิตชาวไทยริมน้ำอันแสนสงบและแสนงามมาไกลโขแล้ว ส้มลิ้มและกิมลั้ง สองศรีพี่น้องจึงต้องจำลองบรรยากาศไทยแท้ๆ ทั้งการกิน การอยู่ ขึ้นมาตบตาหนุ่มเจ้าของบริษัททัวร์และบรรดานักท่องเที่ยว ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย และเรื่องร้าย เรื่องรัก ที่กระหน่ำเข้ามาเป็นระรอก

ส้มลิ้มรู้แล้วละว่า ความเป็นไทยน่ะขายได้ แต่มันก็มีราคาที่ต้องจ่าย แถมยังแพงเสียด้วยสิ

ส้มลิ้ม สาวชาวสวนที่ไม่เคยสัมผัสชีวิตชาวสวนเลย กลัวแม้แต่โคลน เคยแต่เดินพารากอน แต่เมื่อไม่มีงานทำเลยคิดจะทำโฮมสเตย์ ด้วยการสร้างความเป็นไทยจอมปลอม

เมืองไทย เจ้าของบริษัททัวร์ที่ต้องการพาลูกทัวร์สัมผัสวิถีชีวิตชาวบ้านที่แท้จริงเจ้าของสโลแกน “เที่ยวเมืองไทยไปกับเมืองไทยทัวร์”

เหตุผล ที่ควรสร้าง เพราะเรื่องนี้บอกถึงคุณค่าและภูมิใจในท้องถิ่น การใช้ทรัพยากรในท้องถิ่น การพัฒนาที่ต้องปรับให้เหมาะกับท้องถิ่นของตัวเอง วิถีชีวิตของคนในชนบทที่นับวันความเจริญก็จะกลืนวัฒนธรรมท้องถิ่น


0000000000000000000000000000000

โดย: 421028 IP: 112.142.98.31 วันที่: 23 มกราคม 2553 เวลา:23:33:51 น.


เรื่อง “ปีกปรารถนา” นิยายเรื่องนี้ของดวงตะวัน มาด้วย แฮ่ๆ เพราะเราเลือกมานั่งอ่านใหม่อีกรอบทั้งคืนเลย อิอิ

“ปีก ปรารถนา” เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการใช้ชีวิตเพื่อความปรารถนาสูงสุดของคนเรา ว่าแท้จริงแล้วเราเกิดมาเพื่อจะใช้เวลาที่แสนสั้นในชีวิตทำอะไร...กอบโกยตัก ตวง ไขว่คว้าสิ่งที่สูงส่ง และดีที่สุด หรือทำความดีโดยไม่รีรอเวลาที่มีในชีวิต

เรื่องราวสั้นๆ... เป็นเรื่องของ “ปรารถนา” หรือ โกโก้ สถาปนิกสาวคนเก่ง และมีอีโก้สูงส่งมองไม่เห็นหัวใคร ที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างมาก และเร็ว มีทั้งชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ มีชีวิตที่ราวกับจะบินได้เหนือคนอื่นก็ไม่ปาน แล้ววันหนึ่งเธอก็โดนเด็ดปีก งานที่เธอคาดหวัง ทุมเท และเชื่อมั่นถูกปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ในวันนั้นที่เธอสิ้นหวัง หมดแรง ท้อถอย มันกลับทำให้เธอได้เจอเพื่อนสมัยอนุบาลคนหนึ่งอย่างไม่คาดฝัน และการพบกันวันนั้นทำให้แรงปรารถนาในชีวิตเธอเปลี่ยนไป

“ปรมี” หรือครูปอ ครูใหญ่ของโรงเรียนอนุบาลพัฒนนิจศึกษา ที่เป็นมรดกตกทอดของแม่ ผู้ชายธรรมดาๆ ที่ดวงตามีแววใจดี ใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่เสมอ และมีกอดวิเศษไว้ให้กับเด็กๆ ทุกคนที่ร้องไห้ เพื่อนเก่าสมัยอนุบาลที่ทุ่มเทชีวิตเพื่อพัฒนาโรงเรียนอนุบาลฯ และเด็กๆ ในชุมชนวัดแสงธรรมาด้วยการปูพื้นฐานการศึกษา และความดีให้เด็กๆ โดยมีความเชื่อมั่นว่าถ้าฐานมั่นคง แข็งแกร่งแล้ว ในวันข้างหน้าไม่ว่าจะเจอกับอะไรก็จะไม่วันหักโคล่นล้มลงง่ายๆ ได้

ใน ขณะที่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนา โกโก้ก็ได้รับมอบหมายงานชิ้นใหม่ที่ยิ่งใหญ่ของบริษัท นั่นคือการออกแบบคอนโดริมน้ำที่อยู่บนที่ดินของโรงเรียนอนุบาลพัฒนนิจ และชุมชนวัดแสงธรรมา ซึ่งที่ดินผืนนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ของพ่อปรมี ที่แยกทางกับแม่ตั้งแต่ตอนเขาเด็กๆ โดยเป็นเจ้าของบริษัทที่โกโก้ทำงานอยู่ มีเรื่องราวหลายอย่างมากมายเกิดขึ้น ทั้งความลับ และรอยแผลที่ถูกเปิด...ทั้งความรักความเข้าใจที่หวนคืนมา


เรื่องนี้น้อง Bell_Belt ออกความเห็นเพิ่ม***********

ปรากฏว่าอ่านเรื่องเดียวกับคุณ 028 เลยค่ะ แฮ่ๆ อ่านหนังสือช้าไปหน่อยง่ะ

ชอบ เรื่องปีกปรารถนาเหมือนกันค่ะ มีการผูกเรื่องตัวละครทุกตัวดีมากค่ะ มีปมขัดแย้ง อ่านแล้วสนุกมาก (แอบร้องไห้ไปมากโขอยู่) เล่าถึงคนที่ต่างชนชั้นกันค่ะ คนที่คิดว่าจะต้องมีเงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ แต่ในทางกลับกันคนบางกลุ่มเขาไม่แม้แต่จะคิดถึงเรื่องพวกนี้เลย เพราะคิดอยู่แค่ว่าปากท้องในแต่ละวันจะทำให้มันผ่านพ้นไปได้อย่างไร พระเอกน่ารักมากค่ะ เป็นครูโรงเรียนอนุบาล ที่ทำทุกวิถีทางที่จะไม่ให้โรงเรียนที่เขารักมาก ต้องปิดตัวลงเพราะว่าจะมีคอนโดมาตั้งอยู่บนที่ดินผืนเดียวกับโรงเรียนค่ะ การสร้างคอนโดนอกจากจะทำให้โรงเรียนปิดตัวแล้วยังจะทำให้คนในชุมชนไม่มีที่ อยู่ด้วย ได้รับความเดือดร้อน (ซึ่งพระเอกของเรายอมไม่ได้ 555)

พระเอก เป็นคนธรรมดา เรียบง่ายมาก (เหมือนพี่ดริวเลยนะนี่) เป็นที่รักและที่พึ่งของคนในชุมชนค่ะ มีความอบอุ่นและความดีให้กับคนรอบข้างเสมอ แต่ว่าแอบมีปมลึกๆนะคะ แต่ไม่แสดงออก มีหลายอย่างที่พระเอกพูดแล้วโดนมากเรื่องนี้ เช่น เราก็อยู่ของเรามาได้แบบพออยู่พอกิน (อันนี้คุ้นๆไหมคะ ใครเคยพูดเอ่ย) หรือถ้าลองมองคนอื่นดูบ้างเราก็จะเห็นสิ่งที่แตกต่างออกไป

ส่วนนาง เอกเป็นสถาปนิกค่ะ ได้รับรางวัลสูงเกียรติที่สุดของสถาปนิก ตอนแรกเป็นคนที่อีโก้สูง เซลฟ์จัด ทะเยอทะทาน และไม่เห็นหัวใคร จนมีเรื่องราวที่ทำให้ผิดหวังและได้ไปเจอกับพรระเอก ทำให้เธอได้เห็นและเข้าใจอะไรในชีวิตมากขึ้นค่ะ

พระเอกนางเอกแบบกุ๊ก กิ๊กกันแบบเขินๆน่ะค่ะ มีอยู่อันนึงแบบว่าจั๊กจี้มากคือ พระเอกแอบคิดว่ายังเหลือหัวใจของตัวเองที่นางเอกยังไม่ได้เข้ามาสำรวจ อยากให้นางเอกเข้ามาสำรวจและวางผังให้ (เหอๆ น่ารักมาก)

คิดว่าน่าจะดีค่ะ มันมีเรื่องราวเกี่ยวกับความเป็นจริงของสังคมและความรักที่น่ารักดีน่ะค่ะ

ส่วนตัวนางเอกตอนแรกท่าเป็นคนที่ยังไม่เคยแสดงด้วยก็น่าจะชมพู่หรือพลอย แต่อ่านไปเรื่อยๆ มันน่าจะเป็นเชอรี่มากกว่าค่ะ

แต่ว่ามันซ้ำกับของคุณ 028 แล้วน่ะ เด๋วเบลล์หาเรื่องใหม่มาเสนออีกดีกว่าค่ะ (อ่านหนังสือช้าก็เป็นอย่างนี้แหละหนา เหอๆ)



ความเห็น ศรกล

ชอบมากที่สุด ชอบเรื่องปีกปรารถนา ที่คุณ028 และคุณ
Bell_Belt บอก โดยเฉพาะชอบตรงที่คุณ028 บรรยาย อยาก
เห็นแอนดริวกอดเด็ก ๆ จังเลย ยังไม่ลืมความประทับใจที่พ่อ
ชรัญกอดน้องแพรเลยค่ะ


00000000000000000000000000


โดย: ปลาทอง IP: 203.144.144.164 วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:20:07:02 น.


เรื่อง ปราสาททรายในสายฝน สนุกมากค่ะ แต่ปลาทองขอนำเสนอ “ณ. ที่ดาวพราวพร่างรัก” จากดวงตะวันละกันนะคะ

เรื่องย่อ (ยาวนิดนึงนะคะ ขออภัยไว้ก่อนเลย)

ธิ โมส์ เมืองสมมติ มีชนชั้นปกครองคือตระกูล ครีราโมส์ ซึ่งมีอยู่สองสายคือ สายที่สืบเชื้อสายมาจาก ปันต์เรทัต ครีราโมส์ และสายที่สืบทอดมาจาก อินทัต ครีราโมส์ เดอะเซคคั่นคิง ผู้มีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 3 พันปีที่แล้ว เป็นที่เชื่อกันว่า ทั้งปันต์เรทัต และ อินทัตเป็นฝาแฝดที่มีอุปนิสัยและบุคคลิกต่างกันราวกับเฮกัลและฮูตูร์ (เทพเจ้าสูงสุดของธิโมส์)

ปันต์เรทัต ผู้มีบุคลิกน่าเกรงขาม สุขุมนุ่มลึก ในขณะที่อินทัต ดุดันเกรี้ยวกราด พร้อมที่จะใช้กำลังเข้าห้ำหั่นต่อสู้เพื่อสิ่งที่ต้องการ ครีราโมส์ทั้งสองสายต่างผลัดเวียนขึ้นปกครองธิโมส์ตลอดระยะเวลา 3 พันกว่าปีที่ผ่านมา

จนกระทั่งเมื่อ 25 ปีก่อน ขบวนการปลดปล่อยธิโมส์นำโดยพวกชาวีย์ ชนเผ่าทางตอนเหนือของธิโมส์ได้ทำการปฎิวัติสำเร็จ โค่นล้มอำนาจของครีราโมส์ลงอย่างเด็ดขาด นำธิโมส์เข้าสู่การปกครองแบบประชาธิปไตย และทำให้คนในตะกูลครีราโมส์ต้องพากันหนีตาย หลบหนีออกนอกประเทศ หนึ่งในนั้นคือ ราวัต ครีราโมส์และครอบครัว( เชื้อ “เจ้า”สาย อินทัต) ราวัตพาภรรยา และลูกชายฝาแฝด “อินทัต” และ “มาริศ” ลี้ภัยออกนอกประเทศ ทิ้งลูกสาวแรกเกิด อายุ 3 วันไว้ในวังกับแม่นม

ณ. เวลาปัจจุบัน ธิโมส์ ได้กลายมาเป็นประเทศ “ประชาธิปไตย” มานานพอสมควร พวก “เจ้า” ทั้งหลายต่างพากันทยอยกลับบ้านเกิด รวมทั้งครอบครัว ราวัต ครีราโมส์ ซึ่งบัดนี้นี้มีสมาชิกเหลืออยู่คือ ราวัต อินทัติ มาริศ และเอลัน (น้องสาววัย 3 ขวบที่ถูกทิ้งไว้ที่วัง)

เหมือนประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย เจ้าชายอินทัต (แฝดคนพี่) มีบุคลิกเหมือนปันต์เรทัต ในขณะที่ มาริศ (แฝดคนน้อง) แทบจะถอดแบบ “คิงอินทัต” มาไม่ผิดเพี้ยน หัวดื้อ ขบถ จอมวางแผน หาก เจ้าชายอินทัตเป็น “ลูกรัก” เจ้าชายมาริศก็เป็น “ลูกเกลียด” อย่างไม่ต้องสงสัย ราวัต มีปมฝังใจว่า ที่คีราโมส์ เชื้อสายเอลันตรา (สายคิงอินทัต) ไม่ยิ่งใหญ่ เป็นที่จดจำของใครๆ เหมือน ครีราโมส์สายปันต์เรทัต เนื่องจากเพราะคิงอินทัตเป็นน้อง ศักดิ์และสิทธิ์จึงด้อยกว่า ทำให้พาลไม่ชอบ ไม่รัก ลูกชายฝาแฝดคนน้อง และฝากความหวังทุกอย่างไว้ที่แฝดผู้พี่ เจ้าชายอินทัต (รวมทั้งความหวังในการกอบกู้ความยิ่งใหญ่ของครีราโมส์)

เรื่องยุ่งๆ เกิดขึ้น เมื่อ เจ้าชายอินทัต มาร่ามงานเฉลิมฉลองขึ้นครองราชย์ครบรอบ 60 ปีที่เมืองไทย แล้วมีการพยายามลอบปลงพระชนม์เกิดขึ้น ราวัตสั่งให้ เจ้าชายอินทัต กลับธิโมส์ด่วน และมีความเชื่อลึกๆว่า เรื่องที่เกิดขึ้นมาจากฝีมือ “มาริศ” ลูกเกลียด หัวขบถที่พยายามแย่งชิงทุกอย่างจากพี่ชาย (มาริศหายตัวไปจากวัง) เจ้าชายอินทัติกลับมาถึงธิโมส์ พร้อมเจอเรื่องเซอร์ไพรส์ นั่นก็คือ ได้เลขาสาวส่วนตัว “ฌาคีย์”ผู้ลึกลับ และที่แน่ๆ ดูอันตรายเกินกว่าจะเป็นเลขาสาวทั่วๆไป ทุกเรื่องที่เจ้าชายอินทัตทำ ทุกที่ที่เจ้าชายอินทัตจะไป จะต้องผ่านการสกรีนจาก ฌาคีย์ คนนี้ ราวัตเองก็ดูจะวางใจที่จะให้ฌาคีย์คอยดูแลลูกชายคนโปรด

นับวันอินทัตก็ยิ่งรู้สึก ติดใจ ทึ่ง ดึงดูด ในตัวฌาคีย์ (และในออร่าความอันตรายที่แผ่ซ่านออกมา) หากแต่ฌาคีย์ดูเหมือนไม่รับรู้/ใส่ใจ ท่าทีของอินทัต แต่ที่แน่ๆ เจ้าชายอินทัตที่เธอรู้จัก สัมผัส ร่วมงานด้วย รวมทั้งต่อกรกับความร้ายกาจต่างๆนานา ดูเหมือนจะเป็นคนละคนกับเจ้าชายอินทัตที่คนอื่นเล่าและพูดถึง

เรื่อง ร้ายๆ ยังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เจ้าชายอินทัต ยังคงถูกตามปองร้ายไม่หยุดหย่อน จนในที่สุดผู้ถูกล่าต้องก้าวออกมาเป็นผู้ล่าเสียเอง แม่เลขาสาวต้องมาติดบ่วงเกมส์ของเจ้าชายอินทัตในการไล่ล่า “มาริศ” กลับมาเพื่อให้เรื่องบ้าๆได้ยุติลงเลียทีและเพื่อให้หัวใจที่ไม่เคยรักใคร ไม่เคยรู้จักความรัก ไม่เคยผูกพันและเย็นชาของฌาคีย์ได้กลับมาเป็นปกติ ไม่แกว่ง ไม่เกเร เหมือนตอนอยู่ใกล้เจ้าชายอินทัต

ขณะที่เจ้าชาย อินทัติ ชีวิตที่ขาดความรักมาตลอด และต้องการความรักจากคนที่รักที่สุด แต่ไม่เคยได้ แล้วยังต้องมาเจอ มารัก แม่สาวใจแข็งสุดๆอย่าง ฌาคีย์เนี่ย รับรองปวดหัวใจแน่นอนค่ะ (อ้อลืมไป จริงๆแล้ว ฌาคีย์เป็นคล้ายๆ บอดี้การ์ดค่ะ คงเดากันได้ เป็นระดับท้อปๆ ด้วย ถูกฝึกหนักตั้งแต่เด็กจนโต เป็นลูกกำพร้า พ่อ แม่ โดนโจรฆ่าต่อหน้า ต่อตา เลยโดนเก็บมาฝึกในค่ายทหาร เรียกว่า พระเอก นางเอก เรื่องนี้ เป็นคนมีปมด้วยกันทั้งคู่ คนขาดกับคนขาดมาเจอกันก็เลยเป็นเรื่อง)

สุดท้ายจะจับคนร้ายได้มั้ย และคนร้ายเป็นพวกไหน เป็นใคร มีเหตุผลอะไรแอบแฝง ขอไม่เฉลยนะคะ จะได้ลุ้น
ขอ ย้ำพระเอกเรื่องนี้ได้ใจมากมาย ทั้งร้าย เล่ห็เหลี่ยม แพรวพราว มีเสน่ห์สุดๆ แต่น่าสงสาร แถม เสียสละ ปิดทองหลังพระด้วย ดราม่า บู๊ หวานครบรส 5555 เหมาะกับดริวมากนะ เพราะต้องแสดงอารมณ์หลากหลาย

รับพิจารณาหน่อยมั้ยค่ะ บอส

ส่วน นางเอก คิดไว้ว่าเป็นเชอรี่ แต่ผิดกฎ เพราะแสดงด้วยกันแล้ว เฮ้อ ขอกลับไปนึกก่อนนะคะ หายากค่ะ นางเอกเท่ห์ๆเนี่ย ถ้าคุณหน่อยยังสาวอยู่ก็จะเลือกนะคะ นุ่น ศิริพันธ์ ก็แสดงไปแล้ว ใครดีหว่า ติดข้อนี้ไว้ก่อนนะคะ

ส่วนทำไมถึงอยากให้ดริวแสดงเรื่อง นี้ เพราะว่ามันหลากอารมณ์ค่ะ ทั้งเศร้า ทั้งบู๊ เก็บกดความรู้สึก เลยคิดว่าเหมาะกับคนที่มีทักษะการแสดงรอบตัวอย่างดริว (ขออวยนิดนึง)

เรื่อง นี้ให้อะไรคนดู ตอบได้เต็มๆ คือการปล่อยวางค่ะ อดีตจะรุ่งโรจน์อย่างไร ยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็อย่ายึดติดค่ะ จะทำให้ชีวิตมีแต่ทุกข์ อันนี้รวมถึงเรื่อง ความเจ็บปวดขมขื่นต่างๆในอดีตต้องปล่อยให้มันเป็นอดีต อย่าเอามาปิดกั้นความสุขในอนาคต เหมือนนางเอก แล้วที่ชอบมากๆ อีกอย่างคือมันเกี่ยวกับ ความรักในครอบครัวค่ะ ต่อให้ทำร้ายจิตใจกันมาขนาดไหน ความรักความกตัญญูต่อบุพการีต้องมาก่อนเสมอ




000000000000000000000000000000000000

โดย: nin77 วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:23:05:33 น


ก็ไปนั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวันว่า ณ.เวลานี้อยากดูละครแนวไหนอยากเห็นดริวในบทบาทแบบไหน ก็ได้คำตอบมาว่า อยากดูแบบสบายๆสไตล์นายภัทรแห่งเกมลุ้รัก ก็ไปนั่งคิดอีกว่านิยายที่มีพระเอกประมาณนี้ที่เคยอ่านมามีเรื่องอะไรบ้าง เลยนึกถึงเรื่องนี้ "มาลาเค"อ่านมานานมากจนลืมๆเกือบหมดเลยมาลองค้นดูและเอามานำเสนอ...

มาลาเค.....ผู้แต่ง โรสลาเรน
ผู้ชายบางคนเป็นแค่ผู้ชาย แต่ผู้ชายอีกบางคนเป็นลูกผู้ชาย

มาลาเคแห่งเปอร์ซี เจ้าหญิงไร้บัลลังก์ที่รอวันจะกลับไปแผ่นดินบ้านเกิด
และ อัมราน กัสตี มหาเศรษฐีเพลย์บอยของเมดิเนีย ฉายาจิ้งจอกทะเลทรายอยากได้อะไรต้องได้ ผู้ที่อดไม่ได้ที่จะต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือเอาบัลลังก์กลับคืนมา

เรื่อง นี้ อัมราน เป็นพระเอกที่มีสีสัน ฉลาด ไร้ระเบียบกฏเกณฑ์ ร้าย เจ้าเล่ห์ อัมรานนั้นเจอกับมาลาเคด้วยว่า สามแม่ลูกของราชวงศ์เปอร์ซีมาเช่าบ้านของตนในเมดิเนีย ด้วยความที่อยากรู้ให้ได้ว่าใครที่มาเช่าบ้าน จึงสืบจนทราบว่า ผู้ที่มาเช่าบ้านนั้นเป็นอดีตเทวีแห่งเปอร์ซีกับลูกอีกสองคนคือ เมลก้า(มาลาเค)และเมนาท รัฐบาลที่ล้มราชวงศ์เปอร์ซีนั้นต้องการเก็บทุกพระองค์เพื่อที่จะไม่สามารถมี ใครคืนสู่บัลลังก์ได้ อัมรานนั้นอยากจุ้นช่วยเหลือโดยที่พยายามบอกตัวเองว่า ทำเพื่อเพื่อนองค์น้อยต่างหาก ไม่ได้อะไรอื่นเลยเรื่องราวของเรื่องจึงเริ่มต้นด้วยประการฉะนี้....

นาง เอก.....มาลาเค มีความสง่างามอย่างหญิงสูงศักดิ์ มีความอดทน ฉลาด แต่บางทีก็โก๊ะอย่างไม่ได้ตั้งใจเพราะไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็นสิ่งธรรมดาสามัญที่ชาวบ้านเขารู้ (นึกถึงริต้าอ่ะค่ะ ขอริต้าอีกได้มั๊ย)

ส่วนพระเอก.....เวลาพูดราชาศัพท์ก็พูดผิดพูดถูก จะทำตัวดูดีแต่งสูทก็เท่ห์ แต่ปกติแล้วชอบแต่งเซอๆ เซอแบบไม่ได้ตั้งใจแต่ไม่ใส่ใจที่จะแต่งตัวมากกว่า ใส่กางเกงยีนส์เก่าๆ เสื้อยืดยัดใส่ในกางเกงข้างนึงปล่อยชายข้างนึง หัวยุ่งเหมือนไม่เคยเจอหวี(เขียนมาถึงตรงนี้จะนึกถึงใครอื่นไปไม่ได้เลย)ถ้า ใส่เสื้อแขนยาวก็ไม่เคยพับแขนเท่ากัน(อ๊ากกกก....เป๊ะเลยอ่ะ)จนนางเอกค่อน ขอดอยู่ในใจบ่อยๆว่า ไม่น่าเชื่อว่าจะทำธุรกิจได้ร่ำรวยขนาดนี้ ตอนแรกที่มาบริหารงาน ใครๆก็ทำนายว่า เหลวเป๋ว เพราะภาพลักษณ์ที่ผ่านมา คือหนุ่มเจ้าสำราญ เหยาะแหยะ แต่....หารู้ไม่ว่า อัมรานของเราเป็นจิ้งจอกทะเลทราย คมในฝัก ฉลาดเป็นกรด กล้าหาญชาญชัย บ้าบิ่น ขี้เล่น รักใครรักจริง เวลาพูดหวานๆกับนางเอกก็น่ารัก....

ใช่เลย....ดริว ดิ๊ว ดริว อยากเห็นดริวในบทบาทแบบนี้จัง
นิยายเรื่องนี้จะออกแนวสนุก มีตัวละครที่ตลกหลายตัว มีบู๊ หวานๆก็มีนะ



ความเห็นของ heather

อ่านของพี่นินแล้ว ทำให้โมอยากอ่านมาลาเคบ้างจัง

จาก ที่พี่นินบรรยาย ชอบบุคลิกพระเอกแบบนี้อ่ะค่ะ แนวรักเดียวใจเดียว ทำทุกอย่างได้เพื่อนางเอก ฉลาด มีอิทธิพล เป็นยอดชายในฝันเลย 555
ถ้าพี่ดริวได้เล่นคงสุดยอดเลยเนอะ ^^

โมเคยอ่านเจอในพันทิปเค้าเขียนว่าอยากเห็นพี่ดริวเล่นบทอัมราน กัสตี เหมือนกันค่ะ แสดงว่าพี่ดริวเราเหมาะจริงๆ ^^

อีก อย่างนิยายเรื่องนี้ ไม่ต้องใส่ชุดแปลกๆใช่ป่ะคะ โมอยากเห็นพี่ดริวในชุดทั่วๆไปบ้าง เพราะเห็นพี่ดริวในชุดอาละดินไปเยอะแล้ว คราวนี้ขอแบบธรรมดาบ้างก็ดีค่ะ อิอิ




ความเห็นของ 421028


เข้ามายืนยัน ฟันธงอีกเสียงนะคะ ว่าเรื่องมาลาเค อัมราน กัสตรี จิ้งจอกแห่งทะเลเงิน ถ้าพอศอนี้จะสร้างเป็นละครต้อง แอนดริว เกร็กสัน เท่านั้น จริงๆ

ผู้ชายที่กวน และยั่วโมโหคน ได้ตั้งแต่ปลายเส้นผมข้างบนศรีษะจรดปลายส้นเท้าเบื้องล่าง

ผู้ชายที่ความกล้าอยู่เหนือความความบ้าบิ่น แค่เส้นบางๆ และเสพติดความเสี่ยงทุกรูปแบบในชีวิต

ผู้ชายที่ดูผิวเผินเป็นคนชุ่ยๆ แต่ลึกๆ ข้างในทั้งเนี๊ยบ ทั้งคม และสมบูรณ์แบบสุดๆ

ผู้ชายที่ฉลาดเป็นกรดในทุกๆ เรื่อง แต่โง่ที่สุดเรื่องความรัก

และที่สำคัญ อัมราน กัสตีเป็นลูกผู้ชายตัวจริงที่ยึดถือคติว่าต้องปกป้อง เด็ก คนชรา และผู้หญิง อย่างเคร่งครัด ฮ่าๆ

ถ้า อ่านมาลาเค แล้วหลงรัก อัมราน กัสตรี จากนั้นลองหยิบ ตราบแผ่นดินกลบหน้า มาอ่านถ้าอ่านแล้วไม่หลงรักเจ้านอเก้น หรือนาเคนทร์ เข้าอีกคน เรายอมเอาหัวเป็นประกันเลย...อิอิ

ปล.เห็นหลายๆ คนบ่นคิดถึงแอนดริว แต่เรากลับแปลกๆ ไปยิ่งได้เข้ามาอ่านความเห็นของเพื่อนๆ ในนี้เรากลับรู้สึกว่าจะคิดถึงตัวหนังสือในบล๊อกนี้มากกว่าแอนดริวเข้าแล้ว อิอิ ถ้าเจอที่นี่เมื่อสามปีก่อนคงเสพความคิดถึงแอนดริวได้สนุกไม่น้อยกว่าตอนนี้ แน่นอน

คิดดูสิคะ จะมีพระเอกคนไหน ที่มีวิญญาณของพระเอกในนิยายได้มากมายหลายเรื่องเท่าแอนดริวอีกแล้ว อ่านเรื่องไหนหน้าพ่อเจ้าพระคุณก็ลอยมาเรื่องนั้น ฮ๋าๆ







0000000000000000000000000000000000

โดย: ศรกล วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:7:19:47 น.


เป็นนักเขียนนี่ไม่ใช่ง่ายเลยนะ เพราะอ่านและแก้เรื่องที่ตัวเอง
เขียนหลายรอบมาก กว่าจะลงตัวและให้มันออกมาพอใจเรา
ที่สุด
แต่ของจอย
เป็นเรื่องที่จอย แต่งขึ้นมาเองนะค่ะ คงไม่สนุกเท่าเพื่อน ๆ
และ ถ้าข้อมูลที่นำมาเขียน
ผิดพลาดและไม่ถูกต้องยังไง ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ
ชื่อเรื่องว่า “บ้านคอยรัก” ค่ะ



ก่อนอื่นขอพูดถึงข้อคิดที่ได้จากเรื่อง “บ้านคอยรัก” ก่อนนะค่ะ
รวมถึงอธิบายถึงตัวพระเอกนางเอกว่าเหมาะสมกับแอนดริวและ
แอน ทองประสมยังไงบ้าง และเรื่องนี้มีอะไรแปลกใหม่สำหรับ
ดริวบ้าง ก่อนที่เราจะไปอ่านเรื่องราวทั้งหมดกันที่หลัง

ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้ก็คือ
1. ส่งเสริมสถาบันครอบครัว เพื่อเด็กกำพร้าจะได้ลดจำนวนลง
2. ความกตัญญู รู้คุณคน ระลึกถึงคนที่เคยมีน้ำใจแก่เรา ดังที่กานต์
ปฏิบัติ คือรักลุงเชิด จดจำคำสอนของลุงเชิด และนำมาใช้ เช่น
การที่กานต์ไม่เคยลืมสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก” ที่ยังคง
แวะเวียนและนำสิ่งของไปฝากรุ่นน้องและพี่เลี้ยงเสมอ
3. ความใฝ่ดีให้มีอยู่ในตัวและหัวใจเสมอ ไม่ว่าเราจะเกิดมาเป็น
อย่างไรก็ตาม
4. ความรักที่มั่นคง เสียสละ รักโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน คือความ
รักที่บริสุทธิ์และสวยงามเสมอ รวมถึงความรู้จักยับยั้งช่างใจของกานต์
และสาริศาทำให้ความรักที่เกิดกับทั้งคู่ดูมีคุณค่าและสูงส่งมากขึ้น
5. ข้อคิดที่มีอยู่ในนิยายทุกเรื่อง คือทำดีได้ดี อันนี้คือข้อคิดตามหลัก
มาตรฐานสากลของนิยายและละครที่จะมีขึ้นเองโดยอัตโนมัติ ค่ะ

-พระเอก : แอนดริว (จะเน้นการบรรยายรอยยิ้มของดริวมาก
เป็นพิเศษเลยค่ะ รอยยิ้มอย่างนี้จะเป็นใครไม่ได้นอกจากดริว)
เรื่องนี้เราจะได้เห็นดริวในบทของหนุ่มวิศวกร เห็นดริวทำกับ
ข้าวเป็นพ่อครัว และเล่นกีตาร์ด้วย แล้วก็ยังอยากเห็นดริวใน
บทผู้ชายที่มั่นคงต่อความรัก รักเดียวใจเดียว เหมือนหลาย ๆ
เรื่องที่ผ่านมาของดริว คงเพราะดูดริวในบททีฑายุ เลยทำให้
ชอบดริวในบทผู้ชายแสนดี รักมั่นคงมากกว่า มันเหมาะกับ
บุคลิกและนิสัยของดริวด้วยมั้ง (ส่วนตัวไม่ชอบคนเจ้าชู้น่ะค่ะ)

-นางเอก : แอน ทองประสม หรือจะมีนางเอกคนไหนอีกบ้างที่
พี่ ๆ น้อง ๆ คิดว่าน่าจะเหมาะช่วยเสนอกันได้ค่ะ

บทของพระเอกและนางเอกใน “บ้านคอยรัก” จะเป็นการเก็บซ่อน
อารมณ์ด้วยกันทั้งคู่ แต่จะสื่อให้คนดูรับรู้ได้ด้วยสายตาของนักแสดง
ที่ถ่ายทอดออกมาอย่างมืออาชีพ...ในความคิดของจอยนะ อยากเห็น
แอนดริวกับแอนเล่นบทที่ต้องเก็บซ่อนอารมณ์และความรู้สึกว่ารักกัน
โดยแสดงออกมาทางสายตาของทั้งคู่ ซึ่งแอนดริวกับแอนไม่ทำ
ให้ผิดหวังแน่นอน แล้วทั้งคู่คงจะแสดงได้อย่างโรแมนติกด้วย ถ้า
ได้บทดี ๆ และโดน ๆ นะ...เฮ้ออยากเห็นจัง (ขอแอนดริวกับแอน
มาเล่นเรื่องนี้ที่จอยแต่งได้ไหมเนี่ย...)

................................................
ก่อนเข้าถึงเนื้อหาของเรื่องที่จะอ่าน มีเพลงประกอบให้ด้วยค่ะ
แต่ไม่ทราบจริง ๆ ว่าชื่อเพลงอะไร และใครเป็นคนร้อง ฟังแล้ว
มันเพาะดี และเข้ากับเรื่องที่แต่ง ก็เลยเอามาลงให้อ่านด้วยค่ะ
ลองอ่านดูนะค่ะ ว่าเพลงนี้น่าจะเหมาะเป็นเพลงประกอบละคร
“บ้านคอยรัก” หรือเปล่า

เนื้อเพลงตามนี้นะค่ะ
................................................
อยู่คนเดียวมานานกับความเหงาใจ วันเวลาผ่านไปก็นานแสนนาน
ก็ในหัวใจฉันเองก็ยังต้องการใครซักคนที่ค่อยดูแลและห่วงใย
จนวันหนึ่งที่เธอได้ผ่านเข้ามา ความอ่อนหล้าที่มีก็จางหายไป
คงเป็นเธอที่ทำให้ฉันเป็นคนใหม่ เธอคือหัวใจของฉันตั้งแต่นี้
*เธอคือคนที่ฉันตามหามาแสนนาน
และเป็นคนที่ฉันใฝ่ฝันในหัวใจ
แม้ชีวิตของฉันตอนนี้จะเป็นเช่นไร
แต่อยากให้รับรู้เอาไว้
**อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกิน แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี
แต่คืนนี้จะบอกเธอนะคนดี
อยากให้เธอ เชื่อฉันคนนี้ ฉันรักเธอ
......................................................

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 1
กานต์เป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก”
ตั้งแต่ที่เขาเกิดมา บ้านหลังแรกของเขาก็คือสถานรับเลี้ยง
เด็กกำพร้าแห่งนี้นี่นั่นเอง กานต์เป็นเด็กหัวดี มีแววฉลาดเป็น
พื้นฐานอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่กานต์อยากได้ และเป็นความฝัน
ว่าสักวันเขาจะต้องมีสิ่งนี้ให้ได้ นั่นก็คือ “บ้าน” บ้านที่เป็น
ของเขาเอง กานต์ก็เหมือนเด็กกำพร้าทั่วไปที่ต้องการมีครอบครัว
ที่อบอุ่น ได้เห็นหน้าพ่อแม่อยู่พร้อมหน้ากันในบ้านที่อบอุ่น
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้สำหรับเด็กกำพร้าอย่างกานต์ที่ต้องการ
จะมีพ่อแม่ หรืออย่างน้อยก็มีญาติพี่น้อง สิ่งเดียวที่กานต์จะทำ
ได้เมื่อเขาโตขึ้น ก็คือการมีบ้านเป็นของตัวเอง บ้านจะทดแทน
สิ่งที่เขาขาดหายไปในวัยเด็ก บ้านจะเป็นอีกสิ่งหนึ่องที่จะให้ความ
อบอุ่นในหัวใจที่แสนว้าเหว่ของเขา เขาคิดมาตลอด เขาจะสร้าง
ครอบครัวที่แสนอบอุ่น เขาจะรักลูกให้มากที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่ง
จะรักลูกได้ เขาจะไม่ทอดทิ้งลูก แม้จะยากจนหรือลำบากสักเพียงใด
เขาจะรักภรรยาของเขาให้มากที่สุดเช่นกัน เขาจะเป็นผู้นำครอบครัว
ที่ดี และเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ลูก เขาจะให้ทุกอย่างที่เขาอยากมีและ
ขาดหายไปในวัยเด็กของเขา ให้แก่ลูก ๆ อย่างมีเหตุผลและถูกต้อง
ลูกของเขาจะเป็นตัวแทนในวัยเด็กของเขา ที่เขาต้องการให้มีและให้
เป็น...คำสอนที่กานต์จดจำจนขึ้นใจได้มาจากลุงเชิด......

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 2
ลุงเชิดเป็นคนเก็บเขาขึ้นมาจากถังขยะ และนำเขามาส่งให้สถาน
เลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก” ดูแลต่อ เพราะลุงเชิดรู้ตัวดีว่าตนเอง
ไม่มีปัญญาที่จะเลี้ยงดูและรับผิดชอบชีวิตเด็กชายคนนี้ได้ เพราะแก
ก็เป็นแค่คนเก็บขยะ เร่รอน และขี้เมาไปวัน ๆ เอากานต์มาฝากไว้กับ
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก” กานต์จะมีอนาคตที่ดีกว่าถ้า
แกจะเลี้ยงกานต์ไว้เอง แต่ลุงเชิดก็เหมือนมีอะไรที่ผูกพันธ์กับกานต์
ทำให้แกต้องแวะเวียนมาเยี่ยมกานต์อยู่เป็นประจำ และมาทุกครั้งก็
จะมีของติดมือมาฝากกานต์เสมอ ไม่ว่าจะเป็นขนม ของกิน
ของใช้ที่ยังพอใช้ได้อยู่ซึ่งก็เก็บมาจากของเก่าที่เขาทิ้งแล้ว หรือแม้
กระทั่งเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังมีมาให้กานต์อยู่บ่อยครั้ง กานต์เอง
ก็รักและผูกพันธ์กับลุงเชิดมากเช่นกัน ลุงเชิดเหมือนเป็นญาติ
คนเดียวที่เขามีอยู่ ลุงเชิดจะสอนกานต์เสมอว่าให้รู้จักกตัญญู
ให้มีความกตัญญูในหัวใจ ชีวิตจะพบแต่ความเจริญ เพราะความ
กตัญญจะเป็นเกาะกำบังและคุ้มครองคนที่มีความกตัญญูเสมอ
แต่ลุงเชิดก็อยู่ไม่ทันเห็นกานต์เป็นหนุ่ม แกก็สิ้นชีวิตลงซะก่อน

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 3
กานต์เติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก” และร่ำเรียน
จนจบป.ตรี ด้วยทุนจากการเรียนดีและประพฤติตัวดี เมื่อกานต์เรียน
จบและมีงานทำเป็นวิศกรในบริษัทที่มีชื่อเสียงและมั่งคงแล้ว
เขาจึงย้ายออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า กานต์มีเงินเดือนซึ่งเป็นราย
ได้ที่มากพอสำหรับที่เขาจะซื้อบ้านเป็นของตัวเองซะที เขาจึงซื้อบ้าน
หลังเล็ก ๆ บนเนื้อที่พอดีและพอเพียงสำหรับเขาและครอบครัวที่
เขาจะสร้างขึ้นในอนาคต เมื่อกานต์มองบ้านที่เขาซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรง
ของตัวเอง เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกับ
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก” ที่เขาเคยอยู่ในวัยเด็ก ก่อนที่
เขาจะย้ายมาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในกรุงเทพ เพราะเขาได้
ทุนเรียนต่อ...ครอบครัวในบ้านหลังนั้นช่างเป็นครอบครัวที่น่าอิจฉา
สำหรับเขาเสียเหลือเกิน บ้านที่ปลูกและตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่
น่าอยู่ รมรื่นด้วยต้นไม้ ช่างเป็นบ้านในฝันของเขายิ่งหนัก ที่สำคัญ
ในบ้านหลังนั้น มีเด็กผู้หญิงผิวขาวรูปร่างสมส่วนคนหนึ่งที่อายุ
แก่กว่าเขาน่าจะประมาณ 3 ปี ได้ เพราะเธอเรียนเป็นรุ่นพี่เขา
และสิ่งที่ทำให้กานต์จดจำเด็กผู้หญิงคนนั้นจนฝั่งใจคือความมีน้ำใจ
ของเธอ ที่แบ่งปันน้ำใจมารดฉ่ำบนหัวใจที่ว้าเหว่ อ้างว้างของเขา
ในเวลานั้นที่ลุงเชิดเพิ่งจะจากเขาไป ความมีน้ำใจของเธอ แววตา
สดใสที่แฝงความใจดี รอยยิ้มที่อบอุ่นที่ยิ้มให้เขาเสมอ เขาจำรอยยิ้ม
ของเธอได้ดีจนถึงทุกวันนี้ จำจนฝั่งใจ และเธอก็ได้กลายเป็นผู้หญิง
ในฝันของเขาไปตั้งแต่บัดนั้น......

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 4
มีผู้หญิงหลายคนที่ผ่านมาในชีวิตของกานต์ตั้งแต่เขาเริ่มเป็นหนุ่ม
แต่ผู้หญิงทุกคนก็เป็นได้แค่เพื่อนและมิตรที่ดีต่อกัน ไม่มีอะไร
มากกว่าเพื่อน แม้ผู้หญิงในจำนวนนั้นหลายคนพยายามที่จะเป็น
ให้ได้มากกว่าเพื่อน แต่กานต์ ก็มีเพียงมิตรภาพที่ดีให้แก่พวกเธอ
เท่านั้น กานต์ยังไม่ถูกใจกับผู้หญิงคนไหนที่พานพบในชีวิต คงจะ
มีแต่เด็กผู้หญิงรุ่นพี่ของเขาคนนั้น ที่ยังอยู่ในความคิดและในใจเขา
มาตลอด โดยที่เขาก็คาดเดาหน้าตา รูปร่างของเธอในตอนนี้ไม่ถูก
ว่าเธอจะมีหน้าตาและรูปร่างอย่างไร และเปลี่ยนไปแค่ไหน ปานนี้
เธออาจจะมีลูกสองลูกสามไปแล้วก็ได้ และอาจจะดูแก่กว่าเขา
... แต่ภาพที่เธอหยิบหนังสือเรียนของเธอส่งให้เขาพร้อมรอยยิ้ม
ที่แสนอบอุ่นของเธอยังคงตึงอยู่ในความทรงจำของเขาไม่เสื่อมคลาย
ทุกวันนี้เขายังอยากที่จะพบเด็กผู้หญิงคนนั้น อยากจะเข้าไปบอกขอบคุณ
เธออีกครั้ง ว่าหนังสือเรียนเหล่านั้น พร้อมทั้งเครื่องเขียนต่าง ๆ ที่เธอ
เคยให้เขา บัดนี้ มันมีส่วนอย่างมากที่ทำให้เขามีวันที่ดีในวันนี้ได้
เธอเป็นอีกคนหนึ่งที่เขาถือว่ามีพระคุณกับเขารองมาจากลุงเชิดและ
สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า...กานต์ได้กลับไปเยี่ยมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
“บ้านคอยรัก” สถานที่แรกที่เขาเคยอยู่ในวัยเด็กอยู่บ่อย ๆ เมื่อเขาว่าง
พร้อมทั้งซื้อของไปฝากรุ่นน้องและพี่เลี้ยงที่ค่อยดูแลเด็ก ๆ เมื่อไป
ทีไหร่เขาก็มักจะไปยืนดูบ้านที่แสนอบอุ่นหลังนั้น แต่ไม่เห็นคนใน
บ้านนั้นเลย จนเขาได้รับคำตอบว่า พ่อและแม่ของเด็กผู้หญิงใจดี
คนนั้น เลียชีวิตไปหลายปีแล้ว......

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 5
ส่วนลูกสาวคนเดียวก็ไปทำงานที่กรุงเทพ นาน ๆ ถึงจะกลับมาพักผ่อน
ที่บ้านบ้าง ที่บ้านยังดูไม่โทรมและยังน่าอยู่เหมือนเดิม เพราะลูกสาว
ของเจ้าของบ้านจ้างให้คนมาดูแลอยู่ประจำ เธอยังรักบ้านหลังนี้อยู่
เคยติดป้ายขายอยู่เหมือนกันก่อนหน้านี้ แต่ก็เอาออก ที่สำคัญลูกสาว
คนเดียวของบ้านหลังนี้หรือเด็กผู้หญิงใจดีที่อยู่ในใจของกานต์ตลอดมา
ได้รับการบอกเล่าจากน้าเรณู ว่าตอนนี้เธอเป็นหมอ...
เธอเป็นจิตแพทย์ ที่ต้องทำงานอยู่แต่ในเมืองเป็นประจำ กานต์ได้
รับรู้เรื่องราวของเด็กผู้หญิงใจดีเพียงเท่านี้...

กานต์เป็นคนหนุ่มรุ่นใหม่ที่มีพลังและความสามารถในการทำงาน
มาก ทำให้เขาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานได้ไม่ยาก
ได้ก้าวไปสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น แต่เขาก็ยังคงทำงานอย่างเต็มความ
สามารถบนพื้นฐานของความซื่อสัตย์ สุจริตและมีจรรยาบรรณต่อ
วิชาอาชีพต่อไป เขาได้รู้จักกับภารดลซึ่งเป็นรุ่นพี่ของกานต์หลายปี
ภารดลเป็นหนึ่งในหุ่นส่วนของบริษัทที่กานต์ทำงานอยู่ ประวัติของ
ภารดลไม่ค่อยดีนัก กานต์เคยได้ยินมาบ้าง ว่าภารดลเคยร่วมทำธุรกิจ
กับเพื่อนรุ่นพี่ แต่ภารดลไม่ซื่อ ธุรกิจล้มเพี่อนรุ่นพี่ของภารดลฆ่าตัว
ตายเพราะหนี้สินมากมายอันเกิดจากการทำธุรกิจนั้น เพื่อนรุ่นพี่ของ
ภารดลคนนี้ต้องรับใช้หนี้มากที่สุด ทำให้เขาหนีปัญหาด้วยการฆ่า
ตัวตาย... ภารดลแต่งงานแล้ว แต่ยังไม่มีลูก ภรรยาของภารดลเป็น
จิตแพทย์ เขาเปิดคลินิกให้กับภรรยาของเขาด้วย ในขณะที่ภรรยา
ของเขาเองก็เป็นหมอประจำที่รพ.รัฐบาลแห่งหนึ่งด้วยเช่นกัน

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 6
กานต์เองถึงจะทำงานกับภารดลมานานก็ยังไม่เคยเห็นภรรยาของ
ภารดลจัง ๆ ซะที ได้ยินแต่คำบอกเล่าจากเพื่อน ๆ และลูกน้องว่า
ภรรยาของภารดลดูดีสมกับเป็นหมอ และที่สำคัญยังดูสาวและสวย
มาก น่าจะอ่อนกว่าภารดลเยอะพอสมควร กานต์ไม่ค่อยใส่ใจในคำพูด
ของเพื่อน ๆ และลูกน้องที่พูดถึงภรรยาของภารดลนัก จนมาถึงวันที่
เขารับรู้ว่าเด็กผู้หญิงใจดีคนนั้นก็เป็นจิตแพทย์เหมือนกัน ทำให้กานต์
เริ่มสนใจและอยากเห็นบุคลิกลักษณะ รูปร่างหน้าตาของคนที่เป็น
จิตแพทย์ขึ้นมา แต่กานต์ก็ยังไม่มีโอกาสเห็นภรรยาของภารดลซักที...

วันนี้เป็นวันหยุดที่กานต์ว่าง และขับรถขนของมาแจกเด็ก ๆ รุ่นน้อง
ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก” กานต์ลงมือทำกับข้าวเลี้ยงเด็ก ๆ
เองโดยมีน้าเรณู และพี่เลี้ยงคนอื่น ๆ เป็นคนช่วย เวลาไม่นานนักก็มี
เพื่อนและลูกน้องของกานต์เดินทางและขนของมาแจกพวกเด็ก ๆ
เข้ามาสมทบอีกหลายคน จนดูคึกคักเหมือนมีงานเลี้ยงปีใหม่
หรืองานเลี้ยงวันเด็ก อาหารโดยฝีมือของกานต์ได้รับเสียงชมมากมาย
ว่าอร่อย ทำให้พ่อครัวมือสมัครเล่นยิ้มแก้มปริ รอยยิ้มของกานต์
ที่อยู่นอกเวลางานเป็นรอยยิ้มที่สดใสยิ่งนัก โดยเฉพาะในวันนี้
ปกติกานต์เป็นคนที่ยิ้มน่ารักและมีเสน่ห์อยู่แล้ว เมื่อเขายิ้มทีไหร่
เหมือนโลกทั้งโลกจะยิ้มตามทันที...

สาริศากลับมาพักผ่อนที่บ้านพ่อแม่ในช่วงหยุดยาวหลายวัน เธอมา
คนเดียวเป็นประจำเหมือนเคย...ป้าตุและลุงทูนมาช่วยขนกระเป้า
ลงจากรถ สาริศาหันไปตามเสียงคนมากมายและเสียงกีต้าร์ที่ดังมา
จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตรงข้ามบ้านของเธอ เธอเห็นภาพของผู้
ชายคนหนึ่งกำลังนั่งดีดกีต้าร์โปร่ง นุ่งกางเกงยีนส์สีฟ้าซีด สวมเสื้อ
เชิ้ตแขนสั้นลายสก็อต สวมรองเท้าผ้าใบ รายล้อมไปด้วยเด็ก ๆ และ
ผู้ใหญ่ชายหญิงหลายคนพากันร้องเพลงและตบมือตามจังหวะเสียง
ของกีตาร์ที่ชายหนุ่มคนนั้นดีด เธอยืนดูภาพนั้นแล้วรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
ยิ้มบาง ๆ เปื้อนอยู่บนใบหน้าของเธอ

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 7
เวลาบ่ายมากขึ้นเด็ก ๆ และพี่เลี้ยงต่างแยกย้ายไปทำภารกิจส่วนตัว
และพักผ่อนตามอัธยาศัยหลังเสร็จสิ้นงานเลี้ยง เพื่อน ๆ และลูกน้อง
ของกานต์พากันกลับ กานต์คิดว่าจะอยู่ต่ออีกซักหน่อย เพื่อไปเดินเล่น
สักพัก ที่ที่กานต์ไปเดินเล่นก็ไม่พ้นแถวรอบตัวบ้านภายนอกของเด็ก
ผู้หญิงใจดีคนนั้น วันนี้ก็เป็นอีกวันที่กานต์คิดว่าคงไม่เจอใคร เขาเผลอ
เดินเรื่อย ๆ เข้าไปถึงในรั้วบ้าน ซึ่งเปิดแง้ม ๆ ไว้ เหมือนคนลืมปิด
กานต์เริ่มไม่แน่ใจแล้ว อาจจะมีคนอยู่ในบ้านก็ได้ อาจจะเป็นขโมย
แอบเข้ามาขโมยของก็เป็นได้ เขาไม่ประมาท ระวังตัวและพร้อมที่จะ
จับขโมยไปด้วยหากโชคเข้าข้างเขา แต่ถ้าเขาโชคร้ายก็คงถูกขโมยฆ่า
หมกอยู่ในบ้านหลังนี้...อีกไม่กี่นาทีต่อมากานต์ก็ตะลึงกับภาพที่เห็น
ตรงหน้า เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งนอนหลับอยู่บนโซฟาริมระเบียง
หลังบ้าน เขาจ้องพินิจหน้าหญิงสาว ภาพเด็กผู้หญิงใจดีก็ซ้อนทับขึ้น
มา ใจเขาเต้นแรงเหมือนมันจะออกมาวิ่งแข่งดีใจกับเขาเสียให้ได้
แต่เสียวนาทีหนึ่งเขาต้องรีบหลบออกมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่เธอจะตื่นขึ้น
มาแล้วตกใจ ที่อยู่ ๆ เห็นคนแปลกหน้าใครก็ไม่รู้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
แล้วอาจไม่เป็นผลดีนักในการเจอกันครั้งแรก กานต์ตัดสินใจเดิน
กลับออกมาแล้วปิดประตูรั้วให้สนิท เขาอดเป็นห่วงไม่ได้ที่ทำไม
เจ้าของบ้านถึงเผลอลืมล็อครั้วประตูบ้านขนาดนี้ เดินออกมาก็ไม่
เจอใครเลย ไม่ว่าจะเป็นป้าตุหรือลุงทูน......

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 8
กานต์ได้เจอกับสาริศาโดยบังเอิญที่บ้านของสาริศาเอง เกิดเป็นมิตรภาพ
ที่ดีและทำให้ทั้งคู่ทบทวนและจำกันและกันได้ กานต์มารู้ในเวลาต่อมา
ว่าสาริศาก็คือภรรยาของภารดลนั่นเอง แต่เขาก็ไม่อาจห้ามใจไม่ให้รู้สึก
พิเศษกับสาริศาที่เรียกว่ารู้สึกดีและเผลอใจรักสาริศาไปในที่สุดได้
สาริศาเองก็มีความรู้สึกดีและรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เขา ในขณะที่
เธอเตือนตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า ห้ามมีความรู้สึกพิเศษกับเขา เธอแต่ง
งานมีครอบครัวแล้ว ถึงแม้ว่าเธอกับภารดลไม่ได้เกี่ยวข้องกันฉันท์
สามีภรรยามานานแล้ว เพราะเมื่ออยู่กันไป นิสัยและรสนิยมของทั้งสอง
ต่างไปกันไม่ได้ แต่ที่ยังไม่ได้หย่าจากกัน เพราะว่าทั้งสาริศาและภารดล
ยังไม่มีเวลาที่จะหันมาตกลงกันอย่างจริงจัง สาริศาพยายามรักษาความ
สัมพันธ์และความรู้สึกกับกานต์ได้แค่เพื่อน แค่คนที่มีความรู้สึกดีให้
กันเท่านั้น...

แม้กานต์จะรู้สึกรักสาริศามากขึ้นเพียงใด แต่เขาก็จะไม่ยอมให้ความ
รู้สึกต้องการของตัวเองมาทำลายเกียรติและชื่อเสียงของผู้หญิงที่เขารัก
เป็นอันขาด เขาจะไม่มีวันล่วงเกินหญิงสาวที่เขารอคอยมาแสนนาน
และเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่เขาสามารถพูดได้เต็มปากว่า
รักเธอ เพราะเธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่เขาจะแตะต้องเธอได้ด้วยร่างกาย
แต่หัวใจที่บริสุทธิ์ของเขาต่างหากเท่านั้นที่จะแตะต้องและรักผู้หญิง
คนนี้อย่างจริงใจและไม่ต้องการอะไรจากเธอเลย เขาขอแค่ได้รักเธอ
เท่านั้น โดยเธอไม่ต้องรักเขาก็ได้...

กานต์เริ่มรู้ระแคะระคายว่าภารดลมีพฤติกรรมไม่ซื่อกับบริษัท และอาจจะมี
แผนไม่ดีในโครงการที่กานต์รับผิดชอบและดูแลอยู่ ในขณะเดียวกัน
ภารดลก็เริ่มจับสังเกตว่ากานต์และสาริศามีความรู้สึกพิเศษต่อกัน
กานต์มารู้ว่าเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำธุรกิจกับภารดลแล้วฆ่าตัวตาย เป็นพ่อของ
สาริศานั่นเอง ในขณะที่กกานต์เริ่มสงสัยและได้เบาะแสพร้อมหลักฐาน
บางอย่างของภารดลที่เกี่ยวกับการทำธุรกิจของภารดลกับพ่อของสาริศา
กานต์ได้เล่าถึงความไม่ซื่อตรงและมีลับลมคมในของภารดลให้สาริศารู้
เพื่อสาริศาจะได้ระวังตัวและตามเกมส์ของภารดลทัน และจะได้ไม่ถูก
ภารดลหลอกได้ ในขณะที่สาริศาก็ระเคะระคายกับการตายของพ่อมา
ตลอด แต่ที่จำใจต้องแต่งงานกับภารดล เพราะเป็นความต้องการของ
พ่อ สาริศาเองก็ไม่เคยมีเพื่อนชายและรักใครมาก่อน มีภารดลคนเดียว
ที่เป็นเพื่อนชายที่สาริศาสนิทด้วยที่สุด และมีความประพฤติอยู่ในสายตา
ของพ่อแม่สาริศามาตลอด อีกสาเหตุหนึ่งที่เธอตัดสินใจแต่งงานกับ
ภารดลก็เพราะแม่ของเธอ.....

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 9
หลังจากที่พ่อตายและทิ้งหนี้สินไว้เป็นจำนวนมาก นอกจากจะขาย
ทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ก็ยังไม่พอใช้หนี้ นอกเสียจากว่าเธอจะต้องแต่ง
งานกับภารดล เพราะครอบครัวภารดลมีสมบัติมากมายพอที่จะปลด
หนี้สินให้พ่อของเธอได้ และแม่ของเธอก็จะได้สบายใจ แต่การแต่ง
งานของเธอก็ไม่ได้ช่วยอะไรแม่ของเธอนัก ในที่สุดแม่ของเธอก็ตรอม
ใจตายตามพ่อไปในที่สุด... บางครั้งสาริศาคิดอยากจะเลิกเป็นจิตแพทย์
เพราะการเป็นจิตรแพทย์ของเธอก็ยังช่วยคนที่เธอรักทั้งสองคนไม่ได้
แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ยังคงทำอาชีพนี้และรักษาคนไข้ของเธอต่อไป

เมื่อภารดลทำอะไรในแผนงานโครงการที่กานต์รับผิดชอบอยู่ไม่
สำเร็จ เพราะความฉลาดและรอบคอบของกานต์ จึงทำให้ภารดล
หันมาเล่นงานกานต์ โดยการขอฟ้องหย่าสาริศา เพราะสาริศากำลังมีชู้
โดยชู้ของสาริศาก็คือกานต์...กานต์รู้สึกโกรธและเจ็บใจยิ่งกว่าที่ภารดล
จะพยายามทำลายงานของเขาเสียอีก เพราะเขารักสาริศามากและไม่
ต้องการให้เธอเลื่อมเสียชื่อเสียงด้วยเรื่องเช่นนี้ ในระหว่างที่มีการยื่น
ฟ้องต่อศาลของภารดลและมีการสู้คดีกันอยู่นั่น ความไม่ซื่อสัตย์ ฉอโกง
บริษัทของภารดลก็ปรากฏขึ้นด้วยหลักฐานต่าง ๆ ที่มัดตัวภารดลเอง
โดยเฉพาะโครงการก่อสร้างตึกสูงย่านกลางใจเมืองที่มีการตรวจสอบ
ว่าการก่อสร้างไม่ได้มาตรฐานเพราะมีการทุจริตในวัสดุก่อสร้าง และ
ที่สำคัญการตายของพ่อสาริศามีภารดลเป็นสาเหตุสำคัญ รวมทั้งมีหลัก
ฐานต่างๆที่ภารดลโกงพ่อของสาริศา มัดตัวภารดลเลยทำให้ภารดล
ต้องถอนฟ้องคดีฟ้องหย่าสาริศา...

“บ้านคอยรัก”
ตอนที่ 10
สาริศาขอหย่าจากภารดลก่อนที่ภารดลจะคิดหนีไปเมืองนอกหรือถูกจับ
เธอขอให้จบสิ้นเวรกรรมกันในชาตินี้เพราะอย่างน้อยครอบครัว
ของภารดลก็ยังชดใช้หนี้สินแทนให้พ่อของเธอ ภารดลยอมหย่าให้
สาริศาหลังถูกจับกุมที่สนามบินเพราะคิดจะหนีไปต่างประเทศ
สาริศาไม่ทำคลินิกที่ภารดลเปิดให้ต่อ โดยยกคลินิกคืนให้กับพ่อแม่
ของภารดล ส่วนเธอขอทำงานแค่ที่รพ.รัฐบาลที่เธอทำประจำอยู่
และใช้ชีวิตในช่วงวันหยุด กลับไปพักผ่อนที่บ้านพักหลังเก่า ตรง
ข้ามสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า “บ้านคอยรัก”

สาริศายืนมองดูแผ่นหลังกว้าง ของผู้ชายตรงหน้าที่กำลังนั่งเล่นกีตาร์
โดยมีเด็ก ๆ รายล้อมนั่งร้องเพลงตามจังหวะเสียงกีตาร์... ภาพของเด็ก
ผู้ชายที่ตอนนั้นสูงแค่หัวไหล่ของเธอก็ผุดขึ้นในความทรงจำ เด็กคน
นั้นมีเอกลักษณ์ที่เธอจำได้แม่นยำก็คือรอยยิ้มที่สดใสทะลุผ่านออกมา
เด่นชัดกลบมิดปมด้อยของความเป็นเด็กกำพร้า รอยยิ้มนั่นที่เคยอยู่บน
ใบหน้าเล็ก ๆ ในตอนนั้น แต่เดี๋ยวนี้มาอยู่บนใบหน้าของผู้ชายคนนี้ที่
หันมายิ้มให้กับเธอ... รอยยิ้มกว้างดูสดใสน่ารัก และมีเสน่ห์ อยู่บน
ใบหน้ายาว จมูกโด่ง คิ้วสวย ริมฝีปากได้รูป ดวงตาโตคมสวยเก็บ
อารมณ์และความรู้สึกต่าง ๆ ไว้มากมาย แต่เมื่อยามยิ้ม ดวงตาจะตี่หยี
ส่องแววระยิบระยับสดใสเหลือเกิน เคราสีฟ้าอ่อน ๆ อยู่บนใบหน้าขาว
ใสที่ดูอ่อนกว่าอายุจริง จากเด็กผู้ชายที่หัวสูงเพียงแค่ไหล่ของเธอใน
ตอนนั้น แต่วันนี้หัวของเธอสูงแค่ไหล่ของเขา......(จบค่ะ)
.....................................................
บ้านคอยรัก ยังมีซีนน่ารักกุ๊กกิ๊กของพระเอก นางเอกที่คิดไว้สองสาม
ซีนแต่ยังไม่ได้เขียนบรรยายละเอียดไว้ในเนื้อเรื่อง ขอเขียนสั้น ๆ 1ซีน
เช่น
-ตอนที่นางเอกเชิญพระเอกมากินข้าวที่บ้านนางเอก เพื่อเลี้ยงตอบแทน
ที่พระเอกมาปลูกต้นไม้ให้ที่บ้าน แล้วป้าตุบอกกับนางเอกว่า พระเอก
ทำกับข้าวอร่อย ชอบมาทำอาหารเลี้ยงเด็ก ๆ อยู่เป็นประจำ ในขณะที่
นางเอกทำกับข้าวไม่เป็นเลย นางเอกก็เลยขอให้พระเอกแสดงฝีมือ ทำ
กับข้าวเลี้ยงผู้ใหญ่กำพร้าอย่างเธอหน่อย แล้วพระเอกก็ลงมือทำกับข้าว
โดยมีนางเอกและป้าตุเป็นลูกมือ (คิดตามกันนะค่ะ) พระเอกตักแกงจาก
ช้อนเล็ก ให้นางเอกชิม โดยพระเอกเป็นคนป้อน แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มหัวเราะ
กันอย่างน่ารัก (ประมาณพี่อาร์มกับน้องมุกตอนอยู่ในครัวน่ะค่ะ)



ความเห็นของ heather

พี่จอยคะ สุดยอดเลย

เขียนได้ยาวมาก บรรยายละเอียด

โมอ่านเพลินๆ มาถึงกลางเรื่อง

เอ๊ะ พระเอกปิ้งผู้หญิงแก่กว่าหรอ โอเคไม่เป็นไร แกกว่าแค่ 3 ปี
นึกหน้าพี่แอนไปด้วย ก็โออยู่ ^^

อ่านต่อไป เอ๊ะ นอกจากอายุมากกว่า แล้วยังแต่งงานแล้วด้วย
อิอิ

พระเอกเรื่องนี้ออกแนวรันทด เป็นเด็กกำพร้า รักผู้หญิงแต่งงานแล้ว
ต้องเก็บความรู้สึกของตัวเอง น่าสงสาร 555

แต่ เป็นเรื่องที่เหมาะกับพี่ดริวดีค่ะ พี่จอยใส่บุคลิกของพี่ดริวลงในตัวกานต์ได้ดี
ทำให้โมเห็นภาพของแต่ละตอนได้ ยิ่งถ้าได้จับคู่กับพี่แอนละก็ แหล่มเลยจ้า ^^



000000000000000000000000000



โดย: tewtew IP: 203.144.144.165 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:4:58:37 น.





เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งพล็อตเรื่องขึ้นเองนะคะ เพราะร้างลาการอ่านนิยายมานานมาก เรื่องที่เคยอ่านๆมา ก็ทำเป็นละครจนหมดแล้ว ก็เลยลองคิดเองดู ช่วยอ่านให้จบและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

ชื่อเรื่อง “โค้งรุ้ง.....คุ้งดาว” โดย tewtew เองค่ะ

เรื่อง นี้จะสื่อให้เห็นถึงภัยธรรมชาติกับความสูญเสีย สอนให้คนหยุดทำร้ายธรรมชาติ จะสอดแทรกแง่คิด ให้กับชาวบ้าน ให้อนุรักษ์สัตว์น้ำ สัตว์ทะเล สำนึกรักบ้านเกิด รักเมืองไทย รักแผ่นดินแม่ โดยมีพระเอก นางเอกเป็นตัวเชื่อม

เรื่องนี้อาจจะได้เห็นดริวในบทบาทใหม่ เป็นชาวเล ชาวประมง มีการดำน้ำ เป็นอาจารย์และนักวิจัยทางทะเลที่หาตัวจับยาก มีทั้งบทบู้ บทผู้นำ บทผู้ตาม และบทกุ๊กกิ๊กบ้าง ซึ่งดริวน่าจะผ่านหมดทุกบท(ยกเว้นใส่ชุดกบ..ดริวจะยอมรึป่าวก็ไม่รู้...อิอิ อิ....)

นางเอกที่วางตัวไว้....อยากได้ผู้หญิงไทย หน้าหวานๆ สวย หวาน เก่ง ไม่ยอมคน และรักศักดิ์ศรีของความเป็นไทยมาก....น่าจะเป็นแอฟ ทักษอร นะคะ

....Anthony..หรือภคภาส ชายหนุ่มอายุประมาณ26-28ปี หนุ่มลูกครี่ง ไทย-อังกฤษ เขากำพร้าทั้งพ่อและแม่และต้องสูญเสียน้องสาวคนเดียวไปกับเหตุการณ์คลึ่นสึ นามิถล่มเมื่อ5ปีที่แล้ว เขาไม่คิดว่าจะได้กลับมาเหยียบแผ่นดินแม่อีกเพราะเหตุการณ์เมื่อ5ปีที่แล้ว สภาพ พ่อ แม่และก็น้องสาวที่ต้องตายอย่างน่าเวทนา มันทำให้เขามิอาจลืมได้และฝังใจอยู่เสมอว่า ที่ตรงนี้ทำให้พ่อ แม่และน้องต้องตาย ทั้งยังฟังคำพูดจากปู่กับย่าที่อยู่อังกฤษผู้ที่เลี้ยงดูเขามาว่าแม่ทำให้ พ่อกับน้องต้องตาย เพราะแม่ไม่ยอมย้ายไปอยู่ที่บ้านปู่กับย่า แต่หารู้ไม่ว่าพ่อต่างหากที่อยากอยู่เมืองไทยพ่อรักแม่มาก และก็รักเมืองไทยมาก ถึงขนาดเคยสั่งเอาไว้ก่อนตายว่า ถ้าตายก็ขอให้เอาแผ่นดินไทยกลบหน้า
เมื่อ 5 ปีก่อนเขาและปู่กับย่า ได้บินมาจัดการงานศพพ่อ แม่ และน้อง ให้ถุกต้องตามประเพณี และก็ยกร้านอาหารเล็กๆแห่งนี้ให้กับน้าเดือน น้องสาวและญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของแม่ให้ดูแลแทนและเขาก็ไม่เคยกลับมา เหยียบที่นี่อีกเลย จนกระทั่งได้รับจดหมายจากเมืองไทยว่าน้าเดือนสิ้นใจเสียแล้ว และให้เขาซึ่งเป็นผู้รับมรดกโดยชอบธรรมแต่เพียงผู้เดียวให้มาจัดการว่าจะขาย หรือจะทำต่อ ลำพังร้านอาหารเล็กๆร้านเดียว เขาไม่ต้องการหรอก จะไม่กลับมาก็ได้ แต่มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง....ที่ทำให้เขาอยากกลับมา..แผ่นดินแม่อีกครั้ง หนึ่ง
ชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ตรงรั้วไม้ระแนงต่ำๆ มีป้ายแกะสลักเป็นตัวหนังสือภาษาไทยเก๋ๆว่า”บ้านโค้งรุ้ง....คุ้งดาว” แสงตะวันอ่อนๆยามพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า สาดส่องเข้าไปในบริเวณบ้านที่ปลูกเป็นเรือนไม้ชั้นเดียวแบ่งแยกออกเป็นส่วนๆ ลายล้อมไปด้วยพันไม้ต่างๆนา ทังไม้ดอกและไม้ประดับ เลยออกไปหน่อยมองเห็นหลังคาบ้านหลังเล็กๆเรียงรายกันออกไป เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยเพราะมันไม่เหลือสภาพเมื่อ5ปีที่แล้วให้เห็น สักนิด ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างน้าเดือน จะทำให้ที่ร้างแห่งนี้กลายเป็นที่ร่มรื่นน่าอยู่ได้ขนาดนี้
“อ้าว!คุณโทนี่ มายังไงครับเนี่ย” ลุงมั่นกับป้าแสงคนเก่าแก่ที่ดูแลที่นี่อยู่วิ่งออกมาต้อนรับภคภาสด้วยท่าทางยินดีเป็นอย่างยิ่ง
“ทำไม ไม่โทรมาบอกป้าก่อนล่ะคะคุณ...ป้าจะได้เตรียมต้อนรับ...ดูสิห้องหับป้าก็ยัง ไม่ได้จัดเลย....แต่ไม่เป็นไรนะคะป้าทำความสะอาดอยู่ทุกวัน....นอนห้องคุณ ป๋าก่อนก็ได้ค่ะ...ไปค่ะ เข้าบ้านก่อน”ว่าแล้วป้าแสงก็เข้าไปเกาะแขนภคภาสพาเดินเข้ำไปในบ้านด้วยท่า ทางที่มีความสุข
ภคถาสเดินเข้ามาในบ้านและกวาดสายตามองไปรอบๆ
“ที่นี่เปลี่ยนไปเยอะ จนผมจำแทบไม่ได้” เขาหันไปพูดกับลุงมั่นที่ยืนยิ้มกว้างมองดูนายน้อยของเขาด้วยความ
ปลื้มปิติ
“คุณโทนี่ ยังพูดไทยชัดอยู่เลยนะครับ....ลุงดีใจจริงๆ”
“เรียกผม..โต..เถอะครับ...ยังไงผมก็มีแม่เป็นคนไทย.....ภาษาไทยเป็นภาษาแม่นะครับ..ผมไม่ลืมหรอก”
“โถ....พ่อคุณของป้า....ป้าแสงน้ำตารื้นขึ้นมาโผเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความเอ็นดู
“เดี๋ยวป้าไปเตรียมห้องให้คุณก่อนนะคะ คุณมาเหนื่อยๆจะได้พักผ่อน”ป้าแสงผละจากอกเดินมือปาดน้ำตาออกไป
“คุณโต...จะทำยังไงกับที่นี่ครับ จะทำต่อหรือว่าจะขาย”ลุงมั่นถามเพราะอยากรู้
“ผม ยังไม่รู้เลย...แต่คิดว่าน่าจะขายกิจการให้คนอื่นเค้าทำต่อไป ผมคงทำไม่ไหว...และก็ไม่มีความรู้ทางนี้เลย”ชายหนุ่มเดินไปเกาะที่ริม หน้าต่าง ความมืดเริ่มเครอบคลุมไปทั่วบริเวณ เขามองฝ่าความมืดออกไป เห็นแสงรำไรมาจากเรือนหลังเล็กๆทางด้านหลังมองออกไปไม่ไกลเท่าไหร่ เขาจึงหันกลับมาถามลุงมั่น
“ยังมีคนมาพักที่นี่อยู่เหรอครับ” เขาบอกพร้อมมองหน้าออกไปนอกหน้าต่าง
“ไหนครับ”ลุงมั่นเดินมายืนข้างๆชายหนุ่มพร้อมชโงกหน้าออกไปดู แล้วเหมือนนึกขึ้นได้
“อ๋อ...คุณนนท์ครับ....แกมาคอยคุณอยู่หลายวันแล้ว”
“คอยผม..คอยทำไม..แล้วใครครับ..คุณนนท์”ชายหนุ่มเลิกค้วเป็นเชิงถามพร้อมกับความสงสัย

นนท ชา สาวน้อยหน้าหวานนักอนุรักษ์นิยม ชอบการดำน้ำเป็นชิวิตจิตใจ เป็นครูสอนดำน้ำ ว่างๆก็รับจ๊อบเป็นนักเขียนเชิงอนุรักษ์ เธอคุ้นเคยกับที่นี่เพราะจะพานักเรียนมาดำน้ำดูปะการังในบริเวณนี้และก็จะพา กันมาพักที่บ้านโค้งรุ้ง...คุ้งดาว...นี่เป็นประจำ และสนิทกับน้าเดือนมาก มากขนาดมากินนอนที่นี่เป็นเดือนๆ รู้เรื่องทุกอย่างของน้าเดือน และน้าเดือนเองก็รักและไว้ใจเธอมาก จนกระทั่งก่อนตายน้าเดือนก็สั่งเสียถึงหลานชายคนเดียวของน้าเดือน และเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนจัดการงานศพของน้าเดือน และเป็นคนส่งข่าวถึงหลานชายคนเดียวของน้าเดือนด้วย

“ไปตามเธอมาพบผม” ชายหนุ่มหันมาสั่งนายมั่น หลังจากฟังเรื่องราวของนนทชาจากนายมั่น เขาใคร่อยากรู้ว่าเธอมาคอยเขาเพื่ออะไรกัน ลุงมั่นกับป้าแสงก็น่าจะจัดการได้

นนทชาเดินเอาผ้าขนหนูที่ห้อยคอ ขยี้ผมเมาแต่ไกล เธอพึ่งจะอาบน้ำสระผมเสร็จ หลังจากลงไปดำผุดดำว่ายอยูในทะเลนานสองนาน ซึ่งเป็นกิจวัตรที่เคยทำอย่างที่ไม่เคยรู้สึกเบื่อ สงสัยชาติที่แล้วเธอคงเกิดเป็นปลาล่ะมั้ง เธอเคยบอกตัวเองแบบนั้น
“สวัสดี ค่ะ” เธอยกมือไหว้ผู้ชายที่ยืนหันหลังให้เธออยู่เพราะอย่างน้อยเขาก็แก่กว่าเธอ อยู่หลายปี สายตาเขาจับจ้องออกไปนอกหน้าต่าง ร่างสูงๆ ผิวขาวๆเหมือนคนเอเชียมากกว่า ไม่ได้ขาวจั๊วแบบพวกฝรั่ง ค่อยๆ หันกลับมามองเธอ ด้วยสายตาที่....
“โอ้! อะไรกันนี่ ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี่น่ะเหรอ หลานชายคนดีของน้าเดือน ที่น้าเดือนเฝ้าพรรณนาให้เธอฟังอยู่ทุกวีวัน...พึ่งจะเชื่อคำพูดของน้าเดือน ก็วันนี้นี่เอง......ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้.....หล่อ..เท่ห์..เป็นบ้าเลย.....” นนทชาได้แต่กรี๊ดอยู่ในใจ แต่ภายนอกที่แสดงออกมาคือท่าทางที่ตรงกันข้ามกับใจอย่างสิ้นเชิง เพราะอย่างน้อยเธอก็เป็นคนไทย ไม่ยอมให้ใครมาดูถูกผู้หญิงไทยง่ายๆหรอก
“ชั้นชื่อนนทชา...เป็น....”เธออ้ำอึ้งนิดหน่อย “เป็นคนสนิทของน้าเดือน”
“แล้ว ไง”เป็นประโยคแรกที่เขาพูดกับเธอ สั้นและห้วนได้ใจจริงๆ ความรู้สึกดีๆเมื่อครู่นี้ เริ่มเลือนหายไปทีละหน่อย ลืม แม้กระทั่งว่าจะพูดอะไรต่อไป เมื่อต้องผสานกับสายตาอันคมกริบของเขา
“ทำไมน้าเดือนถึงได้ไว้ใจเธอขนาดนี้......ทั้งๆที่.......”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบเธอก็แทรกขึ้นมากลางคัน
“ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ลูก ไม่ใช่หลาน....แล้วมีลูกหลานคนไหนบ้างละคะ ที่อยู่ดูแลคุณน้าคุณ จนกระทั่งท่านสิ้น.....คนเรานะคะ ถ้าจะรักกัน..ผูกพันธ์กัน...ห่วงใยซึ่งกันและกัน...ไม่จำเป็นต้องสายเลือด เดียวกันหรอกค่ะ...ขอแค่เราเป็นเพื่อนมนุษย์เหมือนกัน....เราก็สามารถรักกัน ได้” นนทชากลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เพราะน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรของเขาทำให้เธอไม่อยากคุยดีด้วย
“เอาล่ะ...ผมขอโทษละกัน” น้ำเสียงเขาแผ่วลง เหมือนรู้สึกผิด “คุณบอกจุดประสงค์ของคุณมา”
“ก้อ..ไม่มีอะไรมาก พรุ่งนี้ชั้นจะเอาเอกสารทั้งหมดมาให้คุณ ของๆคุณ จะได้หมดหน้าที่ของชั้นซะที”
“แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง”
“ก็แล้วแต่คุณ สมบัติของคุณนี่”นนทชาพูดปัด
“แต่ ชั้นอยากจะบอกอะไรคุณไว้อย่างนึงนะ ว่าที่ตรงนี้เป็นที่ๆแม่คุณ คุณป๋าคุณ และน้าเดือนของคุณ รักและผูกพันธ์กับมันมาก ชั้นไม่อยากให้คุณขายมันเลย ชั้นเสียดาย เพราะชั้นก็รักที่นี่มากเหมือนกัน”นนทชาพูดด้วยน้ำเสียงเครือๆ แล้วก็เดินผละไป ปล่อยให้ชายหนุ่มมองตามและยืนครุ่นคิดอย่างไม่รู้จะตัดสินใจยังไง

โอ้ โห..นี่แค่บทเริ่มต้นเองนะ อย่าพึ่งเบื่อซะก่อนล่ะ หลังจากนั้นก็จะมีเหตุการณ์ต่างๆนาๆที่ทำให้ทั้งคู่ต้องมาเผชิญหน้ากัน ต้องเกี่ยวข้องกัน นนทชาพยายามเกลี้ยกล่อมให้ภคภาสเก็บสมบัตืชิ้นนี้เอาไว้ เพราะที่บ้านโค้งรุ้ง..คุ้งดาว..แห่งนี้เป็นจุดที่สวยที่สุดบนเกาะนี้ มีแต่คนอยากจะได้ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้ครอบครองมันแม้กระทั่งพยายามที่จะค่านนทชา เพียงเพื่อ เมื่อไม่มีเธอการที่จะเกลี้ยกล่อมภคภาสนั้น คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรนักจากเหตุการณตรงนี้ การได้ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ทำให้ทั้งสองคนเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กัน เห็นใจกัน

นนทชาได้สอนให้ เขาใช้ชีวิตแบบชาวบ้าน ชาวเล ชาวประมง ได้ออกหาปลา ได้ดำน้ำดูปะการัง เอาความรู้และประบการณ์ที่สั่งสมมา ถ่ายทอดให้ชาวบ้านรู้ ให้ปฏิบัตตัวให้เข้ากับธรรมชาติ หยุดทำร้ายธรรมชาติ

เรื่องนี้ก็จะมี ฉากกุ๊กกิ๊กระหว่างพระเอกกับนางเอกอยู่เหมือนกัน อย่างตอนที่นางเอกสอนพระเอกดำน้ำ นางเอกเกิดเป็นตะคริว แล้วจมน้ำ พระเอกก็นึกว่าแกล้ง แต่สุดท้ายก็โดดลงไปช่วย แล้วก็มีการผายปอดกัน นางเอกรู้สึกตัวก็โวยวายใหญ่
“นี่คุณ ผมช่วยคุณนะ แล้วคุณมาโวยวายใส่ผมทำไมล่ะ”
“ใครใช้ให้คุณมาทำแบบนี้ล่ะ ชั้นเป็นผู้หญิงนะ” นนทชาพูดแล้วออกอาการหน้าแดง
“ผมผายปอดนะครับไม่ได้จูบคุณ แล้วเมื่อกี้หน้าคุณก็ซีดเป็นไก่ต้ม ผมไม่มีอารมณ์หรอก”เขาพูดพร้อมกับส่ายหัว
“รู้จักด้วยเหรอ ซีดเป็นไก่ต้มน่ะ” เธอย้อนถาม
“รู้ สิ..ตอนเด็กๆ เวลาผมกลัวอะไรมากๆ หรือเห็นเลือดละก็ หน้าผมจะซีดมาก จนแม่ชอบพูดว่าหน้าซี๊ดเป็นไก่ต้ม..ผมจำได้ขึ้นใจเชียวล่ะ”เขาเล่าและนึกถึง เหตุการณ์เมื่อตอนเด็กๆ เวลาช่วง summer เขาจะมาพักอยู่ที่นี่
“อะไรกัน ตัวออกจะโต....ใจปลาซิวไปได้”
“ใคร บอก ใจปลาซิว ใจผมน่ะ เท่านี้ต่างหากล่ะ” แล้วเขาก็กุมมือเธอขึ้นมา พร้อมส่งสายตา ที่สามารถทำให้คนที่มองอยู่ละลายไปต่อหน้าต่อตาได้เลยทีเดียว

สัมพันธ ภาพของทั้งคู่กำลังดำเนินไปด้วยดี แต่แล้วจู่ๆ ภคภาส ก็ถูกปู่กับย่าทางโน้นเรียกตัวกลับด่วน ทำให้เขาต้องทิ้งหัวใจเขาไว้ที่นี่ ทำไมน้า.....ความสุข..มักจะอยู่กับเราได้ไม่นาน นนทชาเฝ้ารอการกลับมาของเขาอยู่ทุกวัน..จากหัวใจที่เคยพองโต กลับห่อเหี่ยว..ไร้เรี่ยวแรง.....แต่จะมีประโยชน์อะไรเล่า..ที่เธอจะมานั่ง เศร้า..คลุกเคล้าความหลังอยู่อย่างนี้..นนทชาคนเดิมหายไปไหน.....

ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจ ทิ้งความรู้สึกทุกสิ่งทุกอย่างไว้ที่นี่......กลับไปเรียนโทต่อที่กรุงเทพฯ

.......2 ปี ต่อมา......
“เฮ้ย...นนท์ วันนี้จะมีอาจารย์สอนพิเศษประจำภาค มาใหม่ด้วยล่ะ”รวี เพื่อสาวคนสนิทของนนทชาเดินเจื้อยแจ้วส่งข่าวมาแต่ไกล
“เหรอ....มาจากไหนอ่ะ” ปากพูด แต่ตายังจับจ้องอยู่กับนิตสารตรงหน้าเหมือนไม่ใส่ใจนัก
“เขา ว่าเป็นคนไทย..มาจากอังกฤษ...ว่าที่ด๊อกเตอร์เชียวนะ....เก่งมากเลย..เป็น นักวิจัยด้วย...และที่สำคัญ....หล่อด้วยล่ะ.....” รวี ทำท่าทางปลื้มออกหน้าออกตา
“รวี..เธอนี่แพ้ความหล่ออีกแล้วนะ.....เห็นใครหล่อเป็นไม่ได้”นนทชาแซวเพื่อนแล้วก็นึกขำ
“ป่ะ...ไปดูกัน...”ว่าแล้วรวีก็ฉุดเพื่อนสาวขึ้นตึกไป

..ที่หน้าห้อง..

“ผม ยังใหม่สำหรับที่นี่มาก มีอะไรก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับ อาทิตย์นึงผมจะสอนแค่ 2 วัน นอกนั้นผมก็จะไปอยู่ที่เกาะ บ้านโค้งรุ้ง..คุ้งดาว ของผมครับ ใครว่างก็แวะไปเที่ยวได้น้ะ ยินต้อนรับเต็มที่เลยครับ”สิ้นเสียงอาจารย์สอนพิเศษคนใหม่ นักศึกษาก็ปรบมือกันเกรียวกราว แต่คนที่ยืนใจเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่หน้าห้องนี่สิ ไม่...เราได้ยินผิดไป..ไม่ใช่...นนทชาร้องบอกตัวเองในใจอย่างสับสน มือทั้งสองข้างเย็นเฉียบ ค่อยๆโผล่หน้าออกไปที่ประตู เป็นจังหวะที่อาจารย์ภคภาสเหลือบสายตามามองพอดี ตาต่อตาประสานกันอีกครั้งหนึ่ง......นี่มันอะไรกัน สิ่งที่เธอเคยปรามาสเค้าไว้ต่างๆนา เคยดูถูกว่าเค้าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ทำอะไรไม่เป็น.....คิดขึ้นมาอย่างนั้นแล้วเธอก็รู้สึกอายจนไม่สามารถยืนอยู่ ตรงนั้นได้.....จึงวิ่งหนีไป

สุดท้ายพระเอกของเราก็ไปปรับความเข้าใจ กับนางเอกจนได้ ว่าที่เค้าหายไป เพราะอะไร เค้ากลับเรียนต่อให้จบเค้าเรียนเกี่ยวกับงานวิจัยทางทะเล การอนุรักษ์สัตว์ทะเล เกี่ยวกับคลื่นสึนามิ เพราบทเรียนที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเค้า มันทำให้เค้าอยากช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ให้รู้ทันภัยธรรมชาติ จะได้ไม่ต้องพบกับความสูญเสีย เหมือนอย่างที่เค้าเคยเจอ และก็รู้และเข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อถึงได้รักแม่และรักเมืองไทยได้ขนาดนี้ เพราะตอนนี้เขาก็กำลังตกหลุมรักผู้หญิงไทยเข้าให้แล้วล่ะสิ........

ขอ อภัยนะคะ หากมีข้อมูลอะไรผิดพลาด เพราะเป็นเรื่องที่คิดขึ้นเอง พล็อตเอง ถ้าหากสมมุติว่าจะเอาไปทำเป็นละครจริงๆแล้วนั้น คงต้องให้มืออาชิพจริงๆ เค้าทำน่ะค่ะ ต้องให้กูรูที่เค้ามีความรู้ทางด้านนี้โดยเฉพาะ

+++ภัยธรรมชาติ โหดร้าย..และทำลายชีวิต.....แต่...ผลพวงที่เราทำร้ายเขาก่อน++++

+++หยุดทำร้ายธรรมชาติกันตั้งแต่วันนี้..อาจช่วยสมานรอยร้าว..รอยแตก..ของโลกได้++++





00000000000000000000000000000000


โดย: vanilla IP: 203.144.144.165 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:19:54:03



เรื่อง บ้านไร่ เรือนตะวัน
(นวนิยายรักของคนรักต้นไม้ ^^)

เขียนโดย ชมัยภร แสงกระจ่าง ค่ะ

นิยาย เรื่องนี้เกี่ยวกับการปลูกป่าธรรมชาติ หรือทำเกษตรกรรมธรรมชาติค่ะ พระเอกเป็นผู้ชายบ้านนอกธรรมด๊า ธรรมดา การศึกษาไม่สูง วันหนึ่งจับพลัดจับผลูได้มาเจอกับเจ้าของเรือนไทยที่มีที่ดินเตรียมไว้ สำหรับปลูกป่าที่จังหวัดระยอง ก็เลยจ้างพระเอกเป็นคนเฝ้าบ้าน (เรือนไทย) และปลูกป่าให้ และก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายระหว่างที่พระเอกอยู่ที่นั่น ส่วนนางเอกก็เป็นลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน ออกแนวแก่นเซี้ยวหน่อยค่ะ และนางเอกจะตั้งแง่กับพระเอกตั้งแต่แรกพบ แต่พระเอกก็ปิ๊งนางเอกแต่แรกพบเหมือนกัน เรื่องนี้อ่านแล้วนึกถึงอารมณ์ประมาณละครเรื่อง ดาวเรือง ที่จอห์นนี่ แอนโฟเน่ กับอุ้ม สิริยากร เล่นอ่ะค่ะ คือบรรยากาศจะเป็นแบบบ้านๆ ลูกทุ่งๆต่างจังหวัด

พระเอกเรื่องนี้ชื่อ ขวาง นามสกุล บ้านแม่น้ำ (ชื่อแปลกมั่กๆ! อิอิ) เป็นผู้ชายบ้านๆที่หน้าตาดี ผมยาว หน้าหวาน เวลาเผลอหรือตกใจจะพูดเหน่อเพราะเป็นคนสุพรรณ (นึกถึงบอสพูดเหน่อสุพรรณก็ขำแล้ว 555+) นิสัยกวนๆนิดๆ ใจนักเลง แต่ไม่พูดมาก เงียบแต่ไม่หงิม เป็นหนุ่มบ้านนอกที่ดูแสนจะต่ำต้อยและมีแต่ตัว แต่มีอุดมการณ์หนักแน่น หยิ่งอยู่ลึกๆและเป็นตัวของตัวเองมาก มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง เป็นนักอ่านหนังสือตัวยง ถ้าบางทีอารมณ์ดีๆก็เป็นนักเขียนนักกวี (แบบบ้านๆ) ได้ด้วย ชอบกินเหล้า (เมาแล้วหลับหรือไม่ก็เมาแล้วอารมณ์กวีเข้าสิงประจำ อิอิ - อันนี้ตามบทประพันธ์นะคะ) ไม่ชอบการพนันและเล่นหวย แต่คนในหมู่บ้านชอบตั้งให้เป็นเจ้าพ่อใบ้หวยตลอด (เอิ๊กๆๆๆๆ) ปลูกต้นไม้เก่งมาก แถมชอบคุยกับต้นไม้ที่ตัวเองปลูกด้วย (อันนี้น่ารักค่ะ อ่านแล้วขำแบบอมยิ้มตามได้ทั้งเรื่อง อิอิ) จริงๆพระเอกในเรื่องน่าจะอายุประมาณ 25-26 แต่หน้าบอสก็ยังได้สบายๆสำหรับอายุขนาดนี้นะ ^^

ส่วนนางเอกเป็นลูก ผู้ใหญ่บ้าน ชื่อชำมะเลียง (นี่ก็ชื่อแปลกอีกคน! อิอิ) อายุประมาณยี่สิบต้นๆ ถ้าให้เลือกคนที่ไม่เคยเล่นกับบอสมาก่อน นึกถึงมาร์กี้ค่ะ ดูแก่นๆ ลุยๆ สดใสร่าเริงได้น่ารักน่าเอ็นดูดีค่ะ

ที่ เลือกเรื่องนี้เพราะว่าอ่านแล้วสนุกดีค่ะ ชอบบรรยากาศแบบชนบทไทยๆ เรื่องราวต่างๆในเรื่องก็สามารถแทรกเหตุการณ์หรือปรับเปลี่ยนให้เข้ากับยุค สมัยได้ง่าย ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องการเกษตรแบบธรรมชาติด้วย และยังมีบทสนทนาที่ตัวละครสะท้อนให้เห็นถึงการอยู่กับธรรมชาติ เชื่อมโยงกับวิถีการดำเนินชีวิตแบบเรียบง่าย เหมาะจะทำเป็นละครแบบครอบครัว เด็กดูได้ ผู้ใหญ่ดูดี ประมาณนั้น อิอิ




0000000000000000000000000000000000000



โดย: มญ IP: 85.226.196.127 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:22:57:37 น


จะเป็นการทำร้ายจิตใจแฟนคลับมากเกินไปไหม
ถ้าจะบอกว่า นิยายที่อยากให้ดริวเล่นคือ "คำพิพากษา" ของ ชาติ กอบจิตติ
เคยดูเรื่องนี้นานมาแล้ว ตอนนั้นซูโม่ตุ๋ยเล่นกะอภิรดีถ้าจำไม่ผิด และล่าสุดก็ ใครหนอ จำชื่อไม่ได้ เล่นกะตั๊ก บงกช

เราอยากเห็นดริวเล่นกะ พลอย เฌอมาลย์ อยากเห็นพลอยบ้า
และอยากเห็นดริวพลิกบทบาทมาเป็นคนขี้เมา ที่เก็บกดจากสังคม
ต้องยอมรับว่าซูโม่ตุ๋ยกะอภิรดีเล่นไว้ดีมาก
แต่เวอร์ชั่นล่าสุดที่เป็นหนัง "ไอ้ฟัก" ไม่ได้ดู
ถ้าจะเป็นละคร ก็ต้องบอกว่าเป็นละครที่เครียด และแรง

แต่เป็นละครที่มีสาระ เนื้อเรื่องและข้อคิด ขออนุญาต ก๊อปมาวางนะคะ


นวนิยาย เรื่อง “คำพิพากษา” ฝีมือของนักเขียนนามว่า ชาติ กอบจิตติ งานเขียนชิ้นนี้เป็นงานเขียนที่ได้รับความนิยมมาโดยตลอด และสามารถคว้ารางวัลซีไรต์ ประจำปี พ.ศ.๒๕๒๕ มาครองไว้ได้ แต่นั่นก็ไม่ใช่ข้อพิสูจน์หรือยืนยันได้อย่างสนิทใจว่า นวนิยายเรื่องคำพิพากษาจะดีเสมอไป ด้วยเหตุว่าซีไรต์เป็นเพียงคำตัดสินของผู้อ่านเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น และนวนิยายเรื่องนี้จะดีหรือไม่ เป็นสิ่งที่ผู้อ่านทุกคนจะพิพากษาเรื่องนี้ด้วยตัวของท่านเองสำหรับบท วิจารณ์นี้ เป็นเพียงแง่คิดในมุมใดมุมหนึ่งเท่านั้น ซึ่งผู้อ่านแต่ละท่านอาจมีแง่คิดที่แตกต่างไปจากมุมมองในบทความวิจารณ์นี้ก็ เป็นได้ และสำหรับบทความวิจารณ์นี้ขอกล่าวไว้เป็นเบื้องต้นว่า “โศกนาฏกรรมที่มนุษย์กระทำและถูกกระทำอย่างเยือกเย็นในภาวะปรกติ” ที่ชาติ กอบจิตติได้เขียนขึ้นมานี้ กระแทกใจผู้อ่านได้ไม่น้อยทีเดียว
คำ พิพากษาเป็นเรื่องราวอันเกิดขึ้นจากความคิดที่มองโลกไว้ในแง่ร้ายแรงที่สุด โดยผู้เขียนได้สร้างโศกนาฏกรรมทางจิตใจให้กับผู้อ่านไว้อย่างน่ารันทด ต้องขอยอมรับและยกย่องผู้เขียนในกรณีที่ผู้เขียนมีความกล้าที่จะหยิบยื่นมุม ร้ายที่สุดของความเป็นมนุษย์ให้กับมนุษย์ด้วยกัน โดยที่ไม่กลัวเลยว่ามนุษย์เหล่านั้นจะคล้อยตามกับมุมมองของเขาหรือไม่ งานเขียนเรื่องคำพิพากษา อาจเป็นงานเขียนที่ต่างจากงานเขียนนวนิยายทั่วไปที่ส่วนใหญ่มุ่งเน้นเพื่อ ความบันเทิงอารมณ์ และมองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ(ร่ำไป) แต่ก็ยังมีนวนิยายที่เขียนในลักษณะโศกนาฏกรรมอยู่บางเรื่องที่ชาติ กอบจิตติเขียนไว้ อาทิ พันธุ์หมาบ้า ซึ่งก็ร้ายพอๆกับคำพิพากษา นวนิยายเรื่องคำพิพากษา เป็นนวนิยายที่สะท้อนจิตใต้สำนึกในความเป็นมนุษย์ออกมากระแทกใจผู้อ่านให้ ได้รับความเจ็บปวดทรมานทางความรู้สึก ฟักซึ่งเป็นคนดีถึงขั้นที่ทุกคนยกย่องให้เป็น “คนหนุ่มตัวอย่างของตำบล ” (หน้า๑๐) จนชาวบ้านสั่งสอนลูกของตนว่า “มึงไม่เอาอย่างไอ้ฟักมันบ้าง ได้สักครึ่งของมันกูก็เบาใจ ” (หน้า๑๑) แต่แล้วคำพูดของชาวบ้านก็เป็นอันต้องหมดหายไป ด้วยสภาวะต่างๆที่ฟักได้เผชิญ การถูกบีบคั้นจากสังคมที่จ้อง ติฉินนินทา ประณามการกระทำที่ทุกคน “คิดเอาเอง” หรือ “เข้าใจผิด” ว่าฟักได้เสียกับเมียของพ่อ แล้วสังคมก็ค่อยๆหยิบยื่นความเลวร้ายต่างๆให้กับฟัก โดยที่ฟักเอง “รู้ตัว” แต่ไม่สามารถดิ้นรน หรือปฏิเสธต่อคำครหา(พิพากษา)ของชาวบ้านได้ และแล้วฟักก็หันหน้าเข้าสู่ “เมรัยโลก” ท้ายที่สุดฟักก็กลับกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจในสายตาของทุกคนในหมู่บ้าน จน“แม่บางคนที่ลูกเล็กๆร้องกวนใจ ปลอบอย่างไรไม่ยอมเงียบ เป็นที่หนวกหูรำคาญ ก็มักจะขู่ลูกว่า ถ้าไม่เงียบเดี๋ยวไอ้ฟักมาจับตัวไป ”(หน้า๒๒๗)
เค้าโครงของเรื่องราวที่ผู้เขียนได้วางไว้ โดยแบ่งออกเป็น ๓ ตอนคือ นำเรื่อง ในร่างแห และ สู้อิสระ หากเราพิจารณาในตอนสุดท้ายของเรื่องว่า อิสระที่ผู้เขียนต้องการแสดงในเรื่องคืออะไร ปริศนานี้ฟักเองเป็นผู้ค้นหา นั่นก็คือ “ความตาย” ความตายที่ทุกคนยินดี และมีเพียงน้ำตาของสมทรงเท่านั้นที่หลั่งไหลให้กับฟัก นอกจากนั้นแล้วมีแต่รอยยิ้มทั่วหมู่บ้าน ในแง่ของแนวคิดที่เป็นแก่นของนวนิยายเรื่องคำพิพากษา เจตนาของผู้เขียนมุ่งชี้ให้เห็นว่า การนินทาว่าร้าย อาจมีผลทำให้ผู้ถูกนินทาประสบหายนะของชีวิต การที่ฟักเป็นบุคคล ซึ่งไม่ต่างอะไรจากคนในหมู่บ้าน แต่การถูกนินทาว่าร้าย เหยียดหยันอย่างไม่ใยดีจากทุกคนในหมู่บ้าน ทำให้ฟักไม่มีอำนาจต่อรองอันใด สังคมกลับกลายเป็นตัวกำหนดชีวิตฟัก ผู้แต่งเองไม่ได้เน้นถึงแรงกดดันทางกายภาพ ความจนของฟักกับความบ้าบิ่นของนางสมทรงก็ยังมีอยู่บนโลกใบนี้ และยังมีหนทางที่จะประทังชีวิตต่อไปได้ แต่สิ่งที่ทำให้ฟักต้องพินาศ นั่นคือสิ่งแวดล้อมทางสังคม ที่มนุษย์เป็นผู้ก่อและผู้ทำลายทั้งสิ้น และแม้แต่ศาสนาก็ช่วยอะไรฟักไม่ได้อีกแล้ว เวรกรรมที่ฟักเคยมีความละอายต่อมันจึงไม่มีค่าอะไร ฟักจะต้องเกรงกลัวต่อสิ่งเหล่านั้นทำไมเล่า ในเมื่อฟักเองได้ประจักษ์แล้วว่าความดีไม่ได้ช่วยให้ความเลวร้ายที่เกิดขึ้น ในชีวิตของเขากลับกลายเป็นสิ่งดีๆขึ้นมาบ้างเลย และเมื่อสุราได้นำพาให้ฟักหลุดออกจากความเลวร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิตได้ ฟักจึงยอมจำนนต่อน้ำเปลี่ยนนิสัย จิตใจแห่งความเป็นคนดีมีคุณธรรมเริ่มดับสิ้นสูญสลาย ฟักปลดตัวเองสู่อิสระ หลุดพ้นจากสังคมที่เลวร้าย สู่ความตายที่นิรันดร์ เมรัยที่ฟักเคยบอกว่า “สุรายาเมาอย่าว่าแต่กินเลย มองยังไม่อยากมอง”(หน้า๕๒) ก็กลับกลายเป็นสิ่งที่ฟักอยากจะมองมันทุกวันอย่างไม่มีวันเบื่อหน่าย
ประเด็น ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในเรื่องคำพิพากษา เป็นความขัดแย้งที่เกิดจากสังคม(ความขัดแย้งภายนอก) และความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในตนเอง(ความขัดแย้งภายใน) ความขัดแย้งภายนอกคือความขัดแย้งกับสังคม กฎเกณฑ์ที่สังคมหรืออาจเรียกว่า “คนอื่น” เป็นผู้สร้างขึ้น บีบบังคับให้ฟักกลายเป็นผู้ต้องตราบาป ต่อคำติฉินนินทา ต่อกิริยาผลักไสอย่างไม่ใยดี จากความขัดแย้งภายนอกที่เกิดขึ้น ฟักจึงคิดอยู่กับตนเองทุกคืน ความขัดแย้งภายในก็เกิดขึ้น สมทรงเป็นต้นเหตุของคำครหาต่างๆ ฟักเองก็รู้เรื่องนี้ดี ความคิดเอาเองของชาวบ้านทำให้ฟักต้องคิดที่จะเลือกทิ้งนางสมทรงแทบทุกคืน แต่ความกตัญญูที่มีต่อพ่อและความเวทนาสงสาร เป็นสิ่งที่สำคัญในจิตใต้สำนึกของฟักเสมอ
สำหรับตัวละครที่ผู้เขียนจับมา เล่นอยู่ในนวนิยายเรื่องคำพิพากษา จะมีอยู่สองลักษณะด้วยกัน ลักษณะแรกคือ ตัวละครที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ บุคลิก ตามสภาพแวดล้อมใดๆ ต้นเรื่องเป็นอย่างไรท้ายเรื่องก็เป็นอย่างนั้น ตัวอย่างในเรื่องนี้คือ “นางสมทรง” คือบ้าตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่อง ในลักษณะที่สองคือ ตัวละครที่มีการเปลี่ยนแปลงบุคลิกลักษณะในบางด้านไปตามสภาพแวดล้อมที่เกิด ขึ้น บทบาทนี้ต้องยกให้ “ไอ้ฟัก” ตัวเอกของเรื่องที่กลมและกลิ้งได้ตลอดเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ จากคนดีจนเป็นถึงคนหนุ่มตัวอย่าง กลับกลายเป็นคนขี้เมาและจบลงด้วยสภาพการตายอย่างหมาข้างถนน
ต้องยอมรับ ว่า ชาติ กอบจิตติ เขียนนวนิยายเรื่องนี้ด้วยความกล้าและตั้งใจจริง มีความเพียรพยายามที่จะสร้างฉากแต่ละฉาก โดยผู้เขียนมีความคิดในการสร้างสรรค์ฉากต่างๆตามจินตนาการได้อย่างสมจริง และอาศัยทักษะทางด้านการใช้ภาษาบรรยายให้ผู้อ่านจินตนาการภาพขึ้นมาได้ทันที เช่น
“แสงสว่างเพิ่มมากขึ้นเมื่อหน้าต่างบานที่สามเปิดออก โต๊ะครูประจำชั้นอยู่ด้านขวาของกระดานดำเก้าอี้ถูกดันเก็บไว้ในลักษณะชิดกับ ตัวโต๊ะ บนโต๊ะมีกล่องชอล์กสีกากี และแจกันแก้วสีแดงซึ่งเสียบไว้ด้วยดอกเยบิร่าสีแดงคล้ำ ดอกเหี่ยวห้อยกลีบดอกลู่ย้อยพาดลงกลางแจกันแสงสว่างส่องเข้ามาทำให้เงาของ แจกันที่ระนาบลงบนโต๊ะมีสีแดงเรื่องเจืออยู่ด้วย” (หน้า๒๑-๒๒)
หรือ
“แสง จันทร์ถลันส่องเข้ามาภายในกระต๊อบจึงมีแสงพอได้มองเห็น จัดการจุดตะเกียงกระป๋องสว่างขึ้น แสงตะเกียงขับไล่แสงจันทร์ออกไปจากกระต๊อบ” (หน้า ๑๐๐)
อีกฉากที่ผู้อ่าน บางคนอาจคิดไม่ถึงในความหมายที่ซ้อนอยู่ คือ ฉากที่ฟักฆ่าสุนัขน้ำลายฟูมปากตายอย่างน่าสลด หากจะคิดในมุมกลับกัน ฟักก็ไม่ต่างอะไรจากสุนัขตัวนั้น สุนัขที่ยังไม่เคยได้ทำร้ายใครก่อนเลยและไม่รู้ว่ามันบ้าจริงหรือเปล่า แต่ทุกคนก็สรุปให้มันบ้าโดยสภาพ ดังนั้นไอ้ฟักก็ไม่ต่างอะไรกับสุนัขที่ถูกชาวบ้านใส่ความให้โดยสรุปเอาเอง ว่าฟักได้เสียกับเมียพ่อโดยสภาพเช่นกัน ฟักเองไม่ได้มองถึงความจนตรอกของตนเองที่ไม่ต่างอะไรกับสุนัขตัวนั้น และผู้ลงมือพิพากษา ความผิดปกติของสุนัขตัวนั้นจนถึงกับสิ้นชีวิตเพื่อสังเวยข้อตัดสินของชาว บ้านก็คือ ฟัก ไม่เฉพาะแต่เหตุการณ์นี้เหตุการณ์เดียวเท่านั้น การที่ฟักดูหมิ่นลุงไข่ ผู้เป็นสัปเหร่อว่าต่ำต้อยกว่าฐานะภารโรงอย่างตน นี่เป็นสิ่งที่ฟักเองได้พิพากษาลุงไข่ และเห็นจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ฟักจะคิดแบบนี้ได้ เพราะ “ถ้าจับคนในตำบลมายืนเรียงแถวกัน ตามฐานะหน้าตาในตำบล ข้า (ลุงไข่) ก็ต้องอยู่ท้ายแถววันยังค่ำ เพราะข้าเป็นคนต่ำต้อย เป็นแค่สัปเหร่อ แต่ตอนนี้ซี่ เอ็งกับข้ามันก่ำกึ่งกันอยู่ว่าใครจะยืนอยู่ท้ายแถวกันแน่” (หน้า๑๔๑)
เรื่องคำพิพากษานั้นเรียกได้ว่าใช้ภาษาและกลวิธีการประพันธ์ ในรูปแบบของจิตสำนึก ในลักษณะการพูดกับตัวเองของฟัก นั่นก็แสดงถึงผู้เขียนได้ใช้สำนึกของตัวเองผสานเข้ากับสำนึกของตัวละคร บทสนทนากับตัวเองที่ผู้เขียนกรองภาษามาใช้ได้อย่างประทับใจ ในทุกครั้งที่ฟักครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆอยู่กับตัวเองก่อนนอน ตัวอย่างเช่น ตอนแรกฟักดีใจที่ลุงไข่เชื่อคำพูดของเขาเกี่ยวกับเรื่องแม่เลี้ยง “เขานอนคิดถึงแต่เรื่องราวที่ได้พูดกับลุงไข่ ไม่ได้ยินเสียงแมลงกลางคืนส่งเสียงไม่รู้ว่าหลับตาหรือลืมตากันแน่ รู้แต่เพียงว่าในหูนั้นมีคำพูดของลุงไข่ก้องอยู่ “ข้าเชื่อเอ็ง” “ข้าเชื่อเอ็ง” ในที่สุดหัวสมองของเขาก็มีเหลืออยู่เพียงคำพูด “ข้าเชื่อเอ็ง” ลอยอยู่โดดๆ” (หน้า ๑๑๐) แต่พอฟักเริ่มสนทนากับตัวเองนานเข้า เขากลับคิดค้านความเชื่อในตอนแรกนั้นเสีย จนสุดท้ายเขากลับคิดว่าลุงไข่หลอกเขา “ยิ่งคิดยิ่งหาเหตุผล คำว่า “...-ข้า...เชื่...อ...เอ็” ก็ค่อยๆ ละลายหายไปทุกที ในที่สุด ในใจเขาเหลืออยู่เพียงว่า “...ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์มันหลอกมึง” และในส่วนลึกนั้นรันทด...”(หน้า๑๑๑)
เป็นอันว่า เหตุผล เข้ามาทำลาย ความเชื่อได้อย่างง่ายดายนั้นหรือ เหตุผลก็มาจากประสบการณ์นั่นเอง เราน่าจะเห็นใจฟักว่าในเมื่อเขาไม่เคยได้พบใครที่เชื่อคำพูดเขาเลยเมื่อมาพบ คนๆ หนึ่งที่กล่าวว่าเชื่อเขา จะให้เขาเชื่อว่าคนๆนั้นเชื่อเขาได้สนิทใจอย่างไร ด้วยสภาพของโลกที่คุณค่าแห่งมนุษยธรรมหายไปจนเกือบหมดสิ้น เมื่อฟักพบน้ำมิตรที่แท้จริงเข้า เขาก็ย่อมจะต้องมองไม่เห็น แต่ผู้แต่งก็ยังให้โอกาสที่สองกับฟัก และฟักก็ยังมีความเป็นมนุษย์พอที่จะปรับเปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ จนกระทั่งฟักสารภาพกับลุงไข่ว่าเขาเข้าใจลุงไข่ผิดไป เป็นฉากที่ให้แสงสว่างแห่งความเป็นมนุษย์ออกมาบ้างในเรื่องที่เกือบจะมืด สนิท
ภาพสะท้อนที่เกิดขึ้นในเรื่องคำพิพากษา ล้วนแต่ให้ข้อคิดในแง่มุมต่างๆ ฝากไว้แก่ผู้อ่านและสังคมนี้อย่างมากมาย โดยเฉพาะข้อคิดที่ว่า สังคมมีอิทธิพลต่อความหายนะของคน สุราไม่ใช่ทางออกของปัญหา และความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี เราทุกคนซึ่งอยู่ในฐานะเป็นผู้อ่าน ไม่อาจจะกล่าวได้ว่าเรื่องนี้ใครถูกใครผิดอย่างไร ฟักเองก็ไม่ได้เป็นคนดีเสมอไป เพราะในเรื่องฟักก็ทำผิดศีลถึง ๓ ข้อ คือ ฆ่าสุนัข โกหกหลวงพ่อ และดื่มสุรา แต่อีกมุมหนึ่ง ชาวบ้านเองก็รู้เท่าไม่ถึงการณ์ คือเข้าใจผิดว่าฟักได้เสียกับเมียของพ่อ อย่างไรก็ตามคงไม่มีผู้อ่านสักกี่คนที่ขาดความอ่อนไหวทางอารมณ์ หรือขาดความสำนึกในความผิดชอบชั่วดี เสียจนไม่มีความรู้สึกว่า ความตายของฟัก เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความหยาบกระด้างในจิตใจของมนุษย์ด้วยกันเอง เราควรจะขอบคุณ ชาติ กอบจิตติ ที่กล้าเสนอตัวเข้ามารับบทบาทของนักเขียน ที่พยายามแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมและก็เป็นไปได้ที่ว่า การกระตุ้นคนให้เกิดความสำนึกในเรื่องของศีลธรรมนั้น อาจทำได้ด้วยการวาดภาพของโลกที่ขาดศีลธรรม และคำพิพากษา ก็ยังคงต้องทำหน้าที่พิพากษาความเสื่อมของมนุษย์ที่ดำเนินชีวิตต่อไป




000000000000000000000000000000



โดย: ตะวัน IP: 61.7.181.197 วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:13:01:19 น.


อิ๊ๆๆเราอยากเสนอนิยายเรื่อง ...ลมซ่อนรัก....นราเกตต์
เนื้อเรื่องนำ:
ภัทริน หญิงสาวผู้อ่อนต่อโลก หลงคิดว่าเพื่อนชายมอบความรักให้ด้วยใจจริง มารู้ตัวว่าถูกเขาหลอกใช้เป็นเครื่องมือ ก็เมื่อวันต้องรับชดใช้ในสิ่งที่เขาใส่ร้ายป้ายสี

วันเวลาที่ซมซานกลับบ้านเกิดที่เมืองเหนือไปพักรักษาแผลใจ ภัทรินได้รับข้อเสนอจากปราณนต์ คุณหมอผู้มีอุดมการณ์ ให้แต่งงานหลอก ๆ กับเขาเพื่อตบตาบิดา แลกกับเงินก้อนใหญ่ให้หญิงสาวนำไปใช้หนี้
ภัทรินตกสู่วังวนของการหลอกลวงอีกครั้ง...หลอกพ่อแม่เพื่อนพ้องของทั้งสอง ฝ่ายว่าได้ร่วมหอลงโรงกันนั่นหนึ่งละ สองคือหลอกตัวเองว่าไม่ได้รักกัน...แต่จะทำได้ง่าย ๆ หรือ
การหลอกลวงยังคงเกิดต่อเนื่องไม่จบสิ้น จนกว่าคนทั้งคู่จะจูงมือกันเดินไปจนสุดทางรัก...
ถ้าแต่งงานกับเขาเธอจะได้เงินมาชดใช้หนี้
ไม่มีดอกเบี้ย ไม่จำกัดระยะเวลาใช้คืน หากหมดหนี้สินเมื่อไร
เท่า กับสิ้นสุดพันธสัญญาต่อกัน ทั้งคู่สามารถแยกไปตามทางของตนเอง เพราะเหตุนี้จึงไม่มีเรื่องพฤตินัยเข้ามาเกี่ยวข้อง เป็นเพียงแค่สมรสลวง

“ผมจะดูแลอย่างดี ..
ไม่มีวันทอดทิ้งหรือออกนอกลู่นอกทางใดๆ
ตลอดระยะเวลาที่ยังได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยากัน
จนกว่าคุณเป็นฝ่ายบอกว่าเลิกร้าง แล้วผมจะปล่อยคุณไป”
เขากระซิบในความเงียบ “ว่ายังไง อยากแต่งงานกับผมไหม”
ชั่วอึดใจที่คำตอบจากหญิงสาวเสมือนเนิ่นนานเป็นนิรันดร์

เป็นไงแค่เนื้อเรื่องย่อก็สนุกแล้วใช่ไหมล่ะ ...ยิ่งตัวพระเอกคือคุณหมอปรานนท์นะเราชอบสุดๆ คนอะไรน่ารักเวลาอ่อนโยนก็อ่อนโยนซะ เวลากวนประสาทชอบแกล้งนางเอกก็ปากจัดได้ใจ
เราว่าบทเรื่องนี้แอนดริวควรจะเล่นเป็นอย่างยิ่ง เหมาะกับแอนดริวมากๆเลยล่ะ แถมยังได้แสดงฝีมือเล่นเป็นฝาแฝดเป็นครั้งแรกด้วย ซึ่งบทนี้แอนดริวยังไม่เคยเล่นเลยนี่



0000000000000000000000000


โดย: สาวเทคนิค IP: 114.128.57.220 วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:23:45:52 น.


" บุหลันรายา " ของ อาริตา ค่ะ "รายา...เจ้าชายโจรสลัด"
"ฉายบุหลัน...ราชนารีสาวงาม"กับคำทำนายของโหรที่ว่า
"รายาหนุ่มผู้กล้า จะหาญท้าปิตุรงค์เพื่อสงคราม
หวัง จะเลื่องชื่อลือนาม ใครห้ามมิฟัง...มิยั้งใจ ชะตาชีวิตผกผันจนเกือบสูญสิ้น เมื่อความรักความภักดีถูกแทนที่ด้วยคำสั่งประหาร รายาเจ้าชายหนุ่มก็หมดหัวใจที่จะถวายรองบาท เมื่อชีวาจะถึงฆาต...ราชนารี ฉายบุหลัน ก็เหมือนแสงแห่งจันทราบนฟ้างามที่มีใจห่วงหาดูแล..." เรื่องนี้พระเอกเป็นเจ้าชายค่ะ มีพ่อเป็นกษัตริย์ที่เข้มแข็ง เก่งเรื่องการรบ และที่โปรดปรานมากที่สุดคือผู้หญิงมีสนมมากมายแต่ไม่เคยแต่งตั้งใครเป็นรานี แทนที่พระมารดาขององค์รายาเลย จนกระทั่งเมื่อเสด็จไปเที่ยวเมืองอโยธยาและเจ้าเมืองอโยธยาประทานของกำนัล เป็นหญิงผู้หนึ่งที่มีลูกเป็นชายวัยใกล้เคียงกับรายาทรงนำนางกลับมาด้วยและ ประกาศแต่งตั้งนางขึ้นเป็นรานีแทนที่พระมารดานางเป็นใครกัน...และได้คำตอบ เมื่อบุหงาแม่นมเล่าให้ฟังว่านางเคยเป็นสนมเก่าและถูกเนรเทศออกไปจากเมือง เมื่อหลายปีก่อน บัดนี้นางได้กลับมาย่อมไม่เป็นผลดีต่อองค์รายาแน่นอน รายานั้นมีลุงทางแม่เป็นผู้ครองเกาะและเป็นโจรสลัดส่วนลุงทางพ่อนั้นเป็น ฝาแฝดกับพระบิดาแต่นิสัยแตกต่างกันและถูกพระบิดาเนรเทศให้ไปอยู่บนเกาะร้าง ห่างไกลผู้คนห้ามรายาไปมาหาสู่ด้วยแต่รายาหาฟังไม่ยังคงแอบดำน้ำและเอาสิ่ง ของอาหารไปส่งให้อยู่เป็นประจำจนวันหนึ่ง หลังวันสถาปนาสองแม่ลูก ตันหยง และการีสให้ได้เป็นองรานีและเป็นเจ้าชายเทียบเท่ารายา องค์รายาก็หายไปโดยไม่มีผู้ใดรู้เห็น เมื่อครบถึงสามวันที่รายามิได้เข้าเฝ้าก็มีข่าวลือว่าองค์รายาไม่พอใจการ แต่งตั้งและแล่นเรือออกไปในท้องทะเลไม่กลับเข้าฝั่ง ประกอบกับคำทำนายของเปอตูโหรเฒ่าว่าองค์รายาจะย้อนกลับมาประหารบิดาทรงกริ้ว ยิ่งนักมีรับสั่งหากผู้ใดพบเห็นองค์รายาให้ประหารได้ทันที ไม่มีผู้ใดรู้ชะตากรรมของรายาที่ถูกจับกุมขังไว้ที่คุกมืดท่ามกลางคำ บัญชาการของตันหยงรานีองค์ใหม่และการีสบุตรชายผู้มากไปด้วยโทสะร้ายของนาง "ข้ามาจากบาเกา มาเป็นเครื่องราชบรรณาการ การขึ้นเป็นรานีของแม่เจ้าทำให้ข้าถูกให้ร้ายจนอยู่ที่นี่ไม่ได้"
บา เกาเป็นเกาะเล็กๆที่ต้องส่งเครื่องราชบรรณาการมาสะรีรันตาทุกปี และปีนี้สิ่งที่สะรีรันตาต้องการคือราชนารีหนึ่งในสามของบาเกาและหอยมุกสี ครมน้ำเงินเกือบดำ ฉายบุหลัน ราชนารีองค์กลางอาสาไปเป็นเครื่องราชบรรณาการไปสะรีรันตาเองโดยเปลี่ยนให้ นางกำนัลคนสนิทปลอมเป็นราชนารีแทนองค์ ในคำคืนก่อนเดินทางได้ออกมาดำน้ำเพื่อหาหอยมุก แต่กลับได้พบกับร่างของรายาที่บอบช้ำกำลังถูกถ่วงน้ำจึงช่วยไว่ได้ทัน" อยากเห็นพระเอกของเราเป็นแบบนี้ค่ะหนวดเครารกแทบมองไม่เห็นหน้า(เซ็กซี่มากๆ ค่ะแถมเป็นโจรสลัดนี่ต้องนุ่งน้อยห่มน้อยนะคะ จะได้ตรงตามบทประพันธ์ มีนัยยะแอบแฝง) คู่กับ นางเอกขอเป็น มาร์กี้หรือว่า หยาดทิพย์ก็ได้ค่ะถึงแม้ว่าบทประพันธ์จะให้พระเอกมีอายุแค่ 19 ก็เหอะ แต่มั่นใจว่าของเราก็ได้อยู่นะ เรื่องนี้ถ้าได้ทำออกมาน่าจะได้เห็นท้องทะเลที่สวยงามมากๆ อยากเห็นพระเอกในมาดเซอร์มากๆแทบไม่ต้องแต่งหล่อเลย (แต่ยังไงก็หล่ออยู่ดีค่ะ )ถ้าได้ดูเรื่องนี้หาโลเกชั่นสวยๆคงอยากไปเที่ยวบ้างอะนะ




000000000000000000000


โดย: พอดี IP: 180.180.109.190 วันที่: 29 มกราคม 2553 เวลา:1:54:45 น.



อ้าวเราใจตรงกับนะคุณตะวัน
เรื่องที่จะนำเสนอคือ ลมซ่อนรัก ค่ะ แต่ขอดัดแปลงให้บทพระเอกเด่นหนะคะ

ปรา ณนต์ คุณหมอบ้านนอกผู้เปี่ยมไปด้วยอุดมการณ์ ทิ้งความสุขสบายในเมืองหลวง อาศัยอยู่อย่างสมถะในบ้านหลังเล็กกลางขุนเขาในอำเภอทางเหนือ อุทิศตัวให้คนไข้ในถิ่นกันดาร ได้พบกับภัทรินซึ่งซมซานกลับมาบ้านเกิด หลังจากถูกชายคนที่เธอรักด้วยใจจริงหลอกใช้เป็นเครื่องมือพร้อมทั้งต้องรับ ชดใช้ในสิ่งที่เขาใส่ร้ายป้ายสี ปราณนต์ ยื่นเข้อสนอกับภัทรินให้แต่งงานหลอกๆกับเขา เพื่อตบตาบิดา แลกกับเงินก้อนโตให้หญิงสาวไปใช้หนี้ โดยไม่มีเรื่องพฤตินัยเข้ามาเกี่ยวข้อง ในงานแต่งงานภัทรินได้รู้ว่า ปราณนต์มีฝาแฝดชื่อ ปราณ

เพราะมีใจให้กันอยู่แล้วจึงไม่ยากที่ทั้ง สองจะตกหลุมรักกันในที่สุด แต่แล้วสายลมแห่งความสุขก็พัดผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อหมอปราณนต์ประสบ อุบัติเหตุ ระหว่างร่วมเดินทางไปกับขบวนแพทย์อาสา บาดเจ็บสาหัส เพื่อสะดวกในการดูแลคนป่วย ภัทรินมาอยู่บ้านพสุวัฒน์บิดาของหมอปราณนต์ ปราณฝาแฝดผู้พี่ก็อยู่ที่นี่ด้วย

หมอปราณนต์ฟื้นขึ้นมาพร้อมกับ ความทรงจำบางส่วนหายไป เขาจำหลายคนไม่ได้แม้แต่ภรรยาตัวเอง แต่กลับจำ อัณณา ลูกสาวของเพื่อนพ่อที่สนิทสนมกันมาแต่เด็ก และทำงานเป็นผู้ช่วยปราณในการบริหารงานที่บริษัท ภัทรินเสียใจมากเมื่อเห็นทั้งคู่สนิทสนมกันส่วนเธอเป็นเหมือนคนนอก ขณะเดียวกันก็สับสนหวั่นไหวกับการแสดงออกหลายอย่างของปราณต่อเธอ ปราณเห็นใจภัทรินเรี่องปราณนต์ที่เปลี่ยนไป เลยให้มาทำงานที่บริษัทเขา ทำให้ภัทรินได้พบกับ ธนาฒน์ อดีตคนรักที่เธอไม่ต้องการพบหน้าอีกตลอดชีวิต ธนาฒน์บังคับให้ภัทรินช่วยแผนการใหม่ของเขาโดยขู่ว่าจะทำร้ายคนที่เธอเกี่ยว ข้องด้วย เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วก็คิดกำจัดหญิงสาว ปราณมาช่วยไว้ได้ทันแต่เขาถูกยิง บาดเจ็บสาหัส

จากเหตุการณ์นี้ ความจริงก็ถูกเปิดเผย คนที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าเป็นปราณ ที่อยู่กับเธอมาตลอดระยะหลัง แท้จริงแล้วคือ ปราณนต์ พวกเขาสลับตัวกันเพื่อแผนการที่จะรักษาธุรกิจของพ่อเอาไว้ โดยทุกคนรู้แผนนี้มาโดยตลอด การแต่งงานของเธอกับปราณนต์ก็เป็นการจัดฉากขึ้นมา ภัทรินเสียใจมากที่ถูกหลอกอีกครั้ง กลับมาอยู่บ้านหลังเล็กที่ขุนผาหมอก หมอปราณนต์ตามมาขอคืนดี ยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่เขารักจนภัทรินใจอ่อนให้อภัยเขาในที่สุด
................

ต้น ฉบับจะเน้นฝ่ายหญิงนิดนึง เลยขอปรับให้พระเอกนำแทน เนื้อเรื่องไม่เครียดมีฉากกุ๊กกิ๊กน่ารักเยอะ ไม่มีตัวอิจฉาที่มาคอยกรี๊ดกร๊าดกวนใจ นอกจากตัวร้ายที่เป็นอดีตแฟนนางเอก

อยาก เห็นดริวเล่นบที่สบายๆบ้าง เรื่องนี้พระเอกนอกจากเป็นหมอที่อุทิศตัว รักการมีชีวิตที่เรียบง่ายแล้ว ยังเปลี่ยนความคิดนางเอกที่เคยยึดติดกับความเจริญในเมืองกรุงมาเห็นคุณค่า ชีวิตพอเพียงด้วยนะ ทำอาหารก็ได้ (นางเอกเป็นลูกมือ) เล่นซึงก็เพราะจนนางเอกติดใจแอบมาฟังบ่อยๆเ ที่สำคัญรักนางเอกมาก คิดว่าคนดูจะรักตัวละครนี้แน่นอน อีกอย่างได้ดูดริวย่างจุใจเพราะต้องเล่นสองคนต่างคาแรกเตอร์

นาง เอกตอนแรกไม่ชอบชีวิตชนบท เห็นสัตว์แปลกๆก็จะยี้ น่าจะเป็นแนวน่ารักเพราะรู้สึกว่าพระเอกประมาณชอบหมั่นเขี้ยวนางเอกนะ แบบเอ็นดู แซวเจ็บๆ เช่น "ลดน้ำหนักบ้างนะยาง(จักรยาน) แทบแตก" พยายามคิดถึงหยาดนะก็ยังไม่โดนเท่าไร ใครมีไอเดียดีๆกระซิบบอกกันบ้างนะคะ




ความเห็น tewtew

รื่อง"ลมซ่อนรัก" นี่น่าสนแฮะ....อยากเห็นดริวเล่นเป็นแฝดเหมือนกันค่ะ..สงสัยเราต้องไปหาอ่าน กันแล้วล่ะน้องโม....จะได้ช่วยกันเม้นว่าสนุกจริงๆ...เนอะ


0000000000000000000000000000000




โดย: nidnoi IP: 203.144.144.165 วันที่: 30 มกราคม 2553 เวลา:18:38:13 น.


เรื่อง "นิรมิต"บทประพันธ์ของแก้วเก้า หรือว.วินิจฉัยกุลค่ะ เรื่องนี้เคยทำเป็นละครทีวีแล้วเมือปี 40 โดยบริษัทดาราวีดีโอ แสดงโดยเบิร์ด ธงไชย กับป๊อป อารียา

โดยโทนเรื่องออกจะเป็นแนวแฟนตาซี ความฝัน เกินความเป็นจริงนะคะ แต่ที่เลือกเรื่องนี้มาเพราะคิดว่าดริวน่าจะเล่นได้น่ะค่ะ และบทในเรื่องนี้ต้องแสดงถึง 3 ตัวละคร ซึ่งบุคคลิกแต่ละตัวก็ไม่เหมือนกันเลย ก็น่าจะเป็นบทที่ท้าทายกับดริวนะคะ คือเล่นทั้งเป็นบทคนดี และบทคนเลว(มากๆเลยค่ะ) ซึ่งแฟนละครดริวต้องคุ้มค่าแน่ ๆ ค่ะเพราะเล่นทีตั้ง 3ตัวละคร(มากกว่าเป็นฝาแฝดอีกนะคะ) จะได้ดูดริวเยอะ ๆ ไงคะ 5555

เรื่อง "นิรมิต"

ประเทศสาระซึ่งปกครองโดยเจ้าหอหน้าและเจ้านางหลวง มีบุตรชาย 2คน คือเจ้าเครือรัฐและเจ้าภูวง(พระเอก) โดยตำแหน่งเจ้าเครือรัฐพี่ชายต้องเป็นประมุขปกครองประเทศต่อไป วันหนึ่งเจ้าเครือรัฐและเจ้าภูวงได้เสด็จไปเยี่ยมราษฎรบนภูเขา ระหว่างนี้เอง 2 คนพี่น้องก็ได้ใช้ชีวิตตามประสาพี่น้อง โดยเจ้าภูวงเป็นคนที่ชอบศิลปะการวาดรูปมาก จิตใจอ่อนโยน ไม่ชอบการปกครอง การเมือง การทหาร ที่สำคัญเป็นคนที่มีลักษณะพิเศษคือสามารถทำให้รูปทีตัวเองวาดมีชีวิตขึ้นมา จริง ๆ ได้ และเจ้าภูวงได้วาดรูปลูกวางและนิรมิตให้ลูกกวางมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ โดยที่เจ้าเครือรัฐแอบซุ่มดูอยู่ จึงได้รู้ความลับของเจ้าภูวง เจ้าเครือรัฐเห็นว่าสิ่งที่ภูวงนิรมิตขึ้นมาเป็นสิ่งที่ผิดธรรมชาติ จึงห้ามภูวงไม่ให้ใช้อำนาจพิเศษนี้นิรมิตอะไรขึ้นมาอีก ภูวงก็ให้สัญญาแต่โดยดี...และการเยี่ยมราษฎรครั้งนี้เองทำให้เจ้าเครือรัฐ ป่วยไม่สบายเป็นไข้ป่าและเสียชีวิตในที่สุด ทำให้เจ้าภูวงต้องรับหน้าที่ปกครองประเทศแทนพี่ชาย ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายทางการเมือง มีการสู้รบกันเกิดขึ้นหลาย ๆครั้ง จนในที่สุดประเทศสาระก็เสียดินแดนและถูกยึดครองโดยประเทศเพื่อนบ้าน ทำให้เจ้าหอหลวง เจ้านางหลวง และเจ้าภูวงต้องเสด็จลี้ภัยทางการเมืองมาอยู่ที่ประเทศไทย เจ้าหอหลวงได้หมั้นหมายเจ้าแสงหล้า(นางร้าย)ให้กับเจ้าภูวง ซึ่งเป็นญาติสนิทกัน เจ้าแสงหล้าเป็นผู้หญิงที่อารมณ์ร้ายหยิ่งทะนงตนและเอาแต่ใจตัวเอง และชอบดูถูกว่าภูวงเป็นคนอ่อนแอ ไม่เข้มแข็ง เอาแต่วาดรูป ไม่สนใจกอบกู้บ้านเมือง

เจ้าหอหลวงลี้ภัยมาอยู่ที่ประเทศไทยได้ไม่ นานก็ป่วยไม่สบายและเสียชีวิตไป ก่อนตายเจ้าหอหลวงได้ขอให้เจ้าภูวงให้คำสัตย์สาบานว่าจะกอบกู้ประเทศสาระให้ กลับมาเป็นประเทศอีกครั้ง เจ้าภูวงจำใจต้องให้คำสัตย์สาบาน ทั้ง ๆที่ในใจของเขาไม่ชอบการปกครองบ้านเมืองเลย...และอีกไม่นานต่อมาเจ้านางหลวง ก็ป่วยไม่สบายและเสียชีวิตไปอีกคนหนึ่ง ทำให้เจ้าภูวงต่องเข้าร่วมกับนายพลแผนบุญนายทหารที่แอบซุ่มก่อตั้งขบวนการ กู้ชาติขึ้นมา เจ้าภูวงต้องทำทุกอย่างที่ไม่เคยทำ ทั้งฝึกทหาร สู้รบกับกองโจรในป่า ซึ่งเป้นสิ่งที่เขาไม่ชอบเลย แต่เพราะคำสาบานที่ให้ไว้กับเจ้าหอหลวงเขาจึงจำเป็นต้องทำ และในที่สุดภูวงก็ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ชาย....ภูวงเกิดความกดดันมาก เขาตัดสินใจวาดรูปตัวเองด้วยอารมย์ที่โกธรแค้น และนิรมิตให้รูปนั้นมีชีวิตขึ้นมา ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาเหมือนภูวงทุกอย่าง โดยให้ชื่อว่า ภังคี ซึ่งตัวภังคีนี้ถูกสร้างขึ้นมาตรงกันข้ามกับภูวงทุกอย่าง ภังคีเป็นคนกระด้าง แกร่งกล้า แข็งแกร่งและเหี้ยมเกรียม ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี จิตใจเหมือนหุ่นยนต์ ไม่รู้จักความอ่อนโยนและให้อภัย ภังคีทำทุกอย่างในชื่อของภูวงโดยที่ไม่มีใครรู้ นอกจากเจ้าแสงหล้า ซึ่งแสงหล้าเองก็ไม่รู้ว่าภังคีมาจากไหน แต่เธอก็ไม่สนใจและคิดว่าเป็นอำนาจของสางพญา(เป็นความเชื่อของชาวสาระ)แสง หล้าหลงรักในตัวภังคีมาก เพราะภังคีเข้มแข็งและเก่งกว่าภูวงทุกอย่าง แสงหล้าร่วมมือกับภังคีจับเจ้าภูวงขังไว้ในห้องใต้ดิน ไม่ให้เจอะเจอกับใครอีก...ภูวงเสียใจมากกับการที่เขาสร้างภังคีขึ้นมาแต่ไม่ สามารถควบคุมได้ แล้วหนำซ้ำยังกลับมาทำร้ายตนเองอีก แต่ภูวงไม่ใช่คนยอมแพ้ เขานิรมิตตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง ที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนภูวงทุกอย่าง โดยให้ชื่อว่า ไทวัน ซึ่งแปลว่าเทพหรือเทวดา ภูวงสร้างไทวันขึ้นมาด้วยความรู้สึกด้านดีเป็นเสมือนเทพหรือเทวดาที่มาคอย ช่วยภูวง

ไทวันรู้ว่ามีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่จะช่วยภูวงได้ชื่อว่า ใกล้รุ่ง(นางเอก) เพราะว่าเธอมีประสาทสัมผัสที่หก สามารถมองเห็นเหตุการณ์บางอย่างในอนาคตได้ โดยเฉพาะจุดจบของคน ไทวันจึงได้ออกอุบายหลอกล่อให้ใกล้รุ่งเกิดความสนใจในเรื่องนี้ จนกระทั่งเธอสืบเสาะค้นหาและเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ในที่สุด.....ไทวันได้ เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับภูวงให้ใกล้รุ่งฟังทั้งหมด จนใกล้รุ่งยอมช่วยเหลือภูวง

ในที่สุดภังคีก็สามารถกอบกู้เอกราชคืนมา ได้ ภังคีและแสงหล้าเดินทางกลับไปปกครองประเทศสาระแต่จะต้องกำจัดภูวงเสียก่อน แต่ภูวงก็สามารถหนีออกมาได้ และได้พบกับใกล้รุ่งโดยความช่วยเหลือของไทวัน ใกล้รุ่งและภูวงเดินทางเข้าประเทศสาระเพื่อจะกำจัดภังคี เมื่อถึงสาระภูวงปลอมตัวเข้าไปเป็นคนสวนในหอหลวง ส่วนใกล้รุ่งปลอมตัวเป็นหญิงรับใช้แก่ ๆ คอยรับใช้เจ้าแสงหล้า....และวันหนึ่งในหอหลวงมีงานเลี้ยง ใกล้รุ่งแต่งตัวเป็นหญิงสาวสวยสง่า เมื่อภังคีเห็นก็พึงพอใจในตัวใกล้รุ่งมาก ใกล้รุ้งได้ใกล้ชิดกับภังคีมากขึ้น ๆ และในที่สุดใกล้รุ่งก็ได้ใช้สัมผัสที่หก สัมผัสมือภังคีจนสามารถมองเห็นและรับรู้เหตุการ์ณ์ในอนาคตว่าภังคีจะต้องตาย ด้วยไฟเท่านั้น ใกล้รุ่งจึงบอกจุดจบขอบภังคีให้ภูวงฟัง ภูวงจึงออกอุบายให้ใกล้รุ่งหลอกล่อภังคีมาที่กระท่อมในป่า ส่วนเจ้าแสงหล้าก็ล่วงรู้แผนการณ์จึงแอบตามมาเพราะความหึงหวงในตัวภังคี แต่ในที่สุดเจ้าแสงหล้าก็ถูกภังคียิงตาย และในกระท่อมนี้เองภังคีกับภูวงต่อสู้กัน ภูวงสู้ภังตีไม่ได้ ไทวันจึงเข้ามาช่วยไว้ และในระหว่างที่ไทวันต่อสู้กับภังคี ภูวงจึงหาจังหวะจุดไฟเผากระท่อม ภูวงและใกล้รุ่งหนีออกมาได้ ภังคีถูกไฟเผาไหม้ แต่ไทวันหนีรอดออกมาได้....ลึกๆ แล้วไทวันก็แอบมีใจหลงรักในตัวใกล้รุ่ง แต่เขารู้ว่าตัวเขาเป็นเพียงภาพมายาที่ภูวงสร้างขึ้นมาเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจไปอยู่ในดินแดนนิรมิตดินแดนแห่งความฝันที่ไม่มีใครพบเขาได้ดี ก ภูวงกับใกล้รุ่งก็ครองรักกันจ้า จบแบบ HAPPY ENDING จ้า



ความจริงนิยายเรื่องนี้อ่าน ๆ ไปบางคนก็อาจจะไม่ชอบเพราะมันเกินความเป็นจริงนะคะ แต่อย่างที่บอกอยากเห็นดริวแสดงเป็นทั้งคนดีและคนเลวในเรื่องเดียวกันสัก เรื่องนึงอ่ะค่ะ

นางเอกเรื่องนี้ขอเสนอแอน ทองประสมนะคะ เพราะส่วนตัวชอบการแสดงของแอนค่ะ และคิดว่าแอนน่าจะแสดงได้เพราะแอนแสดงเก่งอย่แล้ว....ในส่วนของดริวก็ต้อง แสดงเป็น 3 ตัวทั้งภูวง(ซึ่งเป็นมนุษย์จริง ๆ) ภังคี และไทวัน (ซึ่งเป็นภาพมายา)แต่บุคคลิกมีทั้งดีทั้งเลวแบบสุดๆ ได้ดูดริวเป็นตั้ง 3ตัวละครคุ้มนะ คุ้มนะ 55555


ส่วนเรื่องนี้จะให้อะไรกับคนดูเหรอ
ถ้าเขียนบทดีๆ สนุกๆ ทำออกมาให้สนุก ๆก็คงได้รับความสนุกสนานจากละคร และก็คงให้เห็นว่าความดีย่อมต้องชนะความชั่วอยู่วันยังค่ำ ยังไงความดีก็อยู่เหนือความชั่วแน่นอน